29 เม.ย. 2021 เวลา 13:16 • ปรัชญา
เปลือก!
คุณแม่พาลูกไปตลาด
เมื่อลูกเห็นเพื่อนคนหนึ่งจึงเดินเข้าไปตะโกนเรียก
" ไอ้ตุ่ม! ตุ่มเดินได้!" พร้อมหัวเราะอย่างสนุกสนาน
.
คุณแม่นิ่งเงียบเพราะเห็นเพื่อนลูกทำหน้าตาเสียใจ
.
เมื่อกลับมาบ้าน เจ้าลูกตัวแสบเรียกร้องอาหาร
.
คุณแม่เดินเข้าไปในครัว สักพักก็เดินออกมาพร้อมถาดใบใหญ่มีฝาปิด นำมาวางบนโต๊ะอาหาร
เจ้าลูกหมายมั่นจะกินอาหารอร่อยฝีมือคุณแม่
แต่ก็ต้องตกใจ! เมื่อเปิดฝา
ภายในเป็นจานใบใหญ่ มีเปลือกทุเรียนตั้งอยู่
1
ด้วยความไม่เข้าใจ.ลูกจึงถามแม่ว่า
"ทำไมมีแต่เปลือกทุเรียนล่ะแม่ หนูหิวนะ"
.
คุณแม่จึงถาม " ทำไมถึงกินไม่ได้ล่ะ?"
" ก็เพราะเปลือกมันแข็งและมีหนาม " ลูกตอบ
.
" แล้วลูกอยากกินอะไรล่ะ?" คุณแม่ถามต่อ
" ก็ต้องเนื้อทุเรียนสิ"
"แล้วลูกชอบกินเนื้อทุเรียนรึเปล่าล่ะ?" คุณแม่ถามต่อ
"ชอบสิ เนื้อมันอร่อยมากเลย"
" แปลว่าแม้ภายนอกทุเรียนจะไม่สวยงามลูกก็ยังจะกินมันหรือ?" คุณแม่ยังคงถามไม่หยุด
1
" ก็เนื้อมันอร่อย แม้ว่าเปลือกมันจะแหลม เราก็เอาเปลือกออกแล้วกินเนื้อแสนอร่อยของมันได้" ลูกตอบเลิกคิ้วสงสัย
" ถ้าอย่างนั้นก็แปลก วันนี้ที่ตลาดลูกแสดงออกว่ามองคนที่ภายนอก เหมือนเช่นเปลือกทุเรียน แล้วลูกก็ทำร้ายความรู้สึกของเพื่อนลูก แปลว่า ลูกไม่ได้คิดจะดู. 'จิตใจ' ของเขาเลย แม่คิดว่าลูกกำลังทำตัวเป็นทุเรียนเน่าอยู่ เพราะการแสดงออกภายนอกหรือการกระทำก็น่าเกลียดจิตใจภายในก็ย่ำแย่ ดังนั้น เนื้อทุเรียนแสนอร่อยไม่เหมาะกับคนแบบลูก" คุณแม่พูดเสียงเข้ม
.
ต่างกับคนเป็นลูกที่เริ่มร้องไห้สำนึกผิด
.
.
" และที่สำคัญที่สุด อย่าได้ให้ใครมาบอกว่า ลูกแม่ไม่สั่งสอน!"
.
.
.
.
รูปภาพอาจไม่สวยต้องขออภัย กำลังหัดวาดให้นิ่งอยู่ค่า
โฆษณา