#35 เล่ม 2 บทที่ 12 หน้า 226 ~ 232
...
...
...
N : ใครๆก็พูดกันว่า ถ้าเราคอยให้ทุกสิ่งทุกอย่าง ผู้คนจะไม่ยอมลงทุนลงแรงทำอะไรเพื่อตัวเอง
G : แต่ทำไมพวกเขาถึงควรต้องกระเสือกกระสนและดิ้นรนให้ได้มาซึ่งศักดิ์ศรีขั้นต่ำสุดด้วยเล่า❓
มันมีไม่พอสำหรับทุกคนหรือไง❓
ทำไม "การกระเสือกกระสนดิ้นรนเพื่อให้ได้มา" ต้องเข้ามาเกี่ยวอะไรในเรื่องนี้ด้วย❓
ศักดิ์ศรีขั้นพื้นฐานของมนุษย์ไม่ได้พ่วงมากับทุกคนตั้งแต่เกิดหรอกหรือ❓
มันไม่ควรจะเป็นอย่างนั้นหรืออย่างไร❓
ถ้าใครอยากมี`มากกว่า`ระดับขั้นต่ำสุด อยากมีอาหารมากขึ้น บ้านหลังใหญ่ขึ้น เสื้อผ้าสวยขึ้น พวกเขาก็ไปขวนขวายเอาเองได้ตามสะดวก
แต่ควรหรือที่ใครสักคนต้องมาดิ้นรนเพียงเพื่อจะเอาชีวิตให้รอด บนโลกที่มีมากมายเกินพอสำหรับทุกคน❓
✴️นี่คือคำถามสำคัญที่มนุษยชาติกำลังเผชิญอยู่✴️
ความท้าทายมิได้อยู่ที่ให้ทุกคนอย่างเท่าเทียมกัน แต่อยู่ที่ "อย่างน้อยที่สุด" ให้การรับประกันการอยู่รอดขั้นพื้นฐานพร้อมศักดิ์ศรีแก่ทุกคน เพื่อว่าเมื่อไม่ต้องกังวลกับตรงนั้นแล้ว 🔸แต่ละคนจะได้มีโอกาสมากขึ้นที่จะเลือกในสิ่งที่ตนอยากจะเลือกจริงๆ🔸
N : แต่ก็มีคนแย้งว่า มีบางคนไม่ยอมรับโอกาสนี้แม้จะมีคนเอาไปประเคนให้ถึงที่แล้วก็ตาม
G : พวกเขาให้ข้อสังเกตได้ถูกต้อง นี่ทำให้เกิดคำถามตามมาอีกข้อคือ : ถ้ามีคนไม่ยอมรับโอกาสที่เธอหยิบยื่นให้เธอยังจะให้โอกาสกับเขาต่อไปเรื่อยๆหรือเปล่า❓
N : ไม่ครับ
G : ถ้าฉันมีทัศนคติเหมือนเธอนะ ป่านนี้พวกเธอคงจะอยู่ในนรกกันไปตลอดกาลแล้วล่ะ
ฉันจะบอกกับเธออย่างนี้ว่า : ความเมตตากรุณาไม่เคยสูญสิ้น รักไม่เคยจางหาย ความอดทนไม่เคยแห้งเหือดไปจากโลกของพระเจ้า 💢มีแต่โลกของมนุษย์เท่านั้นที่ความดีงามมีจำกัด💢
✨ในโลกของฉันความดีงามไม่มีที่สิ้นสุดชั่วกัลปาวสาน✨
N : แม้ว่าเราจะไม่คู่ควร
G : พวกเธอคู่ควรเสมอ❗
N : แม้ว่าเราจะขว้างความดีงามใส่หน้าของพระองค์กลับไปอย่างนั้นหรือครับ❓
G : โดยเฉพาะถ้าเธอทำอย่างนั้นนั่นล่ะ "ถ้ามีผู้ใดตบแก้มขวาของท่าน จงหันแก้มอีกข้างให้เขาด้วย ถ้ามีผู้ขอให้ท่านเดินไปกับเขาหนึ่งกิโลเมตร ก็จงเดินไปกับเขาสองกิโลเมตร"
