ในแต่ละคืนฉันเริ่มหวาดระแวงมากขึ้น ฉันหยุดมองออกไปนอกหน้าต่างไม่ได้และล็อคมันไว้ตลอดเวลา ถึงอย่างนั้นฉันก็รู้สึกได้ว่าเขาจ้องมองมาที่อพาร์ตเมนต์ของฉัน ฉันคิดจะโทรหาตำรวจ แต่ฉันก็ยังไม่แน่ใจว่ามันเป็นสิ่งที่คิดไปเองหรือเปล่า
ภาพประกอบเท่านั้น
ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกวันหน้าต่างของฉันยังคงถูกล็อค ฉันมองไปฝั่งตรงข้ามและชายที่กางแขนก็เปิดหน้าต่างออก นี่เป็นโอกาสของฉัน ถ้าเขาได้ยินฉันบางทีฉันอาจจะได้รับคำตอบจากเขา
“ มึงมองอะไรวะ!”
ฉันตะโกน แต่ไม่มีเสียงตอบกลับ ชายคนนั้นยังคงเงียบและไม่เคลื่อนไหว แขนของเขายื่นออกไปเล็กน้อยเหนือหน้าต่างที่เปิดอยู่ ฉันคิดว่าอย่างน้อยเขาก็ต้องตกใจ
แต่เขาก็ไม่แสดงท่าทีว่าจะรับรู้
“ ทำไมมายืนตรงนั้นทุกคืน!”
ยังคงไม่มีอะไรอะไรเกิดขึ้น เมื่อฉันหันไปแสงไฟในห้องของเขาก็ดับลง ฉันมองย้อนกลับไปเพื่อดูว่าเขายังยืนอยู่ตรงนั้นหรือเปล่า แต่มันมืดเกินไป ฉันปิดหน้าต่างดังปัง!
ล็อคมันและเปิดทีวี ไม่มีทางที่ฉันจะกลับไปนอน หรืออย่างน้อยนั่นคือสิ่งที่ฉันบอกตัวเองจนกระทั่งฉันเริ่มง่วงเกินที่จะทนไหว ฉันจึงปิดทีวีและปีนขึ้นไปบนเตียง
คืนหนึ่งฉันรู้สึกเหมือนถูกบีบคอ ฉันตื่นขึ้นเเต่อย่างไรก็ตามความรู้สึกไม่ได้หยุดลง คราวนี้โดนบีบคอจริงๆ! สองมือจริงๆโอบรอบคอของฉันพยายามที่จะดิ้นสุดชีวิตและพยายามมองไปที่คนที่บีบคอฉัน
ฉันมองตามแขนคาดว่าจะต้องเจอหน้าคนที่บีบคอฉันอยู่เเต่สิ่งที่เห็นคือเเขนที่ยืดออกไปจนสุดและผ่านหน้าต่างที่เปิดอยู่ของฉัน ไม่อยากจะเชื่อเลย! แขนเอื้อมเข้าไปในหน้าต่างจนถึงเตียงของฉันและทำให้ฉันกำลังขาดอากาศ
ฉันสะบัดตัวไปรอบ ๆ พยายามดิ้นให้หลุดจากแขนสุดประหลาด การเตะและทุบตีไม่ได้ทำให้หลุดออกมาได้เเต่มันกลับจับแน่นขึ้นมากจนฉันเกือบไม่มีเเรงที่จะขยับตัว
ฉันเอื้อมมือไปบนลิ้นชักโต๊ะข้างเตียงอย่างสิ้นหวัง ฉันเปิดมันได้ แต่การพยายาม หาของข้างในทำให้เจ็บปวดมากขึ้น ฉันรู้สึกได้ถึงอะไรที่เเหลม ฉันจับปากกาและเริ่มแทงแขนซ้ายด้วยแรงทั้งหมดที่มีในร่างกาย ฉันไม่รู้ว่าฉันแทงมันกี่ครั้ง
