EP. 1 พบกันครั้งแรก
https://www.facebook.com/LoongGunz/
ฟิ้ว ......ฟิ้ว......
เสียงลมพัดและเสียงฝีเท้า ที่ไล่กันตามตามติดๆ บนหลังคา บ้านเรือน
คนชุดดำที่วิ่งนำหน้าในมือถือกระบี่ สีเงิน เรียวยาว ดูเหมือนแส้ และอีกคนที่ไล่หลังมา เป็นชุด สีทองแดงปักดิ้นทอง มีหน้ากากสีเงิน
ตุ๊บ !!!!!!
โค้รมมมมม "!!!!!
กงหลงอ้าว แตะสัมผัสผิวนำ้ และตกลงในอ่างอาบนำ้ เบื้องหน้าของเขา มีสาวสวยรูปงามที่กำลังตกใจอยู่จ้องมา
" จะ จะ เจ้าเจ้าเป็นใคร" หลี่หมิง กุมน้องน้อยที่อยู่ใต้นำ้ ในสถานการณ์เช่นนี้ มันคืออะไรวะ!!! คนถามคิดขึ้นในใจ
ส่วนคนที่ตกลงมาอยู่ในอ่างอาบนำ้เดียวกับเขา ก็คงงงไม่น้อยเหมือนกัน คิดในใจ ข้าผู้มีวิชาเหยียบร้อยรัตติกาล ทำไมถึงตกลงมาได้
แล้วเขานึกย้อนเหตุการณ์
ย้อนไปเมื่อ 30 นาที ก่อน ขนาดกำลังไล่ล่ากันอยู่ ต่างคนก็ต่างวิ่งไล่กันมา ชายชุดดำ เห็นตอกระเบื้อง จึง คิดแผนการ เขาใช้ ปลายดาบกระทบแสงจันทร์ ทำให้ แสง ไปเข้าที่ตา กงหลงอ้าว นั่นจึงเป็น สาเหตุ สะดุด ตอกระเบื้องของบ้านหลี่หมิง (อยากบอกว่า ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน เลย กับความจริงเช่นนี้)
เมื่อเงยหน้าขึ้น เขาก็ต้องชะงัก กับคนเบื้องหน้าที่เห็น ความงามเกินกว่าบรรยายได้ ใบหน้าเรียวงาม ดวงตาอมฟ้าเหมือนสีนำ้ทะเลลึกจนอยากจะค้นหา (และก็แน่นอน เขาเองก็มีตาสีฟ้าแต่สว่างกว่า ) ขนตายาว ผมสีดำนิลตัดกับผิวขาวอมชมพู และปากรูปกระจับสีแดง จนอยากจะลิ้มลองสัมผัสซักครั้ง กับผิวระเรื่อ แดงขึ้น เพราะไอความร้อนของนำ้อุ่น (พระเอก ของเรา ตาค้างไปเลย)
" ข้าถาม เจ้าเป็นใคร" เสียงคนงาม ที่ดังลั่นห้อง เพราะเห็นชายตรงหน้าจ้องเขาแบบไม่วางตาถึงจะมีหน้ากากสีเงิน ก็ไม่สามารถปกปิด สายตานั้นจับจดอยู่ที่เขา รีบก้มหน้าและหันหลังให้เขา
เอ่อ !!!!! ขออภัย ด้วยแม่นาง คือ.. คือว่า..
