ตอนช่วงโควิดระบาดในรอบแรกมีข้อมูลที่น่าสนใจว่า ผู้คนเกือบครึ่งหนึ่งแห่กันซื้อข้าวของที่ไม่จำเป็นมากักตุนกันไว้ แล้วในที่สุดก็ต้องทนทุกข์กับของที่กักตุนไว้นั้น เพราะไม่รู้จะใช้หมดกันในกี่ปี คนกักตุนของไม่จำเป็น เพราะคิดไปเองว่าของเหล่านั้นคือสิ่งจำเป็น กะไม่ถูกด้วยว่าจำเป็นต้องมีมากน้อยแค่ไหน ขอแค่ได้ความมั่นใจว่าฉันอยู่สบายท่ามกลางวิกฤติเท่านั้น