นับหนึ่งใหม่ตอนอายุใกล้ 40 ทันมั้ย??
👉Ep 2 ตอนตั้งสติก่อน start
ก็อย่างที่บอก ในช่วงแรกที่เปิ้ลมาถึงซิดนีย์ แค่มีงานทำเต็มทุกวัน นี่ก็ถือว่า Happy แล้ว แถมส่งเงินกลับบ้านได้ใช้หนี้ และ ให้ครอบครัวบ้างพอละ
รูป หลานผู้เขียนวาด
เพราะคนส่วนใหญ่ที่มาที่นี่ ช่วงแรก หางานยากมาก ต้องแกร่วววว…กันอยู่เป็นเดือนในสมัยนั้น
ทำไมนะรึ⁉️⁉️
🎯 อย่างแรกเลย ไม่ว่าร้านไหน จะไทยจะเทศ ก็จะถามหาประสบการณ์
อ้าว❓ เด็กไทยส่วนใหญ่ก็จะคิด (ในใจ) ทันทีว่า ก็กรูพึ่งมา มรึงจะเอาประสบการณ์ที่ไหนนนนน ???
กรูพึ่งเหยียบพื้นดินออสเตรเลียเนี่ย อีห่านนน ‼️ (อาจพูดไม่ไพเราะบ้างนะคร่า เพื่อให้ได้อรรถรส ปกติแล้วเป็นคนเรียบร้อย 😂)
จริง ๆ อย่าไปคิดในใจนะ คุ้ณณณณ พูดบอกเค้าไปเลย ว่า เราพึ่งมา แต่เรามีข้อดีอย่างอื่น เช่น
👉 เราเคยทำงานภายใต้ความกดดัน
👉 เราเป็นคนชอบเรียนรู้
👉 ที่สำคัญข้อดีของความใหม่สดของเรา คือ มรึง จ้างกรูราคาต่ำกว่าคนอื่นได้
แล้วกรูก็จะไม่ออก (จนกว่าจะปีกกล้าขาแข็ง) กรูจะทำงานอยู่ทนมากกกกกกก (เปิ้ลให้สัมภาษณ์ แบบนี้จริง ๆ นะคะ แต่ในคำพูดที่ไพเราะ แหะ ๆ)
อันนี้ใช้ได้จริง ๆ ไม่ว่าจะพึ่งมาใหม่ หรือ เราสมัครงานที่เปลี่ยนบทบาทเราใหม่ โยงเรื่องที่เราถนัดเข้ากับงานให้ได้ ว่าทำไมเรามีประโยชน์กับงานนี้
แล้วที่สำคัญ สมัครงานเยอะ ๆ คะ สมัครมันทุกทาง จะ email หรือ จะเดินไปสมัคร สมัครมันให้เยอะเข้าไว้
ภาพงานในครัว อันนี้ภาพคุณแฟน
🎯 แล้วถ้าเค้าให้ไปทดลองงานฟรี
👉 ก็อย่าไปเกี่ยง อย่าคิดว่าไม่ได้สตางค์เลยไม่ไป
👉 และ ก็อย่าไปกลัวว่าจะทำไม่ได้ หรือ ไม่ได้งาน เพราะถ้าเราได้ทดลองงานครั้งแรกไม่ได้ แต่ครั้งต่อไปเราจะรู้ว่า อีตำแหน่งเนี้ย ที่เราสมัครไปเนี่ย เค้าต้องการทดสอบอะไร เค้าต้องการอะไรจากเรา
ผิดเป็นครูงัย เคยได้ยินไหมคะ พอไปที่ใหม่ ก็สบายละ ก็กรูลองสัมภาษณ์ ลองทำร้านนู้นมาแว้วววไง 😘
🎯 เวลาเขียน resume’ ก็เขียนไปด้วยว่า คุณมีนิสัยขยันอดทนอย่างไร มีข้อดีอะไรบ้างบรรยายไปคะ (เขียนเพิ่มแบบแนะนำตัวนะคะ)
👉 พี่คะ แต่พูดภาษาอังกฤษไม่ได้ อะคะ⁉️⁉️⁉️ อ้าว แล้วคุณจะไม่พูดเลยรึคะ คุณมาถึงออสเตรเลียแล้วนะ พูดไปเหอะ เดี๋ยวเค้าก็แก้ให้
