Movie#3
Sisyphus: The Myth รีวิว No spoil
เรื่องเกี่ยวกับ CEO หนุ่มอัจฉริยะเหมือนโทนี่ สตาร์กเกาหลีนามว่าฮันแทซุล (โจซึงอู) ต้องหาทางร่วมกันหยุดสงครามนิวเคลียร์ในคาบสมุทรเกาหลีกับหญิงสาวผู้ย้อนเวลามาจากอนาคตคังซอแฮ (พัคชินฮเย) พล็อตหลักๆก็มีประมาณนี้
ตอนแรกผมลังเลมากว่าจะดูดีไหม เพราะคำวิจารณ์ไม่ค่อยดีเท่าไรนัก กับกระแสคนบ่นว่า “เทแล้วนะ” เยอะมาก แต่ด้วยความที่ตามดูซีรีย์ของพัคชินฮเยเกือบทุกเรื่อง และเป็นคนชอบดูหนังไซไฟอยู่แล้ว ก็เลยเอาวะ ไหนๆก็ไหนๆ ตัดสินใจว่าจะดูสักครึ่งเรื่อง ถ้ายังไม่สนุกก็คงจะเทเหมือนกัน แต่พอเริ่มดูปรากฏว่าติดตั้งแต่ตอนแรกเลย การดำเนินเรื่องเป็นจังหวะจะโคนดีมาก จากกระแสหนึ่งที่ผมเห็นก่อนเริ่มดูคือคนเทเพราะดำเนินเรื่องช้า ซึ่งก็จริงนะ แต่ผมกลับชอบแฮะ เพราะด้วยความที่เรื่องดำเนินไปช้าประกอบกับการเล่า Flashback ที่มาทียาวมาก กลับช่วยให้เราอินกับตัวละคร ดูไปรู้สึกผูกพัน เหมือนเข้าไปอยู่ในสภาพแวดล้อมในเรื่องกันเลย พวกเรื่องทฤษฎีการย้อนเวลา, Time loop, Time paradox ต่างๆก็ทำได้ค่อนข้างดี ถึงจะมี plot hole บ้างเล็กๆน้อยๆ แต่ก็อยู่ในระดับที่ยอมรับได้ ด้วยความที่สเกลหนังค่อนข้างซับซ้อนแบบต้องตั้งใจดูระดับนึง เลยทำให้คนเขียนบทอาจจะเก็บได้ไม่หมด แต่ก็ดูจนจบได้แบบไม่มีค้างคาอะไร ส่วนเรื่อง CG ผมก็เห็นคนบ่นกันว่าไม่สมจริง แต่โดยส่วนตัวเวลาผมดูซีรีย์ระดับความคาดหวังในเรื่อง CG ผมจะต่ำกว่าการดูภาพยนตร์ฟอร์มยักษ์ ประกอบกับผมเป็นคนที่โอเคกับ CG ละครไทยนะ ดังนั้นผมเลยรู้สึกว่า CG เรื่องนี้สวยมาก ทำโลก Dystopia ได้ค่อนข้างอลังการเลยแหละ ความโรแมนติกก็มีพอหอมปากหอมคอ ไม่มากจนเลี่ยน และไม่น้อยจนเกินไป
สรุป หากลองดูแบบไม่จงใจจับผิดจนเกินไปนัก แล้วก็ดูอย่างตั้งใจ ไม่แบบดูไปด้วยรีดผ้าไปด้วย หรือดูไปด้วยเล่นเกมมือถือไปด้วยจนเก็บรายละเอียดไม่ครบ ผมรับรองได้ว่าคุยจะสนุกกับซีรีย์เรื่องนี้ได้อย่างแน่นอน ผมยกให้เป็นซีรีย์เกาหลีขึ้นหิ้งเรื่องหนึ่งเลย
ให้คะแนน 8.5/10
*****นักพเนจร*****
ด้านล่างนี้ผมจะเขียนเรื่องที่ค่อนข้างประทับใจและขัดใจ ซึ่งอาจมีการสปอยล์เนื้อหา ใครยังไม่ดูก็ไม่ต้องเลื่อนลงไปต่อนะครับ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ผมประจับใจอย่างหนึ่งคือตอนที่รู้ว่าชื่อเรื่อง Sisyphus คืออะไร เป็นชื่อของกษัตริย์ในตำนานกรีกผู้ถูกสาปให้ต้องขนหินขึ้นยอดเขาเพื่อให้มันกลิ้งตกลงมาที่ตีนเขา แล้วก็ต้องทำซ้ำแบบนั้นอยู่ชั่วกัปกัลป์ ผู้เขียนบทนำมาผูกกับการต่อสู้ของพระนางที่พ่ายแพ้ฝ่ายร้ายซิกม่า ซ้ำแล้วซ้ำเล่า วนเป็นลูปเวลา จนกว่าจะหาทางเอาชนะได้ลูปนี้จึงจะจบลง ผมชอบแนวคิดนี้มาก
ส่วนเรื่องที่ขัดใจก็คงเป็นตอนจบ ซึ่งก็เป็นแค่รายละเอียดเล็กๆน้อยๆแหละ เช่น พอพระเอกยิงตัวตาย อัปโหลดเดอร์ก็จะไม่ถูกสร้าง การย้อนเวลาๆของหลายๆตัวละครก็จะไม่เกิดขึ้น หมายความว่าซิกม่าก็จะไม่ย้อนกลับมาลงทุนในบริษัทพระเอก พระเอกก็คงเป็นนักประดิษฐ์จนๆต่อไม่น่ามีปัญญาไปนั่งเครื่องบิน First class ได้ เหมือนฉากนั้นทำให้มีขึ้นแบบยัดเยียดเพื่อให้พระนางได้มาเจอกันตอนจบ ถึงจะเป็นแค่ภาพหลอนของพระเอกหรืออะไรก็แล้วแต่ในการเห็นนางเอก จะได้จบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง ถ้าสมมติให้ผมมีโอกาสคิดตอนจบเรื่องนี้เองได้ ผมจะแต่งให้พระเอกใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวไปสัก 15 ปี ตอนนั้นนางเอกในไทม์ไลน์ปัจจุบัน (ที่เป็นเด็ก 8 ขวบ) จะโตเป็นผู้ใหญ่พอดี (23 ปี เท่าตอนที่ย้อนกลับมาหาพระเอก) แล้วพระนางค่อยมาเจอกัน ถึงพระเอกจะกลายเป็นหนุ่มใหญ่แล้วก็ตาม ก็พรหมลิขิตอะเนอะ (แต่ผมก็ได้แต่มโน 5555)
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
