หนังสือเล่มแรกที่อ่านจบในปี 2564
.
ความโดดเดี่ยวเป็นสิ่งที่เราต่างต้องพบเจอ และมันจะยาวนานไปมากกว่าหนึ่งร้อยปี มากกว่าครั้งที่หนึ่ง สอง สาม และมากกว่านั้นตลอดไป
.
นวนิยายสุดคลาสสิคที่ในชีวิตหนึ่งต้องอ่านให้ได้สักครั้ง มันจบลงในค่ำคืนก่อนฟ้าสางไม่กี่ช่วงโมง และหลับฝันไปกับประโยคทิ้งท้ายของเรื่อง
"...และทั้งหมดทั้งมวลที่ถูกจารึกไว้ในนั้นไม่อาจเกิดซ้ำได้โดยตลอดและตลอดไป เพราะพงศ์พันธุ์ที่ถูกจองจำให้อยู่ในหนึ่งร้อยปีแห่งความโดดเดี่ยวนั้นไม่มีโอกาสเป็นหนที่สองบนผืนปฏพีนี้" (น.472)
.
แล้วตื่นมาทบทวนกับสิ่งต่าง ๆ รอบตัวว่าจริงหรือ ว่าสิ่งเหล่านี้ มันจะไม่เกิดขึ้นอีก แน่นอน ว่ามันจะไม่เกิดกับครอบครัวบวนเดีย แต่มันเกิดกับหลายต่อหลายเรื่องราว "เหมือนว่าโลกกำลังหมุนย้อนกลับไปที่เดิมยังไงยังงั้น" (น.340) มันจะย้อนกลับไปเมื่อถึงช่วงเวลาหนึ่ง
.
ความเป็นจริงทับซ้อน เวลาอันลื่นไหล สัจนิยมมหัศจรรย์ชวนพิลึกพิลั่นต่อหลายเหตุการณ์ การเกิด ความรัก ความแก่ และความตาย ถูกเล่าออกมาผ่านชีวิตมนุษย์
.
หลายครั้งที่อ่านไป ก็กลับมามองย้อนหาต้นตอตระกูลตัวเอง มองย้อนเหตุการณ์ในสังคมกับสิ่งที่ผ่านมาแล้วจากเรื่องเล่า นับตั้งแต่ตีพิมพ์ครั้งแรกล่วงเวลามาห้าสิบสี่ปี มันก็ยังมีอะไรต่อมิอะไรนับร้อยพันกลับมายังที่เดิม แม้จะเดินไปข้างหน้าก็ตาม
.
การอ่านครั้งนี้นับเป็นการอ่านจบครั้งแรกด้วยการอ่านเอาเรื่อง มีมองเห็นประเด็นหลายประเด็นบ้างก็ได้ขีด ๆ ไว้ให้จำได้ บางเรื่องราวหลายเรื่องก็ยังคงวนเวียนในหัวอยู่ บางเรื่องก็ลืมเลือนไปพร้อม ๆ กับตัวละคร จดจำมันได้กระท่อนกระแท่น
.
และสุดท้าย หนึ่งร้อยปีแห่งความโดดเดี่ยว ของ กาเบรียล การ์เซีย มาร์เกซ คือหนังสือเล่มโปรดอีกเล่ม และมันจะเป็นอีกเล่มที่จะได้กลับมาอ่านอีกครั้งหนึ่ง ในวันวัยข้างหน้า...ไม่ช้าก็เร็ว
.
#หนังสือที่คุณควรได้อ่านก่อนหายไปตลอดกาล
#หนึ่งร้อยปีแห่งความโดดเดี่ยว
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
