ครั้งหนึ่งกับการไปปฏิบัติธรรมถือศีล เพราะความกลัวเป็นเหตุเกือบไปไม่รอด😂😂
บริเวณที่ใช้เดินจงกรม
มาเข้าเรื่องกันเลยคือมีโอกาสได้ไปปฏิบัติธรรมที่วัดแห่งหนึ่งในจ.สิงห์บุรี ไปกับพี่ 2 คน วันแรกที่ไปถึงก็เข้าไปหาแม่ชี แม่ชีก็กำลังจะจัดหาห้องให้ที่นี่คือจะให้นอนห้องละ 1 คน แต่ด้วยความที่กลัวเลยขอแม่ชีว่านอนกับพี่ได้ไหม แม่ชีก็ให้นอนแต่สั่งห้ามคุยกัน เพราะอยากให้ปฏิบัติจริงๆ อยากให้ตั้งใจ
หลวงพ่อจะย้ำบอกคนที่มาปฏิบัติธรรมเสมอว่าอย่าพูดคุยกัน ให้ต่างคนต่างปฏิบัติเพราะเมื่อเราพูดคุยกันก็เหมือนเราไปฟังเค้าพูดเรื่องนู้นเรื่องนี้ แล้วเอาความทุกข์ของเค้ามาเข้าหาตัวเอง ทำให้ไม่สบายใจ เกิดความเครียด แล้วการปฏิบัติมันก็จะไม่เกิดผลอะไร
ฟังหลวงพ่อพูดจบแม่ชีก็ให้มาเดินจงกลม!!
เดินกันจนน้ำหนักลดลงเลยทีเดียว😂
ระหว่างที่เดินจงกลมเราก็ได้เจอกันพี่หลายๆคนที่มาปฏิบัติอยู่ก่อนหน้าแล้ว แม่ชีก็ให้มาเป็นพี่เลี้ยง ระหว่างเดินพี่เค้าก็เล่าเรื่องให้คนอื่นๆฟัง ด้วยความที่อยากรู้เรื่องก็เดินไปด้วยเอียงหูฟังไปด้วย😅
เรื่องก็มีประมาณว่าพี่เค้ามาปฏิบัติธรรม แล้วได้ไปอยู่ที่บ้านหลังหนึ่งหรือจะเรียกเป็นกุฏิก็ได้ ในโซนนั้นก็จะมีกุฏิที่เป็นของแม่ชีรุ่นใหญ่หลายๆท่านอยู่ พี่เค้าก็บอกว่าพี่ไปอยู่มาอาทิตย์นึงคืออยู่ไม่ได้ นอนไม่หลับ มันวังเวง คือรอบๆที่อยู่มีต้นโพธิ์ใหญ่ ได้ยินเสียงต่างๆนาๆ แล้ววันที่ฟังพี่เค้าเล่าคือมีคนเสียชีวิตแถวกุฏินั้นพอดีเลย
น่ากลัวไปอีกก ฟังไปก็ขนลุกอ่ะ ในใจคือแบบบรรยากาศทำไมเริ่มวังเวงจัง55
และเเล้วบ่ายวันนั้นก็มีข่าวดีขึ้นจ้าา มีคนมาปฏิธรรมเพิ่มเป็นผู้ป่วยที่เดินไม่ค่อยสะดวก แม่ชีเลยให้เรากับพี่ย้ายห้องใหม่ และที่ใหม่ก็คือที่ที่พี่คนนั้นเล่านั่นเอง5555 ได้ยินตอนแรกคือแบบจะร้องไห้อ่ะ คือส่วนตัวแล้วเป็นคนที่กลัวผีมาก คือยังไงก็จะไม่ไปอ่ะ
กุฏิหลังใหม่ที่ได้ย้ายมาอยู่
พี่ก็บ่นยาวเลยจ้าา บอกจะกลัวอะไรนักหนาที่มาปฏิบัตินี่มาเพราะอะไร ไปฟังคนนั้นคนนี้เล่าก็กลัวไปเอง พี่บ่นยาวมาก ตอนนั้นสติคือแบบไม่อยู่กับเนื้อตัวแล้ว ฟุ้งซ่านไปหมด กลัวก็กลัว แต่แล้วในใจก็สะดุดนึกถึงคำพูดที่หลวงพ่อบอกว่าอย่าพูดคุยกัน อย่าไปฟังคนอื่นเล่า เลยคิดได้ ตอนนั้นก็เลยตัดสินใจย้ายที่นอนใหม่กับพี่
