นิทานพายุทะเลทราย.........
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว...
ณ ทะเลทรายแห่งหนึ่งที่แห้งแล้ง
ในทะเลทรายแห่งนี้มีเมืองเล็กๆอยู่หลายเมือง
ที่รวมกันแล้วกลายเป็นเหมือนนครแห่งหนึ่ง
ที่มีชื่อว่า “นครทะเลทราย”
ผู้คนในนครทะเลทรายเชื่อว่า ทางทิศเหนือของนครแห่งนี้
เป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ที่มีเทพธิดาทะเลทรายสถิตอยู่ในวิหารศักดิ์สิทธิ์
วิหารนี้ทำจากหินอ่อน ที่ภายในประดับด้วยเพชรนิลจินดามากมาย
นิทานพายุทะเลทราย : รองเท้าแตะเหยียบดวงจันทร์
หากผู้ใดสามารถเดินทางไปถึงวิหารศักดิ์สิทธิ์ได้
เทพธิดาก็จะประทานพรแห่งความสุข
ให้บุคคลผู้นั้น มีความสุขตลอดไป
และจะมอบสิ่งล้ำค่าที่สุดของวิหารเป็นของรางวัล
ด้วยความเชื่อนี้ จึงทำให้ในทุกๆปี
จะมีผู้คนเดินทางไปทางทิศเหนือเพื่อค้นหาวิหารศักดิ์สิทธิ์
เพื่อหวังพรจากเทพธิดาและของล้ำค่า
อันที่จริง เส้นทางไปสู่วิหารศักดิ์สิทธิ์นี้นั้นง่ายมาก
เพียงคิดจะเดินทางไป เส้นทางก็จะปรากฏขึ้น
แต่ระหว่างทาง ผู้ที่เดินทางจะพบกับพายุทะเลทราย
ที่พัดพาเส้นทางหายไป ทำให้นักเดินทางมักจะหลงทาง
และไม่ได้กลับมา
.
ทางเดียวที่จะถึงวิหารได้ก็คือ
รีบกลับมาเดินเส้นทางนั้นก่อนที่จะหายไป
น่าแปลกที่ตั้งแต่มีผู้คนออกเดินทางไปวิหาร
ก็ไม่เคยมีใครกลับมาได้อีกเลย
จนจำนวนผู้ที่เดินทางในแต่ละปี น้อยลงเรื่อยๆ
ไม่นาน จึงมีคนมากมายที่ไม่กล้าเดินทาง
และเลือกที่จะทำเพียงสวดภาวนา
เพื่อหวังให้เทพธิดามาให้พรถึงที่บ้าน
เพราะกลัวความล้มเหลวของการเดินทาง
.
.
.
วันหนึ่ง ที่เมืองเล็กๆแห่งหนึ่ง
มีชายหนุ่มผู้หนึ่งผู้ยากไร้ได้พาสาวชาวบ้านผู้หนึ่ง
หนีจากงานแต่งงานที่ถูกคลุมถุงชนโดยครอบครัวของเธอ
ทั้งสองรักกันมานาน แต่ไม่มีโอกาสได้แต่งงาน เพราะถูกกีดกัน
ชายหนุ่มตัดสินใจพาหญิงสาวไปเสี่ยงโชคชะตาทางทิศเหนือ
เพื่อหวังพรแห่งความสุขและของล้ำค่าจากเทพธิดา
ระหว่างทางเขาที่เขาเดินตามเส้นทาง
เขาได้ช่วยเหลือผู้เฒ่าคนหนึ่งที่มีจุดหมายเดียวกัน
และต่อมาไม่นานก็ช่วยเหลือผู้คนที่พบเจอ
จนกลายเป็นกลุ่มเล็กๆทั้งหมดสิบคน
.
.