หากพวกเธอขว้างความดีงามใส่หน้าฉันกลับมา (ซึ่งมนุษย์ก็ทำอย่างนี้มาเป็นพันๆปีแล้ว) ฉันรู้ว่าพวกเธอเพียงแค่`ทำพลาดไป` พวกเธอแค่ยังไม่รู้ว่าอะไรคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเอง ฉันยังคงเมตตาเสมอ
✴️เพราะความผิดพลาดของพวกเธอนั้นไม่ได้ออกมาจากความชั่วร้ายแต่มาจากความไม่รู้✴️
N : แต่บางคนก็ชั่วร้ายโดยสันดานนะครับ แบบว่าเลวโดยธรรมชาติ
G : ใครบอกเธอ❓
N : จากการสังเกตของผมเอง
G : แสดงว่าเธอยังเห็นได้ไม่ชัดเท่าไหร่ ฉันได้บอกเธอไปก่อนหน้านี้แล้วว่า : 🌟ไม่มีใครทำอะไรที่ชั่วร้ายเมื่อดูจากกรอบการมองโลกของพวกเขา🌟
พูดอีกแบบได้ว่า 🌟ทุกคนทำดีที่สุดเท่าที่สามารถจะทำได้แล้วในช่วงเวลานั้นๆ🌟
🌟การกระทำทุกอย่างของทุกคนขึ้นอยู่กับว่าพวกเขามีข้อมูลอะไรอยู่ในมือ🌟
ฉันเคยบอกไปแล้วว่า :
✴️จิตสำนึกคือทุกสิ่ง✴️
ว่า ณ ขณะนั้นเธอตระหนักรู้อะไร❓
เธอกำลังเข้าใจอะไรอยู่❓
N : แล้วถ้ามีคนโจมตีเรา ทำร้ายเรา สร้างความเสียหายให้กับเรา หรือถึงขั้นฆ่าเราเพื่อประโยชน์ส่วนตน แบบนั้นไม่ถือว่าชั่วร้ายหรือครับ❓
G : ฉันเคยบอกไปก่อนหน้านี้แล้วว่า : 🔸การโจมตีทุกชนิดคือสัญญาณร้องขอความช่วยเหลือ🔸
จริงๆแล้วไม่มีใครอยากทำร้ายใครหรอก คนที่ทำนั้น (รวมถึงรัฐบาลของพวกเธอด้วย) ทำไปก็เพราะเข้าใจผิดคิดว่านั่นคือวิธีเดียวที่จะได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ
ในหนังสือเล่มนี้ฉันได้บอกถึง`ทางแก้ขั้นสูง`ต่อปัญหานี้เอาไว้แล้ว นั่นคือ :
🔸เพียงไม่ต้องการในสิ่งใด🔸
🔸ชอบได้แต่อย่าถึงขั้นขาดไม่ได้🔸
✴️ ทว่านี่คือสภาวะจิต (สภาวะแห่งการเป็น) ขั้นสูง นี่ล่ะสิ่งที่คุรุเป็น (จิตแห่งคุรุ)
ในแง่ของภูมิรัฐศาสตร์ ทำไมทั้งโลกไม่ร่วมมือกันเพื่อมอบความจำเป็นขั้นพื้นฐานให้กับมนุษย์ทุกคนล่ะ❓
N : พวกเรากำลังทำอยู่ครับ หรืออย่างน้อยก็กำลังพยายามอยู่
G : หลังจากประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติผ่านไปแล้วเป็นพันๆปี เธอพูดได้แค่นี้ใช่ไหม❓
ความจริงก็คือ พวกเธอแทบจะไม่ได้วิวัฒน์ไปไหนเลย ยังคงใช้ชีวิตจากระบบคิดที่ว่า 💢ทุกคนอยู่เพื่อตัวเอง💢 แบบในยุคมนุษย์ถ้ำกันอยู่เลย