คือ ถ้าส่วนตัวเปิ้ลจะสมัครไปก่อน ที่เหลือเจ้าของงาน เค้าจะตัดสินใจเองว่าเราได้ไหม แต่ถ้าบางคนไม่มั่นใจ ก็สมัครงานที่ใช้ภาษาน้อยไปก่อน แล้วก็ฝึกฟังในงานไปด้วยคะ เช่น สมัครงานร้านไทย หรือ งานในครัวฝรั่ง ในช่วงแรก ๆ คะ
เปิ้ลทำแบบนี้จริง ๆ คะ แล้วก็งานไม่เคยขาดมือเลย
🎯 เพราะข้อดีของที่นี่ คือ
👉 เราไม่จำเป็นต้องทำงานประจำเสมอไป เราจะล้างจาน 1 วัน เสิร์ฟ 2 วัน เป็นช่างเสริมสวย 3 วันก็ได้คะ เค้าจ่ายเป็นอาทิตย หรือ สองอาทิตย์ (forth night) แล้วแต่บริษัท
รูปโดยผู้เขียน แต่งหน้าลงแข่ง
👉 ค่าใช้จ่าย เช่น ค่าบ้านก็จ่ายเป็นอาทิตย์เช่นกัน มันทำให้เราจัดการเงินง่ายขึ้น ดีมากสำหรับมือใหม่ฝึกจัดระบบค่าใช้จ่ายเลยคะ
🎯 แต่หลายคนพอได้งานทำแล้ว ชอบอยู่ตัวคะ หรือ ที่เค้าเรียกว่า comfort zone คือ กรูหางานได้ละ ที่อยู่โอเคละ ส่งเงินกลับบ้านได้ตามเป้าทุกเดือน ก็เลยใช้ชีวิตเหมือยู่เมืองไทย คือ ไปเรียน ทำงาน ส่งเงินกลับบ้าน เหนื่อย นอน
แต่ลืมคิดไปว่า วีซ่า มันมีวันหม๊ดดด เค้าไม่ได้ให้ มรึงอยู่บ้านเมืองเค้าไปตลอด 🤪
แต่บุญเก่าเปิ้ลคงเยอะ เหตุการณ์ เส้นข้อมืออักเสบ ทำให้หยุดคิด ผนวกกับตอนนั้น “หลัว” คนปัจจุบัน เริ่มเข้ามาในชีวิต (โอ๊ะ ความรัก มันมาอีกแร้ววว แต่บอกเลย จุดเปลี่ยนมันอยู่ตรงนี้ แต่ไม่ใช่เหมือนที่คุณคิดแน่นวลลล รออ่านเด้อ😍)
ถ่ายกะแฟนเด็กเค้าเอง 😝 คนนี้หล่ะที่ทำให้มีจุดเปลี่ยน
ตอนนั้นทำให้กลไกทางสมองทำงานอีกครั้ง 😏
พอข้อมือเจ็บ ก็ทำงานลำบาก บวกตอนนั้นได้คุยกับคนเยอะ ตามที่บอกไว้ในตอนที่แล้ว มันทำให้ตาค่อยเปิดกว้าง
ตอนนั้นมีพี่คนนึงที่ทำงานที่เดียวกัน นางจะหน้าเศร้าเหมือน มดเหงา ตลอด
พี่เค้าทำงานที่ออสเตรเลียมา 8 ปี ถ้าจำไม่ผิด นางทำงานที่นี่เก็บเงินไปก้อนนึงและก็บินกลับไทยไป สรุปอยู่ไม่ได้จร้า เพราะอะไรอ่านแล้วคิดตามนะคะ
พอนางทำงานที่นี่นาน ๆ (หมายถึงที่ออสเตรเลีย)
👉 วิถีการใช้เงินก็เปลี่ยน แต่ไม่ใช่แค่นางเปลี่ยน ครอบครัวที่ไทยก็เปลี่ยน เพราะว่ามีคนส่งเงินมาตลอด ครอบครัวก็ไม่ทันคิด
ต่างคนต่างไม่คิด…
สรุปพอกลับไปทำงานที่ไทย มันได้ไม่เท่าเดิม ก็อยู่ไม่ได้
👉 บวกกับ สังคมที่หายไป 8 ปี นิสัยที่แตกต่างไปจากเดิม (บอกเลยว่าอันนี้มีผลมาก ๆ นะคะ)