แต่ในที่สุดมันก็ถอยออกมาเล็กน้อย มันเอามือซ้ายออกจากรอบคอของฉัน ฉันจับเเขนมันดึงมาที่ปากของฉันและกัดลงอย่างหนักที่สุดเท่าที่จะทำได้
แขนสั่นอย่างรุนแรงพยายามดึงมือออกจากขากรรไกรของฉัน ฉันสำลักเลือดฉันกัดฟันแน่น แขนทั้งสองข้างเริ่มถอยออกไปนอกหน้าต่าง ฉันรีบปิดหน้าต่างโดยหวังว่าจะกระแทกมันลงมาที่เเขนของมัน
แต่มันโดนแค่ปลายนิ้ว ฉันมองดูด้วยความสยดสยองขณะที่แขนซึ่งยืดไปจนสุดฝั่งตรงข้ามถนนได้หดกลับไปยังแหล่งที่มาของมัน หัวใจของฉันเเทบจะหยุดเต้นเมื่อเห็นว่าพวกนั้นมันกลับไปที่ไดกับใคร
ภาพประกอบเท่านั้น
แขนพวกนั้นคือแขนของเขา ฉันไม่สามารถมองออกไปได้ในขณะที่แขนขาที่น่าเกลียดโยกเยกและกลับสู่ความยาวปกติ เขาวางมันลงที่ข้างตัวแล้วไฟก็ดับลง คราวนี้ฉันไม่ได้แค่ล็อคหน้าต่าง แต่ฉันก็ย้ายตู้หนังสือไปปิดหน้าต่างไว้
ฉันนั่งบนพื้นตัวสั่นพยายามที่จะรวบรวมความคิด ฉันจะบอกอะไรกับตำรวจ? ชายคนหนึ่งเอื้อมมือมาที่หน้าต่างของฉันจากฝั่งตรงข้ามและพยายามบีบคอฉัน?
พวกเขาคงคิดว่ามันเป็นการโทรเล่นตลกแน่ ๆ แต่ฉันต้องการใครสักคนเพื่อตรวจดูอพาร์ทเมนต์นั้นไม่เช่นนั้นฉันจะไม่สามารถนอนหลับได้อีกแล้ว ฉันตัดสินใจโทรด่วนโดยไม่ระบุชื่อเกี่ยวกับความไม่สงบในบ้าน
ในที่สุดเจ้าหน้าที่สองคนก็ขึ้นไปบนอาคารฝั่งตรงข้ามถนน พวกเขาเข้าไปข้างในและไม่นานก็มีแสงไฟส่องเข้ามาที่หน้าต่าง ฉันหวังว่าฉันจะไม่ส่งผู้ชายที่ไม่ระมัดระวังสองคนไปตาย
หลังจากนั้นเพียงไม่กี่นาทีแสงก็ดับลงและเจ้าหน้าที่ก็กลับไปที่รถของพวกเขา เสียงของพวกเขาดังขึ้น และฉันได้ยินพวกเขาพูดในสิ่งที่ฉันหวังว่ามันจะไม่เกิดขึ้น ไม่มีใครอาศัยอยู่ที่นั่น
ไม่กี่สัปดาห์ต่อมาฉันเห็นรถตู้เคลื่อนที่ออกไปนอกอาคาร มีคนย้ายเข้าไปในอพาร์ตเมนต์นั้น ฉันรู้สึกโล่งใจแม้ว่าความหวาดกลัวในยามค่ำคืนของฉันจะหยุดลงแล้ว
คืนหนึ่งฉันนอนไม่หลับฉันจึงเปิดไฟและมองออกไปข้างนอก ฉันสังเกตเห็นใครบางคนฝั่งตรงข้ามมองออกไปนอกหน้าต่าง ด้วยเหตุผลบางอย่างฉันรู้สึกถึงความเหตุกสรณ์นั้นอีกครั้ง
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