พวกเธอปล้นชิงทรัพยากรโลก ข่มขืนกระทำชำเรากับโลก ขูดรีดผู้คนบนโลก แถมยังลิดรอนสิทธิอย่างเป็นระบบต่อผู้ที่ไม่เห็นด้วยกับพฤติกรรมทั้งหมดนี้ของพวกเธอและเรียกคนเหล่านั้นว่า "พวกหัวรุนแรง"
พวกเธอทำเรื่องทั้งหมดนี้ลงไปด้วยความเห็นแก่ตัว เพราะว่าพวกเธอได้สร้างวิถีการใช้ชีวิตขึ้นมาในแบบที่ไม่สามารถเป็นแบบอื่นไปได้ (นอกจากความเห็นแก่ตัว)
พวกเธอ`ต้อง`ตัดต้นไม้เป็นล้านๆไร่ต่อปี ไม่อย่างนั้นจะไม่มีหนังสือพิมพ์ฉบับวันอาทิตย์อ่าน
พวกเธอ`ต้อง`ทำลายชั้นบรรยากาศหนาเป็นไมล์ที่ห่อหุ้มปกคลุมดาวเคราะห์ดวงนี้อยู่ ไม่อย่างนั้นจะไม่มีสเปรย์ฉีดผมใช้
พวกเธอทำให้แม่น้ำและลำธาร`ต้อง`ปนเปื้อนไปด้วยมลพิษจนไม่อาจกู้คืนความเสียหายได้ ไม่อย่างนั้นภาคอุตสาหกรรมต่างๆจะไม่ใหญ่ขึ้น พัฒนาขึ้น กำไรขึ้น
และพวกเธอ`ต้อง`ขูดรีดเอากับผู้ด้อยโอกาสในสังคม (ไม่ว่าจะเป็นผู้ที่เสียเปรียบ ผู้ที่ด้อยการศึกษา ผู้ที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร) ไม่อย่างนั้นจะไม่สามารถปีนป่ายขึ้นไปสู่ยอดสุดของทำเนียบแห่งความร่ำรวยแบบที่ไม่เคยมีมาก่อน★ (และไม่จำเป็น)
★นิตยสารจัดอันดับผู้ที่ร่ำรวยที่สุดของโลกทั้งหลาย ~ แอดมิน
สุดท้ายพวกเธอก็ต้อง ปฏิเสธอย่างเอาเป็นเอาตายว่าไม่ได้ทำอย่างนั้นสักหน่อย ไม่อย่างนั้นก็รับตัวเองไม่ได้
💖 ใจของพวกเธอนั้นยังไม่พบหนทางที่จะ "ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายเพื่อที่ผู้อื่นจะได้มีชีวิตอยู่ได้ด้วย" (live simply, so that other may simply live)💓
ภูมิปัญญาจากสติ๊กเกอร์แปะท้ายรถนี้ดูเรียบง่ายเกินไปสำหรับพวกเธอ มันเป็นการร้องขอที่มากเกินไป ต้องเสียสละมากเกินไป ที่สำคัญกว่าอะไรทั้งหมดก็คือ พวกเธออุตสาห์เหนื่อยยากลำบากกว่าจะหามาได้❗
ฉะนั้นพวกเธอจะไม่ยอมสละอะไรให้ใครหน้าไหนทั้งนั้น❗
ถ้าเพื่อนมนุษย์ที่เหลือ (อย่าว่าแต่ลูกหลานของพวกเธอเองเลย) จะต้องทนทุกข์ก็ถือว่าซวยไปก็แล้วกัน...อย่างนั้นใช่ไหม❓
เธอทำสิ่งที่จำเป็นต้องทำเพื่ออยู่รอดและ "สร้างเนื้อสร้างตัว" ขึ้นมาได้ คนอื่นๆก็ต้องทำได้เหมือนกัน❗ ที่สำคัญก็คือ ทุกๆคนก็อยู่เพื่อตัวเองอยู่แล้ว...ไม่ใช่หรือไง❓
N : มีทางออกจากความยุ่งเหยิงเหล่านี้บ้างมั้ยครับ?