ตอนที่ย้ายมาใหม่ก็แอบกลัวๆนิดนึงเพราะกุฏิรอบๆแม่ชีเค้าไปธุระต่างจังหวัดกันไม่มีใครอยู่บรรยากาศมันเลยเงียบไปหมด มีแค่เรากับพี่สองคน ส่วนไฟทางเข้ากุฏิไม่มี จะต้องใช้ไฟฉายเดินส่องเข้ามาเอง
กวาดใบไม้รอบๆกับรดน้ำต้นไม้ทุกต้น😊
ก่อนนอนเราก็ไหว้พระสวดมนต์ ทุกอย่างก็เป็นไปด้วยความปกติไม่ได้มีอะไรน่ากลัวเหมือนที่พี่เค้าเล่าเลย แถมบรรยากาศคือร่มเย็นดีมาก และเงียบสงบดี
ทางเดินออกจากกุฏิที่อยู่
เอาจริงๆแล้วความกลัวมันเกิดจากที่เราคิดจินตนาการไปล่วงหน้าเองทั้งนั้น ถ้าเรามีสติอยู่กับตัวเองตลอดเวลา ความกลัวนั้นจะไม่เกิดขึ้นเลยค่ะ
ปฏิบัติธรรมตลอดทั้งวัน อิ่มบุญมากกๆ
หลวงพ่อท่านเทศน์สอนว่า!!
หลวงพ่อ: เห็นหนังสือกองใหญ่นี่ไหม?
เรา: เห็นเจ้าค่ะ!!
หลวงพ่อ: ถ้าให้ยกนี่จะยกไหวไหม?
เรา: ไหวเจ้าค่ะ!!
หลวงพ่อ: แล้วถ้าให้ย้อนไปเมื่อตอน2 ขวบล่ะ จะยกไหวไหม?
เรา: ไม่ไหวเจ้าค่ะ
หลวงพ่อ: ตอนนี้อายุเท่าไหร่
เรา: 25 เจ้าค่ะ
หลวงพ่อ : ถ้าให้กินข้าววันเดียวจากเมื่อตอน2 ขวบแล้วให้โตมาจนถึงอายุ25 ล่ะทำได้ไหม?
เรา: ทำไม่ได้เจ้าค่ะ
หลวงพ่อ : จะบอกเราว่าการปฏิบัติธรรมมันก็เหมือนกับการที่เรายกหนังสือนั่นแหละเมื่อตอน 2 ขวบเราอาจจะยังยกไม่ไหว แต่ถ้าเรากินข้าวจนโตมาเรื่อยๆมันก็ยกได้เอง วันนี้เราอาจจะยังปฏิบัติธรรมได้ไม่ดี ไม่ไปถึงไหน แต่สักวันเราจะทำได้เอง สะสมบุญมันไปเรื่อยๆทีละนิดเหมือนหยดน้ำที่หยดลงใส่ตุ่ม ทีละหยดๆสักวันนึงมันก็ล้นตุ่มเอง เมื่อถึงวันนั้นเราจะภูมิใจกับมันที่เราสามารถทำได้ หมั่นทำบุญสร้างความดีไว้เยอะนะ
ดอกไม้รอบๆกุฏิ
เป็นการไปปฏิบัติธรรมที่เต็มอิ่มมาก ปลื้มมาก ได้ตื่นรู้จากอะไรหลายๆอย่าง ได้มิตรภาพที่ดี ได้ความรู้ดีๆจากหลวงพ่อและแม่ชี ใครว่างๆลองไปปฏิบัติที่นี่ได้เลยนะคะดีมากๆจริงๆ ถ้ามีโอกาสจะกลับไปอีกแน่นอน😊😊
กิจวัตรประจำวัน
สถานที่: วัดพระนอนจักรสีห์วรวิหาร
ขอแชร์ประสบการณ์เพียงเท่านี้นะคะ ถ้าใครชอบก็ฝากกดติดตามกันด้วยนะคะ ไว้จะมาเล่าให้ฟังอีกค่ะ☺️☺️
##ครั้งเเรกของการเขียนบทความ📗🍃🥰
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
