...ฉีดวัคซีน Covid ? มันคือนรกของคนโรคจิตชนิดอย่างผม!!!
...ผมเป็นคนกลัวเข็มฉีดยา !!!
...ตั้งแต่เล็กจนโตมาโรคกลัวเข็มฉีดยาไม่เคยลดบรรเทา ที่ต้องฉีดๆยาในยามจำเป็นสุดๆได้นี่ผมต้องรวบรวมลมปราณ ขุดพลังความกล้าหาญและเอาธรรมะทุกข้อเข้ามาข่มใจ แล้วใช้สมาธิขั้นสูงเบี่ยงเบนความสนใจจนผ่านมาได้ ซึ่งนับว่าโชคดีที่ผมไม่ค่อยจะมีเหตุอะไรให้ต้องฉีดยา
...ผมเป็นเด็กบ้านนอกเกิดในท้องถิ่นที่ต้องพานพบการรบราฟันแทง ผมผ่านประสปการณ์ลูกผู้ชายฆ่าได้หยามไม่ได้มามากมายชนิดนับไม่ถ้วน จะโดนแทงด้วยมีดเดือยไก่ มีดไอ้ครกด้ามใหญ่ผมไม่เคยจะกลัว แต่เวรแท้ๆที่ดันมากลัวเข็มฉีดยาขนาดเล็กเท่าเส้นด้าย!!!
...ระดับความกลัวเข็มฉีดยาของผมอยู่ในขั้นโคม่า ด้วยความที่เกิดในบ้านนอกต่างจังหวัดคลอดกับหมอตำแยมา ( ครอบครัวผมพี่ชายคนโตอายุ 60 น้องชายคนเล็กอายุ 40 ล้วนแล้วแต่ทำคลอดโดยหมอตำแยทุกคน) กว่าจะได้โดนเข็มฉีดยาเข็มแรกนั่นคือโตมาตอนเข้าเรียนชั้นประถม
...เข็มฉีดยาเข็มแรกที่โดนนั่นคือยากันบาดทะยักษ์อันเกิดจากการเล่นซนแล้วโดนตะปู 3 นิ้วตำ มันก็รู้ได้ว่ากลัวเข็มฉีดยามาตั้งแต่บัดนั้น ถ้าจะถามว่ากลัวอะไรมัน ??? อ่าว!!ผมจะไปรู้ได้ไง !!!
...ตอนชั้นประถมจะมีหมอจากอนามัยมาฉีดวัคซีนอะไรก็ไม่รู้ในยุคนั้นที่โรงเรียน ผมและเพื่อน 4-5 คนที่เป็นเด็กเกรียนๆเห็นเขามาติดเตาต้มเข็มก็เตรียมตัวเก็บกระเป๋านักเรียนเปิดตูดเผ่นแน่บหนีจากโรงเรียนกลับบ้านทันที!!!
...ตอนเด็กๆผมถึงกับลงทุนเอาหนามเฟื่องฟ้าสะกิดตรงหัวไหล่ให้เลือดมันไหลแล้วยืมสำลีจากเพือนมาแปะๆ เพื่อจะได้ตีเนียนบอกครูว่านี่ไงครับครูผมฉีดแล้ว !!! ทำได้ถึงขนาดนั้น บาดทะยักษ์ไม่เอาไปลงนรกซะก็บุญนักหนากับความบ้าของผม
... ผมยัง งง งง ว่าผมรอดมาได้ไงจนถึงบัดนี้เพราะวัคซีนทั้งหลายที่เขาฉีดๆกันในตอนเด็กๆผมได้ฉีดแค่ชนิดเดียว ที่ได้ฉีดไอ้เข็มเดียวเพียวๆนั่นเพราะว่าครูประจำชั้นท่านรู้แกว ล้อคตัวผมและพวกไว้จับไปเข้าแถวแล้วยืนคุมไม่ให้คลาดสายตา
...ความกลัวเข็มฉีดยามันอาจเป็นการปรุงแต่งจินตนาการเอาตามสภาวะทางจิตแล้วมโนเพ้อคิดไปเหมือนสะกดจิตตัวเองก็ได้ เหมือนพวกดาราดังๆที่บ้างก็กลัวหมอนขิด กลัวทุเรียน คือกลัวเว่อร์จนดูเหมือนเซ่อ เหมือนแกล้งทำ แต่สำหรับผมผมกลัวมันจริงจัง
...ในชีวิตผม ผมเคยผ่านกระบวนการบริจาคเลือดมาเพียง 1 ครั้ง เป็นการบริจาคพลาสม่าให้แม่ ซึ่งผมร่างกายแข็งแรงแท้ๆ เหมาะแก่การบริจาคเลือดให้ผู้อื่น แต่มันติดขัดอยู่ที่ผมกลัวเข็มฉีดยา
...แต่ในสภาวะความกลัวมันก็ไม่ได้แปลว่าผมจะไม่เคยโดนฉีดยา แต่มันต้องอยู่ในเงื่อนไขที่ถ้าไม่ฉีดมันไม่มีทางอื่นให้เลือก ผมจึงต้องใจดีสู้เข็มตากหน้าแบกความกลัวไปฉีดวัคซีนป้องกันไข้กาฬแอฟริกาตอนจะต้องไปแอฟริกา ต้องสะกัดกั้นความกลัวถูกฉีดยาชาตอนจะต้องรักษารากฟัน หรือเจาะเลือดตรวจร่างกาย ซึ่งแต่ละครั้งกว่าจะผ่านมันมาได้หัวใจจะวายก่อนจบพิธี
...เรื่องฉีดยาชานี่ก็เคยมึเรื่องฮาๆอันมีสาเหตุที่มาจากการกลัวเข็มฉีดยาของผม
...ตอนเรียนอยู่ชั้นมัธยมผมดันไปอ่านหนังสือ"นิตยสารใกล้หมอ"ในห้องสมุดโรงเรียนแล้วไปเจอบทความว่า " ผู้ชายที่ขลิบหนังหุ้มปลายของน้องชาย จะช่วยป้องกันมะเร็งปากมดลูกให้กับผู้หญิงได้หลายเปอร์เซ็นต์ "
...ผมอ่านแล้วอิน!!!
...เด็ก ม.4 ผู้มีความรับผิดชอบต่อเพศแม่อันยิ่งใหญ่ นักเลงแมนๆอย่างเราจะรอให้ผู้หญิงที่เป็นภรรยาสุดรักของเราในอนาคตจะต้องมาเสี่ยงจากมะเร็งปากมดลูกได้ยังไง ? ในเมื่อเรามีส่วนช่วยป้องกันได้...เราเป็นลูกผู้ชายต้องไปขลิบ !!!
...ฮ่าาา!!
...ผมได้ศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมว่าการจะขลิบในกรณีเราไม่ใช่ผู้ที่เป็นมุสลิมจะต้องทำยังไง ? เราจะต้องเจอกับอะไร ? เพราะตัดสินใจแน่แน่วแล้วว่าต้อง"ขลิบ"
...ได้ข้อมูลมาพร้อม สูดหายใจลึกๆเข้าปอดลึกๆเพื่อย้อมใจ แต่งตัวด้วยกางเกงเอวยืดที่ถอดใส่ง่าย กางเกงลิงไม่ต้องใส่ แล้วเดินยืดอกอาดๆมาดพระเอกไปหาพี่วินมอเตอร์ไซด์บอกกับพี่วินเสียงดังด้วยความมั่นอกมั่นใจ
..." พี่!!! ไปโรงบาล!!!"
...อ่ะะ!!!! มันชักจะยาว ค่อยมาเล่าต่อ!!!!
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
