19 เม.ย. 2021 เวลา 02:14 • ปรัชญา
เป็นต้นเหตุ
โชคชะตาเป็นสิ่งที่ควบคุมไม่ได้ แต่เราควบคุมการกระทำของตนเองได้ บางครั้งเราตั้งใจแน่วแน่ว่าที่ทำสิ่งเหล่านั้นด้วยความซื่อตรงบริสุทธิ์ใจ แม้ปลายทางมันกลับมอบความผิดหวังให้เรา แต่ท้ายที่สุดความเจ็บปวดจากความผิดหวังไม่ใช่สิ่งเดียวที่เราได้รับ
ผมเคยทำสิ่งต่างๆด้วยจิตใจหลากหลายรูปแบบ ด้วยความแน่วแน่ในตอนแรกและแผ่วลงไปเรื่อยๆด้วยความไม่ตั้งใจจริงและสุดท้ายก็เลือกที่จะไม่รับผิดชอบด้วยการละทิ้งไปหาสิ่งอี่น
โอกาสต่างๆมากมายที่เข้ามาในชีวิตผม ทั้งหลายเป็นโอกาสที่ดีเสมอ โชคชะตานำเสนอสิ่งเหล่านี้ให้ผมแต่กลับเป็นผมเองที่ไม่พร้อมจะน้อมรับสิ่งเหล่านั้นเข้ามาด้วยความตั้งใจ มันเป็นเพียงการเอาเปรียบโชคชะตาด้วยการรับเอามาเพียงเพื่อผลประโยชน์ต่างๆ
แต่ไม่ได้นึกถึงคุณงามความดีของโอกาสเหล่านั้นกลับทรยศมันด้วยการไม่จริงจังและในที่สุดโชคชะตาก็ได้หันหลังให้ผมไป
เมื่อโชคชะตาทอดทิ้งแต่ไม่ถึงกับตายจากกันไป มันจึงเปลี่ยนจากการให้ปลาผมกินง่ายๆเป็นการสอนผมตกปลา เมื่อตัวมันเองก็ไม่สามารถหนีผมไปได้แม้ต้องการ
โอกาสในชีวิตผมนั้นส่งเสริมให้ผมด้อยศักยภาพไปเรื่อยๆ หากให้โอกาสคนที่ไม่รู้คุณค่ายิ่งเป็นการทำร้ายพวกเค้าเหล่านั้นซ้ำไปอีก มันจึงเปลี่ยนวิถีของชะตาผมใหม่ราวกับมันพูดว่า ’ไปลำบากเสีย จงเป็นคนที่พร้อมรับสิ่งที่ฉันกำลังจะให้ต่อไปนี้’
การเริ่มต้นใหม่ไม่ได้เลวร้ายถึงขนาดนั้นด้วยจิตใจที่มั่นคงและเข้มแข็งมากขึ้นของผม ผมรู้ว่าตัวเองต้องจริงจังกับอะไร ต้องพัฒนาจุดไหน โชคชะตาจึงค่อยๆเผยรอยยิ้มมาหาผมและหยิบยื่นการตัดสินใจให้ผมอีกครั้ง
แต่ทุกๆครั้งที่โชคชะตาหันมาหาผม มันเหมือนผมจะไม่พร้อมเสมอ บางครั้งผมตระหนักกับตัวเองว่าความพร้อมที่ว่ามันมีอยู่จริงหรือเปล่า แท้จริงแล้วมันอาจไม่มีความพร้อมอยู่มีเพียงแต่ความมุ่งมั่น ตั้งใจ จริงใจกับสิ่งเหล่านั้นที่จะนำพาเราไปสู่ความสำเร็จได้
ตอนที่ไม่เห็นทาง ก็ไม่เห็นอะไรเลยจริงๆ การวิงวอนร้องขอกลายเป็นเรื่องงมงาย เมื่อมนุษย์เราถึงจุดอับจนทุกสิ่งคิดว่าดีแม้ไม่ถูกต้องแต่ทำได้จะสามารถทำมันได้ง่ายดาย
สุดท้ายแล้วโชคชะตาสำหรับผมคือความคิดของผมที่สร้างมุมมองต่างๆให้เกิดความรู้สึกและลงมือทำ
โฆษณา