วันหนึ่ง
พวกเขาได้เจอกับพายุทะเลทรายลูกหนึ่ง
หนึ่งคนในกลุ่มตัดสินใจไม่ไปต่อและเดินทางกลับหมู่บ้าน
ส่วนที่เหลือเดินทางต่อและมีคนเสียชีวิตหนึ่งคน
หลังจากนั้นพวกเขาก็ยังเดินทางต่อไปทางทิศเหนือ
ตามเส้นทางเดิมและพบพายุทะเลทรายอีกหลายลูก
ซึ่งแน่นอนว่า....มีทั้งคนที่ถอดใจและเสียชีวิต
จนตอนนี้พวกเขาทั้งหมดเหลือกันสี่คน
ได้แก่ ชายหนุ่ม หญิงคนรัก ผู้เฒ่าและนักรบหนุ่มอีกหนึ่งคน
ซึ่งตอนนี้กำลังเจอพายุทะเลทรายลูกใหญ่ที่สุด...ตั้งแค่เดินทางมา
ทั้งหมดตัดสินใจฝ่าพายุทะเลทรายลูกนี้ต่อไป
เวลาผ่านไปนานนับเดือน พวกเขาก็ผ่านมาได้
แต่กลับไม่ได้มุ่งไปทางทิศเหนือ
กลายเป็นทิศตะวันออกที่ไม่ได้ตั้งใจ
“เรากำลังหลงทาง ต้องรีบไปทางทิศเหนือต่อก่อนเส้นทางจะหายไป”
นักรบพูดขึ้น
“ไม่!ข้าจะไม่ไปทางทิศเหนืออีก มันอันตรายเกินไป” ชายหนุ่มตอบ
“เราตั้งเป้าไว้ที่วิหารเพื่อความสุขและสมบัติล้ำค่า
หากไปไม่ถึงเท่ากับเราล้มเหลว” นักรบหนุ่มพูดต่อ
“ไม่! ข้าไม่อยากเสียใครไปอีกแล้ว”ชายหนุ่มพูดตอบ
พลางมองดูคนรักที่กำลังป่วย
นักรบหนุ่มไม่พูดต่อ แต่เก็บข้าวของแล้วเดินทางไปทางทิศเหนือตามเดิม
ส่วนชายหนุ่มมองแฟนสาวที่กำลังนอนป่วยแล้วขอโทษเธอ
“ฉันขอโทษ! ที่พาเธอมาลำบากและล้มเหลว คนอย่างฉันไม่แข็งแกร่งเท่ากับเขา จึงเอาพรแห่งความสุขและสมบัติล้ำค่ามาไม่ได้”
หญิงสาวร้องไห้และยิ้ม เธอไม่ได้ตอบกลับและไม่ได้โทษชายหนุ่ม
แต่แสดงออกมาทางแววตาที่เหมือนจะบอกว่าไม่เป็นไร
“ใครเป็นคนบอกได้ ว่าทางที่เดินอยู่ตอนนี้คือทางที่ถูกหรือผิด”
ผู้เฒ่าที่นั่งดูเหตุการณ์มานานพูดขึ้น
.
“พวกเจ้ามักคิดไปเองว่าเส้นทางนี้คือทางที่พวกเจ้าต้องการ
จากเพียงคำบอกเล่าของผู้คน”
.
“และเฝ้าโทษพายุทะเลทราย
ว่ามันเป็นความโชคร้ายที่ทำให้เราอยู่นอกเส้นทาง”
.
“จริงอยู่ที่พายุทะเลทรายมักจะพัดพาเรา
ไปอยู่นอกสถานที่ๆเป็นจุดหมาย”
“บางคนก็ท้อแท้เพราะคิดว่าล้มเหลว
บางคนก็พยายามกลับไปทางเดิม
บางคนก็ล้มเลิก
และบางคนก็มีความสุขกับเส้นทางใหม่”
.
“บางทีสิ่งที่ผิด อาจไม่ใช่พายุทะเลทราย
แต่คือความคิด...ที่ยึดติดกับเป้าหมายมากเกินไป
จนไม่ได้มองว่า ......ตอนนี้ได้มาไกลจากจุดเริ่มต้น...มากแค่ไหน”
.
“ล้มเหลวหรือโชคชะตาขึ้นอยู่ที่เจ้าจะมอง
และเลือกที่จะมีความสุขกับมัน”
เมื่อผู้เฒ่าพูดจบ ก็เดินห่างออกไปเรื่อยๆ
“แล้วข้าจะหาเส้นทางที่จะไปสู่พรแห่งความสุข
และของล้ำค่าได้จากไหนอีก?”
ชายหนุ่มตะโกนไล่หลังผู้เฒ่า
.
“ก่อนหน้านี้ไม่มีเส้นทางอยู่บนโลก
ทุกเส้นทางในโลกนี้....
.
เกิดจากก้าวแรกที่ตัดสินใจ
.
เริ่มเดินจากจุดเดิม....เสมอ”
.
ผู้เฒ่าตอบและค่อยๆหายไป
ก่อนกลายเป็นวิหารไม้อันงดงามหลังหนึ่ง
ที่ภายในมีเทพบุตรที่งดงามยืนอยู่
.
.
.
“รองเท้าแตะเหยียบดวงจันทร์”
- 6
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
