อินเดียในใจฉัน
วันที่สิบใน Jodhpur
ด้วยความที่ฉันต้องออกจากเมืองตั้งแต่เช้าเลยไปพัก Hostel ใกล้ๆ สถานีรถไฟ ระหว่างทางที่เดินมาสถานีนั้นก็ต้องหยุดตรงร้านหนึ่งซึ่งไม่แน่ใจว่าจะเรียกว่าอะไรดี ที่เห็นตรงหน้ามีเตียงนอนตั้งอยู่หลายสิบเตียง มีคนนอนห่มผ้าอยู่ ตอนนั้นก็ประหลาดใจว่ามีบริการแบบนี้ด้วย แล้วก็อดคิดไม่ได้ว่าเสียงแตรรถที่วิ่งผ่านไปมาดังซะขนาดนั้นคนพวกนี้พากันหลับลงได้ยังไง
บริการเตียงนอนและผ้าห่มใกล้ๆ กับสถานีรถไฟ
วันนี้ฉันจะต้องเดินทางไป Amritsar ซึ่งจะเป็นจุดหมายปลายท้ายสุดท้ายในแดนภารตะ เอาจริงๆ นี่สิบวันแล้วยังรู้สึกว่าเวลามันน้อยนิดมากสำหรับการเรียนรู้ประเทศนี้ คราวนี้จะเป็นการนั่งรถไฟที่ยาวนานที่สุดคือประมาณ 18 ชั่วโมง ซึ่งเป็นรถไฟชั้น 2 ฉันคุ้นเคยกับการใช้รถไฟมาก ไม่ว่าจะอยู่ไทยหรือไปที่ไหนๆ เพราะคิดว่ามันปลอดภัยที่สุดแล้ว
และแล้วก็มาถึงปลายทางในช่วงกลางดึกของคืนวันที่สิบเอ็ด ในอมฤตสาร์ (Amritsar)
ฉันขอเล่าประสบการณ์ของที่พักที่ได้จองที่นี่ ซึ่งโกรธและโมโหจนแทบจะแปลงร่างเป็นยักษ์มาก คือจองที่พักไว้ใกล้ๆ กับสถานีรถไฟ โดยดูจากโลเคชั่นในแอปจองที่พัก พอมาถึงก็เดินหาเลย เดินไปถึงจุดที่ปักหมุดสังเกตว่ามันอยู่ใต้ทางต่างระดับซึ่งไม่มีอาคารอะไรอยู่เลย ก็เลยตัดสินใจโทรหาที่พัก ให้ส่งโลเคชั่นมาให้ พอเช็คดูเท่านั้นแหล่ะ อารมย์พุ่งปรี๊ดเลย เพราะที่พักมันอยู่ห่างออกไปอีกประมาณ 5 กิโลเมตร ต้องเดินย้อนกลับมาอีกเกือบกิโลเพื่อเรียกรถตุ๊กๆ พอไปถึงก็บอกกับ จนท.ว่าทำไมถึงปักหมุดโลเคชั่นแบบนี้ โมโหมากๆ เลย แล้วก็ได้ห้องที่อยู่ติดกับ reception counter คือเสียงดังทั้งคืนนอนไม่ได้เลย ในเช้าวันนั้นโมโหที่สุด โมโหซ้ำซ้อนมากๆ ที่พักที่นี่เป็นที่เดียวที่ฉันไม่รีวิวให้เพราะผลมันจะต้องแย่มากๆ
หลังจากนั้นหนึ่งปีโรงแรมส่งข้อความมาขอให้ฉันช่วยรีวิวให้ ฉันบอกอย่าเลย เกรงใจ ฉันส่งกลับข้อความไปว่า ฉันไม่พึงพอใจที่พักคุณแบบสุดๆ ไปเลยล่ะ 😠
Golden temple ที่ Amritsar
ตอนเช้าหลังจากเช็คเอ้าท์จากโรงแรมที่ทำฉันหงุดหงิดอารมย์เสียทั้งคืน ฉันก็ดิ่งตรงไปที่วัดทองคำเลยโดยการเดิน ฉันได้ยินชื่อวัดทองคำมาจากนักท่องเที่ยวอินเดียที่เป็นลูกค้าฉัน ฉันพาเขาไปเที่ยววัดไตรมิตรฯที่เยาวราชแล้วก็เล่าเกี่ยวกับพระทองคำ (พระสุโขทัยไตรมิตร) ว่ามูลค่ายิ่งใหญ่อลังการขนาดไหน แล้วลูกค้าก็บอกว่าของเธอน่ะแค่พระทองคำเองนะ บ้านฉันมีวัดทองคำนะเฟ้ย บลัฟกันสุดๆ ไปเลย
เอาล่ะ ยอมแพ้ ก็ต้องยอมรับว่าของบ้านเขายิ่งใหญ่จริง ตอนแรกก็คิดว่าบางส่วนคงเป็นทองคำ บางส่วนคงมีทองคำเปลว แต่ไม่เลย ตอนที่ต่อแถวยาวเพื่อเข้าไปก็ได้เห็นเลยว่าวัสดุที่เป็นทองนั้นมันมีความหนามากเลยล่ะ แต่ฉันก็ไม่รู้นะว่าวัสดุอื่นที่ใช้ก่อสร้างมีอะไรมาก คนใช้เวลาต่อคิวรอกันพอสมควร เขาห้ามถ่ายรูปภายใน พอเดินออกมาจากด้านในจะมีคนแจกขนมด้านนอก โดยให้เราเอามือรองขนมนั้นไว้ รสชาติหวานๆ อร่อยดี
