ภูเก็ตในความทรงจำแรกของฉัน
เมื่อสองปีก่อนประโยคหนึ่งจากผู้ร่วมงานชาวอินโดนีเซีย ทำให้ฉันฉุกคิดว่าทำไมฉันถึงไม่เคยไปภูเก็ต บทสนทนาเรื่องสถานที่ท่องเที่ยวเกิดขึ้นระหว่างทางกลับจากสนามบินสุวรรณภูมิ เขาพูดถึงภูเก็ตด้วยตาเป็นประกาย แล้วตอบกลับฉันมาแบบเจ็บ ๆ ว่า “Are you really Thai?”
“Why you have never been to Phuket?”
“You must go there Jane, this’s serious!”
ฉันทิ้งเวลาถึงสองปีจากบทสนทนานั้น กว่าจะได้มาภูเก็ตในครั้งนี้
ถ้ามีใครสักคนกล่าวถึงภูเก็ต หลายคนคงมีภาพจำที่แตกต่างกันไปตามประสบการณ์ที่แต่ละคนได้พบเจอ สำหรับฉันภูเก็ตในจินตนาการคงเป็นเมืองท่องเที่ยวที่แสนคึกคัก คราคร่ำไปด้วยนักท่องเที่ยวจากทัวทุกมุมโลก แต่นั่นก็เป็นเพียงภูเก็ตในจินตนาการของฉันเท่านั้น
ย่านเมืองเก่าภูเก็ต
ฉันมีโอกาสไปเยือนภูเก็ตครั้งแรกในชีวิตเมื่อกลางเดือนมีนาคมที่ผ่านมา เป็นเดือนมีนาคมที่ครบรอบหนึ่งปีหมาด ๆ ของการระบาดของ COVID-19 ภูเก็ตที่ฉันพบเจอจึงแตกต่างจากภาพในจินตนาการอย่างสิ้นเชิง
เมื่อสัญญาณเตือนคาดเข็มขัดดับลง ณ ท่าอากาศยานนานาชาติภูเก็ต ในหัวฉันก็คิดขึ้นมาว่า ทำไมภูเก็ตไม่เคยอยู่ในลิสท์การท่องเที่ยวของฉันเลยตลอดสามสิบปีที่ผ่านมา ทำไมถึงได้ปล่อยเวลาการเยี่ยมเยือนภูเก็ตให้ล่วงเลยมานานขนาดนี้ ถ้าพูดถึงสถานที่ท่องเที่ยวที่เป็นเกาะ เกาะสมุยจะเป็นตัวเลือกแรกของฉันเสมอ ฉันไปเกาะสมุยมาแล้วไม่ต่ำกว่าสี่ครั้ง แต่สำหรับภูเก็ตครั้งนี้เป็นครั้งแรก และพลางคิดว่าจะมีครั้งต่อไปอีกหรือไม่
ฉันจินตนาการเมืองภูเก็ตยามที่มีนักท่องเที่ยวต่างชาติเต็มเมืองไปหมดไม่ออก ทุกสถานที่ดูสงบแต่ทว่าแฝงไปด้วยความเงียบเหงาและสิ้นหวัง ร้านรวงต่าง ๆ ที่ปิดอย่างไม่มีกำหนด หาดป่าตองที่เคยเป็นสถานที่ท่องราตรียอดนิยม กลับถูกทิ้งร้างและไร้วี่แววจะกลับมาคึกคักอีกครั้ง ภูเก็ตที่ครั้งหนึงเคยมีรายได้เฉลี่ยต่อหัวสูงเป็นอันดับต้น ๆ ของประเทศ แต่ในวันนี้ แค่จะให้ผ่านพ้นไปแต่ละวันก็คงเป็นเรื่องยากลำบากสำหรับคนในพื้นที่พอสมควร
หาดป่าตองยามไร้ผู้คน
ฉันพูดได้ไม่เต็มปากนักว่าฉันโชคดี ที่มาภูเก็ตครั้งแรกแล้วเจอความสงบแบบนี้ เพราะรู้อยู่เต็มอกว่าผู้ประกอบการต้องแบกรับภาระขนาดไหน ในสถานการณ์แบบนี้ของเมืองที่ขับเคลื่อนด้วยการท่องเที่ยว แน่นอนว่าเม็ดเงินที่เคยได้หายไปอย่างมหาศาล และไม่รู้เลยว่าจะได้คืนกลับมาเมื่อไหร่
แหลมกระทิง
อย่างไรก็ตามในบางมุมภูเก็ตก็ยังเหลือความคึกคักให้เห็นจากนักท่องเที่ยวชาวไทย ไม่ว่าจะเป็นย่านเมืองเก่า หรือร้านอาหารในกระแสต่าง ๆ ก็ยังคงมีคิวให้เห็น แต่คงเทียบไม่ได้กับเมื่อเกือบสองปีก่อน
ภูเก็ตในความทรงจำครั้งแรกของฉันอาจจะดูเหงา ๆ แต่สัมผัสได้ถึงความมีเสน่ห์ของไข่มุกอันดามันนี้ และครั้งนี้คงไม่ใช่ครั้งสุดท้ายที่ฉันจะมาเยือนที่นี้ คงต้องมีครั้งที่สอง สาม และสี่เร็ว ๆ นี้แน่นอน หวังว่าสถานการณ์จะกลับมาปกติในเร็ววัน ฉันจะได้สัมผัสภูเก็ตในแบบที่ควรจะเป็นอีกครั้ง
แล้วฉันจะกลับมา
ด้วยรักและคิดถึง
Janeji
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