แม่นางคำนี้ ฮึ "" หลี่หมิง คิ้วขมวดกับความเข้าใจผิดของคนตรงหน้า ช่างเหอะ ขี้เกียจอธิบาย
กงหลงอ้าว กำลังคิดวิธีอธิบาย และไม่อยากบอกอะไรมากนักกับคนตรงหน้า เขาจึงเอ่ย
"ข้ากำลังฝึกวิชาตัวเบา แต่ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นจึงพลัดตกลงมาอย่างที่เห็น " กงหลงอ้าวก้มหน้าตอบ ไม่กล้า ที่จะเงย อีกครั้ง เพราะเมื้อกี้ เขาเสียมารยาท จ้องคนตรงหน้า จนลืมตัว (ไม่กล้าบอกสะดุดตอกระเบื้องบ้านนายเอกของเรา)
อ้อ " หลี่หมิง คิดในใจ เขานั้นลืมเอากระเบื้องที่ซ่อม ลงมา ด้วย แต่ก็ไม่คิดว่า จะมีไอ้เซ่อ บื้อที่ไหน จะสะดุดตอ กระเบื้อง ช่างดวงซวยเสียจริงคนตรงหน้าเขา
"อืมม" หลี่หมิงเมื่อได้ยินคนตรงหน้า แล้วเขาก็ยืนขึ้นจากอ่าง หยิบเสื้อมาคลุมตัวเอง คนในอ่างถึงไม่เห็นแตาเสียงที่ได้ยิน ก็จินตานาการไปไกลมากแล้ว
"เจ้า ซุ่มซ่าม มาก จริงๆ" หลี่หมิง ก็อยากจะด่าอยู่ แต่ส่วนนึง ก็เป็นความผิดของเขาเช่นกัน จึงเอ่ยแค่นั้น
"แม่นาง ข้าจะรับผิดชอบในตัวเจ้าเอง "กงหลงอ้าว กล่าว แต่เสียงก็ดังขัดขึ้นมา
"ไม่ต้อง ไม่ต้อง เจ้าจะมารับผิดชอบอะไร ข้าก็เหมือนเจ้า เป็นบุรุษ เช่นด้วยกับเจ้า " คนฟังได้ยิน ก็หันกับมาอย่างลืมตัว (ครั้งที่สอง)
"จะ....เจ้าเป็นผู้ชาย " เสียงกงหลงอ้าว แบบไม่อยากเชื่อ ผู้ชายอะไร ใยงามปานนี้
"ใช่สิ ! ฉนั้น ถือว่าเป็นเรื่องเข้าใจผิด เจ้าไปเถอะ " หลี่หมิงกล่าว กับคนเบืัองหน้า
"แต่ แต่ ข้า " เสียงของกงหลงอ้าว
หลี่หมิงคิดในใจ ไปซักที สิวะ วางมาดจนเมื่อยแล้ว ในใจหัวใจยังไม่หยุดเต้นที่มีคนเห็นเขาโป๋แบบนั้น
"ข้า บอก ให้ เจ้า ไปไง" คราวนี้ หลี่หมิง ขึ้นเสียงตวาดใส่คนตรงหน้า
"วันหลังข้าะมา ขออภัยจากเจ้า อีกครั้ง "แล้วพบกันใหม่ เจ้าคนรูปงาม กงหลงอ้าวคิดในใจ แล้วก็เหินขึ้นทิศทางที่มา( รูเดิมบนหลังคา)
พอกงหลงอ้าว ไป หลี่หมิง ก็นึกขึ้นได้ ข้าน่าจะให้เจ้านั่น ชดใช้ค่าเสียหาย แล้วก็ถอนหายใจ
หลี่หมิง นั้น ไม่ได้รำ่รวย แต่ก็ไม่ได้ยากจน เริ่มแรกเดิมที เขาเข้าเมืองหลวงเพื่อสอบเป็น จงหงวน แต่ก็เปลี่ยนใจ ไปเปิดร้านหนังสือ ที่เขาเขียนเอง และรับหนังสือ มาขาย จากบัณทิต ที่อยากหารายได้
ไอ้ที่เปลี่ยนใจไม่ใช่อะไร เพราะเขารู้ตัวว่าทำข้อสอบไม่ได้จะเสียเวลาไปทำไมกัน ก็เขาไม่ใช่หลี่หมิง ตัวจริง แต่เป็น หลี่หมิง ในอีกโลกนึง ถึงจะชื่อเหมือนกัน แต่เขาก็มาจากยุคปัจจุบัน ที่ดวงวิญญาณ ของเขา มาอยู่ในร่างนี้ ในวันที่เจ้าของร่างสิ้นลม เพราะ อ่านตำรามากไปจนหัวใจวาย นะสิ