ขนมอะลูมิไร้ (ขนมอะไรไม่รู้)
ขอเล่าเรื่องที่พักในวัดทองคำหน่อยนะ ฉันชอบดูรายการ"หนังพาไป"ทางช่อง TPBS ซึ่งมีบอลกับยอด เขาบอกว่าที่วัดนี้มีที่พักให้ฟรี ฉันก็เลยอยากลองดู
แต่น่าเสียดายว่าเนื่องจากสถานการณ์โคโรน่าไวรัสทางวัดปฏิเสธรับคนเข้าพักเพิ่ม ฉันเจอนักท่องเที่ยวชาวฝรั่งเศสที่นี่ เธอพักอยู่ในห้องนั้นคนเดียว เธอเล่าให้ฟังว่าบินกลับไม่ได้แล้วโรงแรมก็ไม่ยอมให้เธอเข้าพักเลย น่าสงสาร แล้วก็ไม่รู้ว่าจะได้กลับเมื่อไหร่ นอกเหนือจากที่พักที่วัดจัดไว้ให้ ผู้แสวงบุญบางคนก็นอนกันในอาคารที่ล้อมรอบวัดทองคำนั้น แต่ฉันคงไม่ไหว เพราะคงหนาวน่าดูและอาจจะไม่ปลอดภัยเท่าไหร่
ที่วัดนี้มีโรงทานก็คิดว่าต้องไปลองสักหน่อย ก่อนเข้าจะต้องผูกผ้าที่หัวก่อนแล้วต่อแถวเข้าไป หยิบอุปกรณ์ถาดและช้อนนั่งเป็นแถวต่อๆ กัน จนท.ที่ส่งอาหารให้จะนำอาหารเป็นถังๆ เดินหิ้วมาตักใส่ๆ ถ้าเป็นน้ำดื่มจะเป็นรถเข็นแล้วเปิดก๊อกใส่ในแก้วของเรา อาหารเติมได้ตลอดเป็นมังสวิรัติ
คนที่ช่วยงานที่นี่นั้นก็เป็นจิตศรัทธา ขมักเขม้นช่วยกันใหญ่ น่าชื่นใจในพลังแห่งศรัทธา
โรงครัว (บน) ทางขึ้นไปโรงทาน (ล่าง)
วันนี้ฉันใช้เวลาอยู่ที่วัดทั้งวัน เพราะไม่เป็นดังแผน จริงๆ แล้วเย็นนี้ฉันจะไปชายแดน Wagah ที่อยู่ระหว่างอินเดียกับปากีสถาน ที่ทหารเขาแข่งกันเดินสวนสนาม เพราะโควิดแท้ๆ เลย ฉันจะข้ามไปปากีสถานไม่ได้เพราะด่านปิด ผิดแผน ฉันต้องหาแผนสำรองเพราะไฟลท์ฉันจะบินกลับไทยในสัปดาห์หน้า แย่มากๆ เลย
แสงสะท้อนจากทองแท้ ยิ่งมืดยิ่งอร่ามตา
คืนแรกที่เมืองนี้ก็มีเรื่องตื่นเต้นเกี่ยวกับที่พัก ฉันจอง Hostel ที่ราคาถูกแสนถูก ถูกโพดๆ เลย ราคาคืนละ 130 บาท พอไปถึงแล้วสรุปว่ามีฉันคนเดียว แล้วผ้าห่มที่นอนก็เหม็นอับแถมยังชื้น แต่ก็ไม่คิดอะไรมากเพราะมีถุงนอน ห้องน้ำสกปรกมาก ฝักบัวก็ไม่สมประกอบด้วยความที่เป็นห้องน้ำรวม แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือ มีฉันพักคนเดียวแล้วพนักงานที่นี่ก็มีแต่ผู้ชายเยอะมาก เป็นห้องพักรวมก็เปิดโล่งไม่มีประตู บอกกับตัวเองว่านอนไม่ได้อ่ะ เลยเดินไป walk in ห้องพักแถวนั้นแล้วจองเป็นห้องเดี่ยว ที่นี่ได้ห้องพักที่ดีสุดตั้งแต่พักในอินเดียเลยล่ะ คือไม่มีเสียงรบกวน ทุกที่ๆ นอนมากหนวกหูกับเสียงรถเสียงแตรจากด้านนอกมากๆ นี่แหล่ะนะเสียเงินไปฟรีๆ เพราะเห็นว่าถูก
คอยดูว่าฉันจะไปที่ไหนต่อหลังจากผิดแผนเข้าไปฝั่งปากีสถานไม่ได้
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
