ตอนเด็กโกหกพ่อแม่ว่า "ไม่สบาย"
ตอนโตโกหกพ่อแม่ว่า "สบายดี"
ไม่ต้องห่วงครับพ่อ สบายดีครับแม่ อยู่ที่นี่กินอยู่สบาย (แล้วรีบตัดบท.....) พ่อ แม่ ทำอะไรอยู่เนี่ย กินข้าวรึยัง อย่าลืมกินยานะ ออกไปข้างนอกใส่หน้ากากอนามัยด้วยน๊าาา ป้าข้างบ้านยังเอาขยะมาทิ้งหน้าบ้านเราอยู่มั้ย เข้าห้องน้ำระวังลื่นล่ะ เวลาอากาศเย็นอย่าลืมห่มผ้านะ ฯลฯ จนจบบทสนทนา แทบจะไม่มีเรื่องราวของเราเลย ไม่อยากให้พ่อกับแม่ต้องเป็นห่วง บางครั้งอดสะอื้นน้ำตาไหล เสียงสะอื้นในลำคอทำให้เค้าได้ยิน "เป็นอะไรลูก ร้องไห้ทำไม" เราก็ต้องโกหกว่า "คิดถึงนะ คิดถึงเฉยๆ ไม่มีอะไร" (แต่ไม่ได้บอกว่าลำบาก เหนื่อย ท้อ... แค่ไหน)
credit : pixabay.com
จำได้ว่าตอนเด็กๆไม่อยากไปโรงเรียน ก็จะโกหกพ่อแม่ว่า ปวดหัว ก็ด้วยความเป็นเด็กก็ไม่ได้คิดอะไร มีความสุขที่ไม่ได้ไปโรงเรียน ตอนนี้ก็ยังจะโกหกอีก แต่คนละอารมณ์เลย ไม่อยากจะโกหกหรอกนะ แต่ก็จำเป็น กลัวพ่อแม่จะเครียด ความดันจะขึ้น จะนอนไม่หลับ จะไม่สบาย ฯลฯ
ในยุคโควิด ยุคที่เศรษฐกิจฝืดเคือง งานหายาก การเดินทางก็ต้องคอยกังวลจะติดเชื้อ หลายสิ่งอย่าง บางรายวันนี้ไปทำงานพรุ่งนี้ตกงาน สิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นกระทันหัน รายได้ลดลง สิ่งที่วางแผนก็ผิดแผน เงินเก็บกลายเป็นเงินก้อนสุดท้าย
"ราตรีนิรันดร์" เข้าใจดีว่าสถานการณ์ข้างต้นไม่มีใครอยากให้เกิด แต่อย่างไรเสียเราก็ต้องเผชิญ จงมีสติ ใช้สติให้เกิดปัญญา สู้ทน และก้าวต่อไป หวังว่าจะผ่านพ้นไปด้วยดี
- 16
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