นางอยู่ไทยเกือบ 2 ปี ก็เลยหาทางกลับมา เพื่อ “ทำงานในครัวต่อ” ในอายุตอนนั้นก็น่าจะ 40 นิด ๆ คือ ต้องบอกก่อนว่างานทุกงาน มีเกียรติ นะคะ แต่ร่างกายคนเราไม่สามารถทำงานหนักไปได้ตราบชั่วชีวิต และ ถ้าเราไม่ได้ชอบงานนั้นด้วย ความสุขก็จะหายไป
มีช่วงบทสนทนานึง เปิ้ลถามพี่เค้าว่า
🙂 เปิ้ล : แล้วทำไมพี่ ไม่ไปลองสมัครงานที่ร้านดี ๆ ฝีมือพี่ดีนะ จะได้เงินเพิ่ม งานน้อยลงด้วย
🙁 พี่ : พี่พูดภาษาไม่ได้ อยู่มา 8 ปีจนกลับมาใหม่ ยังไม่เคยออกไปพูดกับฝรั่งเร้ยยย กลัว
อิหยังว่ะ โอ้ แม่ เจ้า‼️‼️‼️
เลยมองดูตัวเอง อีห่าน!! อายุต่างกัน 2-3 ปีเอง อีกหน่อย สภาพกรูจะเป็นแบบนี้ป่าวเนี่ย กลับไม่ได้ไปไม่ถึง แล้วยังไงก็ต้องกลับไทยแน่ ถ้าวีซ่าต่อไม่ได้
เช้าอีกวัน… อี เอ้ยย คุณเปิ้ล ลาออกเลยจร้าาาา จริ๊งงงง ไม่ได้บ้านะ
ลาออกทั้งที่ยังไม่มีงานนั่นแหล่ะ
🎯 เพราะว่าประสบการณ์ที่มาในช่วงวิกฤตของเปิ้ล ทำให้เปิ้ลเชื่อว่า คนเราจะไม่ปล่อยให้ตัวเองอดตาย มันจะต้องตะกุยตะกายจนรอด
พลังจงมา 😂😂
🎯 ถ้าทุกคนที่อ่านมาถึงตรงนี้ แล้วแพลนจะมาใช้ชีวิตต่างประเทศ
👉 อย่างแรกที่เปิ้ลแนะนำเลย คือ คุณควรแพลนมาก่อนว่า คุณจะมาอยู่ที่นี่เพื่ออะไร
📍 เพื่อเอาประสบการณ์
📍 เพื่อเก็บเงิน
📍 หรือ เพื่อ ต้องการใช้ชีวิตที่นี่ตลอดไป ข้อนี้คุณอาจคิดสักหนึ่งปีให้หลังก็ได้ แต่ไม่ควรเกินนี้
เพราะคุณจะไม่เสียเวลาในชีวิต ไปกับเรื่องไม่มีค่า
เชื่อเถอะคะ ถึงคุณจะแพลนไว้ก็ไม่ได้ทำให้ชีวิตคุณหมดสนุกหรอก และ มันจะช่วยทำให้ชีวิตคุณไม่ยากในวันข้างหน้าอีกด้วย
โอเคร วันนี้พอแค่นี้ก่อนน้าา เดี๋ยวตอนหน้าสัญญาว่า จะยิ่งไคลแมกซ์
มาดูสิว่าออกแล้ว ทำงานอะไรต่อ คิดอะไรต่อ ทำยังไง ได้เป็นคนที่นี่
แล้วได้ หลัว มาได้ไง😂😂😂 อันนี้อยากเล่าเอง อวด ๆ
เจอกันตอนหน้าคร่า จุ๊บบุ ๆ 💋💋💋
ภาพและบทเขียนจาก👇
ป้าเปิ้ลคนงาม อดีตสาวเฟี้ยตเมืองกรุงบินสู่ซิดนีย์
มาเป็นครูสอนบิวตี้ ช่ำชองการต่อขนตา
มีหลัวทำเป็นเชฟขนม
รักการกิน อินการอ่าน เป็นนักสะสมประสบการณ์
ฝากติดตามผลงานทาง👇
เฟสบุ๊คเพจ
📍https://www.facebook.com/InLashLife/
📍https://www.facebook.com/KinkakuuSweetTalk/
YouTube channel
❤️Bitchy Diary ( สวย strong skills in Sydney )
❤️Kin Ka Ku ( ทำเรื่องในครัวให้เป็นเรื่องหมู ๆ ไปด้วยกันนะคะ )
- 7
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
