ภาพแรกที่เจอยามเช้า ความวุ่นวาย โรวแรมตั้งอยูบนถนนอ๊อกฟอร์ด ย่านร้านแพงกลางลอนดอน แท๊กซี่ที่นี่พื้นที่รถด้านในประหลาดและมีราวจับ เปิดประตูแบบกว้าง เอารถเข็นใส่ได้

มื้อเย็นที่ส่วนมากคนถวิลหาเพื่อการถ่ายภาพ ล๊อปสเตอร์ แต่รสชาติสำหรับเราแล้วรู้สึกธรรมดามาก ความฉ่ำหรือมัมกุ้งไม่เท่ากุ้งแม่น้ำจิ้มซีฟู้ด แต่ขอคุณที่ได้ลองชิม

เอาจริงคือกินแทบไม่หมดเพราะเวลาต่าง ง่วงสลับมึนงง

ห้างดังที่ต้องมาชม ยายกับพวกป้าๆบ่นว่า ใหญ่แต่ภายนอก ข้างในแคบอึดอัด

ช่วงนี้คริสมาสต์พอดี

แม่กับป้าเรา

องที่คนไทยชอบใช้เป็นของฝาก กระเป๋าหนังแก้วชื่อห้างดัง ราคาแพงจนยายด่าว่าซื้อไปทำไม

ร้านอาหารไทยที่รสชาติอร่อยล้ำลึก คนแน่นร้าน บุษบา ชาวต่างชาติชอบมาก ด้านบนมีนางกวักหลายองค์คงเป็นเคล็ดลับพอๆกับรสมือด้านอาหาร

โบสถ์เซ็นต์ปอล ประกอบพิธีการสำคัญทั้งศาสนา และราชาพิเษก

ชอบความใสอึมครึมปะปนของฟ้า ผ่านลอนดอนอายส์ ใช้กล้องโซนี่แบบพกพาสี่เหลี่ยมๆถ่าย

ทุกรูปเราถ่ายเพียงเสี้ยวนาที เพราะนั่งบนรถบัส

กล้องฟิล์มจำลองผ่านแอพลิเคชันในโทรศัพท์

เห็นตึก tate ด้านการออกแบบ ถ่ายได้บุงเอิญ ติดลอนดอนบริชจริงๆ สะพานนี้ชื่อนี้ แต่ที่คนเข้าใจผิดเป็นอีกสะพาน สับสนดีแท้

มาคราวนี้ บิ๊กเบนส์ ปิดซ่อมยาว อดเก็นสิ่งก่อสร้างมหัศจรรย์ยุคใหม่ มีคนเปรียบเปรยไว้ว่าช่วงศ.18 อังกฤษ คิดว่าการสร้างนาฬิกาที่แม่นยำแม้ในฤดูหนาว เท่ากับว่าเขากุมชะตาทั่วโลกได้แล้ว

รัฐสภาอังกฤษ กำลังปิดปรับปรุง ถ้าดูภาพจากหลายๆสื่อด้านในแคบ นั่งเข่าชนเข่า ถกเถียงกันอย่างเมามัน มีการโปรยกระดาษปลิวว่อน แต่ตรงกลางคือพระคฑาและรัฐธรรมนูญ ...Darkest hour หนังช่วง เซอร์วิลตันเชอร์ชิล เป็นนายกฯสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2

กล้องฟิล์มจำลองผ่านแอพลิเคชันในโทรศัพท์

พระราชวังบักกิ้งแฮม

กองทหารยามเปลี่ยนเวรเฝ้า คนมารอดูมากมายทั้งที่อากาศหนาวเย็น

ลอนดอนบริชจด์(จริงๆชื่อ ทาวน์เวอร์บริชจด์ เพราะคนจำผิด ทั้งที่ตั้งใกล้ลอนดอนทาวน์เวอร์ และริมฝั่งแม่น้ำเทมส์)

เมืองแห่งการอาบน้ำ

ลานกว้างคล้ายงานวัด

ยายอากาศหนาวหน้าบึ้ง

บอกให้ยายยิ้ม

ระบบชลประทานใกล้เนินเขา และบรรยากาศเมือง

บัตรและระบบบนรถเยี่ยมชม นั่งรถไปไกล อากาศเย็น แล้วต้องเดินฝ่าความกหนาวชมพื้นที่โล่งแจ้ง ยายด่าว่า...อีเหี้ย พวกมึงพากูมาทำไม กูหนาว....สร้างรอยยิ้มให้เราและหลายคน เพราะทรมานมาก

วัฒนธรรมหินตั้ง สิ่งมหัศจรรย์ของโลกยุคโบราณ

ชอบแสงเงาตัดขอบตึกกับสนาม

ความสมมาตรของอาคารและสนาม วันนี้ไม่เห็นคนใส่ครุยวิ่งลัดสนามแบบในภาพยนตร์ เนิร์ดๆ ศาสตราจารย์ที่คิดค้นอะไรได้...ไม่แน่ใจว่า รามานุจันทร์ อัจฉริยะคณิตศาสตร์เรียนที่นี่ไหม มีหนังชีวิตเขาทำไว้

สภาพอากาศแปรปรวนเดี๋ยวฟ้าใสเดี๋ยวครึ้ม คาเฟ่ที่นี่มีเด็กเรียนมหาวิทยาลัยแวะเวียนมานั่งคุยกัน

เมืองที่ตลอดกลายร้อยปีไม่เปลี่ยนไปเลย

ต้นไม้ที่อิงแอบกับตึก อาคาร

เหมือนร้านในตรอกไดแอกกอน