8 เม.ย. 2021 เวลา 00:28 • ปรัชญา
"รอยตะปู"
รอยตะปู  ไม่มีวันเหมือนเดิม
เด็กน้อยคนหนึ่งอารมณ์ไม่ค่อยจะดี
พ่อของเขาจึงให้ตะปูกับเขา ๑ ถุงและบอกเขาว่า
ทุกครั้งที่ลูกรู้สึกไม่ดี โมโห หรือโกรธใครก็ตาม
ให้ตอกตะปู ๑ ตัว ลงไปที่รั้วหลังบ้านก็แล้วกัน
วันแรกผ่านไป เด็กน้อยตอกตะปูเข้าไปที่รั้วถึง ๓๗ ตัว
วันที่ ๒ และ วันที่ ๓ และแต่ละวันที่ผ่านไป ๆ
จำนวนตะปูก็ค่อย ๆ ลดลง ๆ เพราะเด็กน้อยรู้สึกว่า การรู้จัก
ควบคุมตัวเองให้สงบ ง่ายกว่าการตอกตะปูตั้งเยอะ
แล้ววันหนึ่ง หลังจากที่เขาสามารถควบคุมตัวเองได้ดีขึ้น
ใจเย็นมากขึ้น เขาเดินไปหาพ่อ เพื่อบอกว่า
เขาคิดว่าเขาไม่จำเป็นที่ต้องตอกตะปูอีกแล้ว
เพราะเขาได้เปลี่ยนไปแล้ว เขาสามารถควบคุมตัวเองได้ดีขึ้น
ไม่มุทะลุเหมือนแต่ก่อนแล้ว
พ่อยิ้มแล้วบอกลูกชายว่า ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ๆ
ลองพิสูจน์ให้พ่อดู ทุก ๆ ครั้งที่ลูกสามารถควบคุมอารมณ์ฉุนเฉียว
ของตัวเองได้ให้ถอนตะปูออกจากรั้วหลังบ้านที่ละ ๑ ตัว
วันแล้ววันเล่า เด็กชายก็ค่อย ๆ ถอนตะปูออกทีละตัว ๆ
จนในที่สุด วันหนึ่งตะปูทั้งหมดก็ถูกถอนออก
เด็กชายดีใจมากรีบวิ่งไปบอกพ่อของเขาว่า ผมทำได้แล้วครับใน
ที่สุดผมก็ทำได้สำเร็จ .....
พ่อไม่ได้พูดว่าอะไร แต่จูงมือลูกของเขาไปที่รั้วนั้น แล้วบอกลูก
ทำได้ดีมาก ทีนี้ลองมองกลับไปที่รั้วสิ เห็นมั๊ยว่ารั้วมันไม่เหมือนเดิม
มันไม่เหมือนกับที่มันเคยเป็นก่อนหน้านี้ ลูกจำไว้นะว่า “เมื่อไหร่
ที่เราทำอะไรลงไปด้วยการใช้อารมณ์ สิ่งนั้นมักจะเกิดรอยแผล"
เหมือนกับการเอามีดไปกรีดหรือแทงใครเข้า ต่อให้ใช้คำว่า..
ขอโทษ..สักกี่หนก็ไม่อาจจะ
ลบรอยแผลหรือความเจ็บปวดที่เกิดกับเขาคนนั้นได้ ลูกจงจำคำ
ว่า ..ขอโทษ..ไว้เสมอนะ ไม่ว่า เขาจะยกโทษให้เราหรือไม่ก็ตาม
จำไว้อีกด้วยนะว่า สิ่งที่มันเกิดขึ้น รอยร้าวที่เกิดขึ้นกับเขาเขาอาจ
จะไม่มีวันลืมมันได้......ตลอดไป
สิ่งที่สำคัญคือ “รู้ทันความโกรธให้เร็วที่สุด” ทันทีที่สติรู้ทันว่า
เราปล่อยให้ความโกรธครอบงำ อย่างน้อยมันจะหยุดเพ่งโทษคนอื่น
วางความยึดมั่นว่าเราถูกลงเป็นจุดเริ่มต้นของการแก้ไข
สถานการณ์ดีกว่าปล่อยให้ความยึดว่า ตัวเองถูกเสมอ หรือทิฐิ
มานะมาทำลายทุกอย่างรวมทั้งชีวิตตัวเราเอง
โฆษณา