หมด Passion หมดไฟ ไม่ Spark Joy พร้อมเททุกสิ่ง พร้อมทิ้งทุกอย่าง
ไม่ใช่แค่คุณคนเดียวที่เป็นผมเองก็เช่นกัน
เมื่อช่วงกลางปีที่แล้วหลังจากโหมงานมาตลอดทั้งปีผมที่เป็น Creative ใน Agency โฆษณาแห่งหนึ่ง อยู่ดีๆก็หมดไฟ แจกนอยด์ ไม่ Spark Joy ใดใด ไฟในการที่เคยมีอยู่ดีๆก็มอด เหนื่อยไปกับทุกสิ่งและพร้อมเททุกอย่าง จนต้องลาป่วยไปพบจิตแพทย์ส่วนตัว
คุณหมอดุผมว่าผมโหดร้ายกับตัวเองเกินไปหน่อย
และผมกำลังทำให้สมองอันน้อยนิดของผมทำงานผิดปกติ
จนอาจจะกลายเป็นโรคซึมเศร้าได้
ใช่ก็จริงเพราะผมติดภาพจำว่าการทำงานมันต้องเครียดงานมันถึงจะออกมาดี
(ซึ่งความจริงแล้วมันไม่ใช่) ทำให้การทำงานของผมมันทำเต็มไปด้วยความเครียดสะสมมาเป็นเวลานาน ผมคงต้องพักไปทำสิ่งที่ชอบที่ชอบบ้าง
ประจวบเหมาะอะไรเช่นนี้อยู่ดีๆหน้า Feed บน Timeline Facebook ของผมก็แจ้งเตือน " Workshop 1 วันกับพี่หนุ่ม-โตมร ศุขปรีชา"
โดยมีพี่แหม่ม วรพี วีรพร นิติประภา เป็นผู้จัด
ตัดสินใจไม่ยาก ผมจองเข้าร่วม Workshop ในครั้งนั้น 1 ที่นั่งแต่ใช้โควต้ากินพายไส้ครีมเห็ด(รึเปล่า) ที่พี่แหม่มทำมาฝากทุกคนไป 2 ชิ้น
โดยต้องบอกก่อนว่านี่เป็นกิจกรรม Workshop ครั้งแรกในชีวิตที่ผมเข้าร่วม
ซึ่งสิ่งที่มันทำให้ผมใจฟูมากๆตั้งแต่เริ่มจนจบ Workshop ในครั้งนั้น
คือการที่ผมพบว่า ผมได้อยู่ท่ามกลางกลุ่มก้อนของคนที่ชอบและรักในสิ่งเดียวกัน
ซึ่งผมขอเรียกปรากฏการณ์ในครั้งนี้ว่า "ปรากฏการณ์ใจฟู" แล้วกันนะครับ
ทุกคนที่อยู่ในปรากฏการณ์ใจฟูของผม(คนเดียว)
ต่างพูดคล้ายๆกันว่าพวกเขา เบื่อจากงานประจำ เบื่อเพื่อนร่วมงาน และแน่นอนว่าพวกเขาเคยหมดไฟเหมือนกับผม
แต่พวกเขาไม่เคยเบื่อหรือหมดไฟกับงานอดิเรกที่พวกเขาหลงไหลซักครั้ง
โชคร้ายที่เราไม่สามารถจัด Workshop หรือกิจกรรมใดๆได้ในขณะนี้
ผมอาจจะโชคร้ายที่เป็น Creative ผู้ตัดสินใจลาออกจากงานในสถานการณ์เช่นนี้
แต่ผมคิดว่าผมโชคดีนะที่ได้ลงมือทำในสิ่งที่ผมอยากทำมาตั้งนานแล้วแต่ไม่ได้ทำซักที เหมือนกับที่ผมกำลังทำในตอนนี้ ตอนนี้!!
รักษาสุขภาพกันด้วยนะครับขอให้ทุกคนแข็งแรงและมีทุกวันที่ดีครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
