เพล้ง!!!! ใครไม่เคยทำจานแตกยกมือขึ้น
ตอนเด็ก ๆ ใครไม่เคยทำจานแตกบ้างคะ?
ถ้าเคย ทำไมจานถึงแตก?
แตกแล้วรู้สึกอย่างไรบ้างคะ?
ภาพจาก Pixabay.com
พี่จินมีประสบการณ์ค่ะ ตอนเด็ก ๆ น่าจะประมาณชั้น ป.5 มีหน้าที่ล้างจาน น้ำยาล้างจานมันลื่น ล้าง ๆ อยู่จานในมือก็หลุดร่วง เพล้ง!!!
ตกใจมาก ครั้งแรกของการทำจานแตก ยืนงงว่าเราต้องทำอย่างไรต่อ
จากนั้น ก็มีเสียงเจ๊ (พี่สาวคนรอง) ตวาดขึ้นมาว่า นี่แกล้างจานยังไง จานถึงแตก ว่าแล้วก็หยิบไม้เรียวประจำกายตรงดิ่งมาหาพี่จิน แล้วบอกแบมือมา เพียะ!!! ไม้เรียว เรียวสมชื่อ แต่ความเจ็บไม่เรียวนะคะ เจ็บมากกกกก เจ๊บอกว่าทีหลังอย่าทำอีก
คืออย่าทำจานแตกอีก แล้วเจ๊ก็เก็บเศษจานที่แตก เก็บไปก็บ่นไป ดูสิ ถ้าเศษกระเบื้องตำเท้าขึ้นมาจะเป็นยังไง
ไม่ต้องอึ้งค่ะ นั่นคือครั้งแรกในการทำจานแตกของพี่จินเองค่ะ
จากนั้น พี่จินเกร็งทุกครั้งที่ล้างจาน
ยิ่งเกร็ง จานก็ยิ่งแตก 555 ไม้เรียวสัมผัสมือน้อย ๆ บ่อยเหลือเกิน
ความรู้สึกตอนนั้นคือ ถ้าเป็นเด็กแล้วทำจานแตก มันคือผิดมากกกก ต้องโดนตี เข้าใจแบบนั้นจริง ๆ
พอโตขึ้นหน่อย พี่จินย้ายไปอยู่กับพี่สาวอีกคน อยู่บ้านใหม่ บรรยากาศใหม่ มีสวนดอกไม้หน้าบ้านด้วย อ้าวนอกเรื่องแล้ว บ้านใหม่ทุกอย่างใหม่เอี่ยม รวมทั้งจานข้าวด้วยค่ะ
หน้าที่เดิม ล้างจานอีกแล้ว แล้วก็เหมือนเดิม เพล้ง!!! แตกอีกแล้ว
คราวนี้ตกใจมาก เพราะจานกระเบื้องใบใหม่ของพี่สาว ซื้อมาเป็นเซ็ท แตกไป 1 ใบ นั่นคือหามาเพิ่มไม่ได้ นอกจากจะซื้อทั้งเซ็ท
ตายละหวา ตรูโดนตี โดนเอ็ดอีกแน่ ๆ ทันใดนั้น พี่สาวเจ้าของบ้านก็โผล่หน้ามาตามเสียงจาน เจ๊ถามว่าอะไรแตก โห...หูทิพย์จริง ๆ เจ๊ฉัน
พี่จินก็บอกหนูทำจานแตกค่ะ มือมันลื่น คิดในใจยังไงตรูโดนแน่
แต่ผิดคาด เจ๊ถามว่าบาดมือหรือเปล่า ไม่บาดค่ะ งั้นล้างมือซะ แล้วมาเก็บเศษจานที่แตกทิ้ง
ไม่พูดเปล่า เจ๊ลงมือทำให้ดู โดยเก็บเศษจานชิ้นใหญ่ก่อน ให้พี่จินไปเอากระดาษหนังสือพิมพ์ 4 - 5 แผ่นมา รอง แล้วให้ไปเอาไม้กวาดมากวาดรวมกัน จากนั้น บอกให้พี่จินเอากระดาษหนังสือพิมพ์ชุบน้ำบิดหมาด มาลูบพื้นอีก 2 รอบ เพื่อให้เศษกระเบื้องที่ป่นละเอียดติดกระดาษขึ้นมา
แล้วเจ๊ก็ห่อทั้งหมด ให้พี่จินหากล่องมาใส่ ผูกเชือก เอาปากกาเมจิมาเขียนตัวโต ๆ หน้ากล่องว่าเศษจานแตก ก่อนจะไปทิ้งในถังขยะ
โห !!! นี่แหละเจ๊ของพี่จิน
จานแตกเหมือนกัน แต่วิธีการจัดการต่างกัน ที่สำคัญ ครั้งนี้ทำให้พี่จินรู้ว่าจานแตกไม่จำเป็นต้องถูกตี จานแตกก็เก็บและทำความสะอาดพื้นให้เรียบร้อย อย่าให้เศษจานมีโอกาสไปตำใครได้
ซึ่งพี่จินเลือกใช้วิธีหลังนี้มาสอนลูก ตอนที่ลูกของพี่ทำจานแตก แหม ใคร ๆ ก็ทำจานแตกกันได้ทั้งนั้น จริงไหมคะ
ลูกถามว่าแม่ ทำไมแม่ไม่ดุหนู
ทำไมแม่ถึงบอกให้หนูเก็บเศษจานให้เรียบร้อย
จึงถามลูกว่า แล้วลูกตั้งใจให้จานแตกหรือเปล่า ลูกบอกเปล่า
แล้วลูกรู้สึกยังไงตอนจานแตก ตกใจสิแม่ เสียดายจานด้วย แล้วก็กลัวแม่จะดุด้วย แหมมาเป็นชุดเลยนะลูก
ก็ถ้าเราไม่ได้ตั้งใจให้มันแตก แม่จะดุทำไม มันแตกแล้ว เราก็แค่เก็บกวาดให้เรียบร้อย มันก็เท่านั้นเอง คราวหน้าก็เพิ่มความระวังอีกหน่อย
สิ่งที่บอกลูกเพิ่มคือ แม่ก็เคยทำจานแตก และแม่จำความรู้สึกตอนนั้นได้ดี ว่าเป็นยังไง
คำตอบจากลูกคือ หนูโชคดีที่เป็นลูกแม่ หูย...ซึ้งมากลูก อ้อ ประโยคนี้ได้ยินบ่อย ไว้จะมาเล่าเหตุการณ์อื่น ๆ ให้ฟังอีกนะคะ
สำหรับพี่จิน เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ไม่มีใครอยากทำผิด และถ้ามันแตกแล้ว สิ่งที่เด็กต้องการคือ เราจะจัดการกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างไร
อ่านถึงตรงนี้ มีใครจำได้บ้างว่าทำจานแตกมาแล้วกี่ใบ แล้วโดนตีกันกี่ทีคะ ยอมรับมาซะดี ๆ
ใครไม่เคยทำจานแตก แสดงว่าคนนั้นไม่เคยล้างจานแน่ ๆ จริงไหมคะ
จบเรื่องเมื่อฉันทำจานแตกไว้เพียงเท่านี้ ฝันดีนะคะ
ขอบคุณทุกการติดตาม แล้วพบกันใหม่ค่ะ
เล่าจากใจ by พี่จิน
ติดตามผลงานของพี่จินได้ที่
- 6
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
