นักพัฒนาการศึกษา
ด้วยจิตวิญญาณ จะห่วงคุณภาพเด็ก
เป็นเป้าหมายสูงสุด...ก่อน
ครูบนพื้นดิน พื้นปูน พื้นหญ้า
จะคิดความสบายใด...
ให้นึกถึงครูบนดอย / ถิ่นทุรกันดาร
บ้าง...
ถ้าครูเหล่านั้นนึกถึงแต่ความสบาย
ก็คงไม่ต้องไปลำบากลำบนขนาดนั้น
นั่นนะ.. เขาเรียกทำงานด้วยจิตวิญญาณ
สำหรับครูที่มักบอกว่า
ครูมีภาระทางเอกสารเยอะ...
ให้อ่านข้อความด้านล่างนี้ ตั้งแต่
บรรทัดแรก ยันบรรทัดสุดท้าย
2 รอบ แล้วจงพินิจพิเคราะห์...
ทุกประเด็นที่ตั้งข้อสังเกตไว้เพื่อ
ตอบโต้จากข้อเท็จจริง
และโปรดช่วยโต้ตอบตามหัวข้อ.
ที่ตนเอง อยากชี้แจงข้อเท็จจริง
ด้วย.. เพื่อเป็นข้อมูลในการพัฒนา
การศึกษา...
คำตอบของท่าน คือ หนทางการ
แก้ปัญหาของเรา
เน้นนะ
1. ดูคุณภาพการศึกษา
ให้วัดจากผลงานเด็ก...
แล้ววัดผลงานครูจากอะไร..
จากคำบอกเล่ารึ...หรือ นั่งทางใน เอา
ก็ไม่พ้นเอกสารบานตะไท..อยู่ดี
เวลาประเมินครู... ไปเฟ้นเอกสาร
มาแต่ไหนกัน...กองพะเนินเทินทึก...
บางคนมีเยอะ บางคนก็ไม่มีเลย
ไหนบอกว่า ครูไม่ชอบเอกสาร...ไง
แต่พอใครมาประเมินทีไร เอกสารนี่
พรั่งพรูมาเลย... เอามาจากไหนกัน
2. ถามจริง... ครูเคยนำผลการประเมิน
ไปต่อยอดกันไหม...
เคยอ่านเนื้อในการประเมิน สมศ.
ไหม...
ลองอ่านดู... บางสิ่งบางอย่างที่ได้
ผลการประเมิน พอใช้ / ปรับปรุง /
ปรับปรุงเร่งด่วน มันคือ ข้อบกพร่อง
ของ ศพด.
ควรใส่ใจ และนำไปสู่การปรับปรุง
แก้ไข...
อย่านึกแต่ความสบาย...
ควรนึกถึงประสบการณ์...
3. ถ้าเอาแต่เน้นสอน...
ถามจริง ครูเคยอ่านหลักสูตรจน
แตกประเด็น ทำตามหลักสูตร
ทุกข้อไหม...
เจตนารมณ์ตามหลักสูตรมีว่า
อย่างไรมั่ง... ตอบ ให้เวลา 5 นาที
5. เมื่อวิเคราะห์ได้เป้าหมายในการ
พัฒนาเด็ก แล้ว
ค่อยไล่ว่า จะพัฒนาครูอย่างไร
เพื่อให้บรรลุจุดมุ่งหมายของเด็ก
เหมือนเป้าหมายจะเดินทางไป โคราช
เป้าหมายคือ โคราช...
ก็ค่อยมาดูว่า จะมีวิธีการใดที่จะไป
โคราชโดยปลอดภัย เช่น
1. ศึกษาเส้นทาง
2. นอนให้เพียงพอ
3. เช็คสภาพรถ
4. ขับรถด้วยความระมัดระวัง
เท่านี้ ก็จะถึงโคราช โดยปลอดภัย
6. เหตุใด รมต.คนนี้
จึงมีมุมมองเพียงเท่านี้
แค่นโยบายยังไม่ประทับใจเลย...
ทั้งที่ปัญหาเด็กและเยาวชนขณะนี้
ถือว่า เป็นปัญหาใหญ่...
มีความคิดจะยกเลิกหลักสูตร..
ความคิดก็อันตรายแล้ว...
การสอนตามศตวรรษที่ 21
ก็ต้องอาศัยหลักสูตรเป็นกรอบ
แนวทางในการขับเคลื่อน....
อย่าคิดเอาตัวเองเป็นใหญ่...
ก็จะจบเร็ว
7. ทักษะตามศตวรรษที่ 21
เปรียบเสมือนฟัน ที่จะขบเคี้ยว
อาหาร นำพาไปสู่ทางเดินอาหาร
สู่กระเพาะอาหาร เพื่อดูดซึมอาหาร
ไปเลี้ยงร่างกาย...
เหงือก และลิ้นเปรียบเสมือนหลักสูตร
การศึกษา ที่จะช่วยกำหนดทิศทาง
ว่า จะมีส่วนส่งเสริมให้ ฟันทำหน้าที่
ขบเคี้ยวอาหาร ขับเคลื่อนทาง
การศึกษาได้ดี มีประสิทธิภาพ
เพียงใด...
เมื่อฟันไม่มีเหงือกและลิ้น คอยพึ่งพาอาศัย
ฟันจะอยู่อย่างไร... ไม่มีแนวทาง /
ทิศทางคอยกำกับ...
ทักษะตามศตวรรษที่ 21 ดีทุกข้อ
แต่อยู่ที่การบริหารจัดการที่ต้อง
อาศัยหลักบูรณาการ...
ซึ่งเป็นถึง รมต.ไม่รู้จักใช้ หรือ
ให้ความสำคัญในการบูรณาการ
หรืออย่างไร
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