G : มีสิ จะให้บอกอีกครั้งไหม❓
✴️จงยกระดับจิตสำนึก✴️
พวกเธอไม่อาจแก้ปัญหาที่กระหน่ำใส่มนุษยชาติอยู่นี้ด้วยมาตรการของรัฐบาลหรือกลไกทางการเมืองได้หรอกนะ พวกเธอพยายามทำอย่างนี้มาเป็นพันๆปีแล้ว
การเปลี่ยนแปลงที่ต้องเกิดขึ้นจะเกิดขึ้นได้ในที่ที่เดียวเพียงเท่านั้นก็คือ... 💖ในหัวใจของมนุษย์💖
N : พระองค์จะสรุปการเปลี่ยนแปลงที่จะต้องทำให้เกิดขึ้นนั้นในประโยคเดียวได้มั้ยครับ❓
G : ฉันได้บอกไปหลายครั้งแล้ว
✨พวกเธอต้องหยุดเห็นว่าพระเจ้านั้นแยกขาดออกจากเธอ และตัวเธอนั้นแยกขาดออกจากคนอื่น✨
ความจริงขั้นสูงสุดคือทางแก้เดียวในที่นี้ นั่นคือ :
✴️ไม่มีสิ่งใดในจักรวาลนี้ที่จะดำรงอยู่ได้ด้วยการแยกขาดจากสิ่งอื่น โดยแก่นแท้แล้วทุกๆสิ่งล้วนเชื่อมโยงกันอยู่ แยกขาดจากกันไม่ได้ ขึ้นต่อกันและกัน มีปฏิสัมพันธ์ต่อกัน ทักทอเข้าด้วยกันเป็นเนื้อแท้ของสรรพชีวิต✴️
ทุกๆรัฐบาล ทุกๆเรื่องทางการเมือง จะต้องจัดตั้งขึ้นมาจากสัจจะความจริงนี้ และกฏหมายทั้งหมดจะต้องมี 🔸สัจจะความจริงนี้เป็นรากฐาน🔸
นี่คือความหวังแห่งอนาคตของเผ่าพันธุ์มนุษย์ เป็นเพียงความหวังเดียวของโลกใบนี้
N : กฏแห่งรักที่พระองค์พูดถึงก่อนหน้านี้จะเอามาใช้ให้ได้ผลได้ยังไงครับ❓
G : ✴️รักนั้นให้ทุกสิ่งและไม่เรียกร้องอะไรสักสิ่ง✴️
N : เราจะไม่เรียกร้องอะไรเลยได้ยังไงครับ❓
G : ✴️ ถ้ามนุษย์ทุกคนต่างเป็นผู้ให้...แล้วจะเหลืออะไรให้ต้องร้องขอ❓
✴️ เหตุผลเพียงข้อเดียวที่พวกเธอยังคงต้องร้องขอก็เพราะมีใครบางคนเก็บเอาไว้ไม่ยอมให้
ฉะนั้นจงหยุดเก็บเอาไว้เสีย❗
N : ถ้าทุกคนไม่ทำพร้อมกันมันก็ไม่ได้ผลหรอกครับ
G : ✴️จริงๆแล้วจิตสำนึกมวลรวมของคนทั้งโลกในเรื่องนี้คือสิ่งจำเป็น✴️
ทว่ามันจะเกิดขึ้นได้อย่างไรใช่ไหม❓
🌟ต้องมีใครสักคนเป็นคนเริ่ม🌟
✴️โอกาสนั้นอยู่ตรงหน้าเธอในขณะนี้แล้ว เธอสามารถเป็นจุดกำเนิดของจิตสำนึกใหม่นี้ได้ เธอสามารถเป็นแรงบันดาลใจ จริงๆแล้วเธอนั่นล่ะที่ต้องเป็น✴️
N : ผมต้องเป็นหรือครับ❓
G : แล้วจะมีใครอีก❓
(จบ)(บทที่ 12)
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