หลี่หมิงคิดทบทวน ตอนที่เขาเข้าร่างใหม่ ๆเพื่อนข้างห้องของเขาที่เพื่อสอบเช่นกัน บอกเขาเห็นเขาไม่ออกมาจากห้อง ตั้งหลายวัน ข้าวปลา ก็ไม่สั่ง จึงนึกเป็นกังวล แต่เมื่อเห็น สบายดีก็หายห่วง
เพื่อนของเขา จ้างจ้าว นั้น เป็นคนบ้านเดียวกับเขา ช่างพูด พูดได้ทั้งวัน หลี่หมิงเลยได้ข้อมูล มาแบบง่าย ๆแอบ หลอกถามนั่นนี่ ประวัติ ของเขา โดยที่ จ้างจ้าว ก็ไม่รู้ตัวเลย
แล้วเมื่อใกล้ถึงวันสอบ เขาก็บอกกับจ้างจ้าว ว่าเขาเปลี่ยนใจ ไม่ไปสอบแล้ว ไม่อยากเสียเวลา เขาอยากทำการค้ามากว่า (เรื่องเงินสำคัญ ไม่ว่าจะยุคไหน ยุคไหน เฮ้อ )
แต่เขาก็ไม่มีวิชาความรู้เหมือนคนที่นี่ เขาจะทำอะไรดี แล้วก็นึกขึ้นได้ว่า เขาในยุคปัจจุบัน นั้นทำหน้าที่ บรรณาธิการ ของหนังสือพิมพ์ และเจ้าของสำนักพิมพ์ เขาน่าจะนำมาใช้ ประโยชน์ ได้ นั่นก็คือจุดเริ่มต้น ร้านหนังสือ" หลี่หมิงเฉียงเฟย "ตัวเขาเอง ก็ไม่รู้ทำไม ถึงตั้งชื่อนี้เหมือนกัน
ร้านหลี่หมิงเฉียงเฟย มีหนังสือ แปลกๆ มากมาย การจัดร้าน ก็แปลก ไม่เหมือนร้านทั่วไป ก็จะให้เหมือนได้ไง เขาใช้ แนวทางในยุคที่มานั้น ปรับปรุงร้านซะจน น่ารื่นรมย์ ดูคล้ายโรงนำ้ชาก็ไม่เชิง เพราะมีชั้นหนังสือ มากมาย แบ่งเป็นหมวดหมู่ มีบันไดขึ้นไปชั้นลอย บรรายากาศ ที่มองไปทำให้จิตใจแจ่มใส เป็นอย่างมาก
มีที่นั่งอ่านหนังสือในร้าน เป็นเบาะรองนั่ง และยังโต๊ะ ที่มุม ใกล้หน้าร้านจัดเหมือนเครื่องดื่ม คล้ายๆคาเฟ่เล็กๆๆในยุคปัจจุบัน ตรงหัวมุม กับ ของว่าง ขาย ซึ่งเขาทำเองด้วย มีสวนเล็กๆๆข้างร้าน มีม้านั่งและ ชิงชา บรรยากาศนั้นร่มรื่นมาก และข้างหลังร้านเดินต่อมาตามหินกระเบื้องก็จะเห็น กำแพงบ้านของเขา เป็นปูน ก่อมีประตูอยู่ตรงกลาง ซึ่งข้างในก็ไม่ใหญ่มากน่าจะเลือกว่าห้องมากกว่าทางซ้ายมือเป็นห้องครัว ส่วนทางขวา เป็นห้องนำ้
ตอนแรกที่เขาเริ่มทำ คนที่ผ่านไปมาก็แปลกใจ เพราะเขาใช้บ้านมาทำร้านค้า มีที่ไหน แปลกประหลาดยิ่งนัก และไม่ได้อยู่ในตลาด จะมีใคร มาซื้อหนังสือกัน แต่ก็นะ สิ่งแปลกใหม่ ย่อมเรียกคนที่อยากทดลอง ซึ่งก็เป็น พวกบัณทิต
ต้องขอบคุณจ้างจ้าว เขาสอบได้ลำดับที่25 ได้ทำงานในวังหลวง อยู่ฝ่ายกรมคลังมีหน้าที่ เขียนจดรายงานบันทึกประจำวัน และด้วยเป็นคนช่างพูดจึงมีเพื่อนเยอะ ก็เลยพาเพื่อนใหม่มาที่ร้านตลอด แบบไม่ซำ้หน้าก็ว่าได้ จากนั้น ปากต่อปาก ต่อมาก็เลยเป็นแหล่งรวมข้าราชการ ไปโดยปริยาย และบัณทิต
see you next EP.
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
