ต่อจากวันที่ 3 พฤษภาคม 2564). วันต่อมาผมตื่นแต่เช้าอาบน้ำแต่งตัวผูกเน็คไท้อย่างหล่อ(คิดว่านะ) ไอ้บุญจันทร์งัวเงียขี้ตาหรี่ตามองผมแล้วถามผมว่า ไอ้กงมึงจะไปไหนแต่เช้า ผมรีบตอบไปว่า เราจะไปพบลูกค้าที่ปทุมธานี นัดลูกค้าไว้กลัวไปสาย (ผมโกหกเพื่อน) เนื่องจากการไปสมัครงานครั้งนี้ไม่ได้บอกใครเลยว่าจะไปสมัครงานหางานใหม่ทำ ด้วยว่ากลัวเสียลับถ้านายจ้างรู้ล่วงหน้าแล้วเกิดยึดเงินเดือนเราก็จะแย่จึงไม่ได้บอกใครเลย สำหรับการทำการปฏิวัติเงียบๆคนเดียวในครั้งนั้น...
เมื่อแต่งตัวเตรียมตัวเสร็จก็รีบออกมาปากซอยกระโดดขึ้นรถเมล์บึ่งไปสถานที่เขาประกาศรับสมัครงานได้แจ้งเอาไว้คืออาคาร ฐานเศรษฐกิจ ถนนวิภาวดีรังสิต ทันที ในงานวันนั้นน่าจะเป็นวันที่หนังสือฐานเศรษฐกิจเปิดโครงการนัดพบแรงงานด้วยจึงมีคนมากมายเดินให้ขวั่ก ผมมองหาป้าย สยามจัสโก ที่ได้หมายตาไว้ว่าจะมาสมัครงาน พอเจอก็ก้าวเข้าไปพบเจ้าหน้าทีฝ่ายบุคคลยื่นเอกสารทันที เจ้าหน้าที่บุคคลส่งเอกสารการรับสมัครให้กรอกรายละเอียดส่วนตัว เมื่อกรอกเสร็จกลับมานั่งนั่งรอที่โต๊ะ มีคนมาสมัครงานเยอะมากนั่งเรียงกันเป็นตับ (คนหางานแมร่งมันเยอะจริงๆในใจผมคิด)ไม่นานเขาก็มาเรียกเข้าสัมภาษณ์สัมภาษณ์เสร็จก็ให้มานั่งรอที่เดิมสักพักเจ้าหน้าที่ก็เดินมาเรียกชื่อผมเข้าไปซักถามอีกรอบถามอะไรมาผมก็ตอบไปตามความเข้าใจ พอเจ้าหน้าที่ถามคำสุดท้ายว่าคุณพร้อมจะทำงานได้เมื่อไหร่ ผมตอบรับทันทีโดย”ว่าพรุ่งนี้ครับ” โดยที่ผมไม่ถามเขาด้วยซ้ำว่าจะได้เงินเดือนเท่าไหร่ ผมอาจตอบก่อนที่เขาจะถามว่าผมจะสะดวกทำงานกับสยามจัสโก้หรือไม่ด้วยซ้ำ ทำได้ครับ ไม่มีปัญหาครับ ได้หมดครับ.....สรุปวันนั้นผมได้งาน เขานัดวันที่ 1 เดือนอะไรผมจำไม่ได้แล้วในการเริ่มทำงานโดยทดลองงานสามสิบวัน ถ้าผ่านการทดลองผมก็จะได้เป็นพนักงานประจำมีเงินเดือน มีสวัสดิการณ์ต่างๆตามที่กำหนด สรุปวันนั้นผมกลับไปนอนร้องเพลงรอสบายใจที่เพิงสังกะสี รอวันเข้าทำงานอย่างสบายอารมณ์ ไอ้บุญจันทร์เปิดประตูห้องผลัวะเข้ามาถามว่า ไอ้กงวันนี้มึงไม่ออกตลาดเหรอ (ออกไปขายเครื่องตัดไฟ) ผมตอบว่าไม่ค่อยสบายวันขอลางานนะบอกหัวหน้าให้ด้วย ด้วยความคิดในตอนนั้น ลาก่อนนะนรกที่รัก ลาก่อนการตรากตรำโดยไร้จุดหมายลาก่อนชีวิตที่คล้ายดั่งสัมภเวสีเร่ร่อนแรมรอนชีวิตหาความแน่นอนไม่ได้คิดทบทวนกลับไปเราอดทนแดดฝนร้อนหนาวทำงานแบบนี้มาเกือบปีได้ก็ถือว่าทรหดมากแล้ว แอบคิดห่วงเพื่อนไอ้บุญจันทร์ ไอ้ต้นเหมือนกันที่เขาไม่มีวุฒิการศึกษามาเลยไปสมัครงานที่อื่นไม่ได้
“ในบางครั้งความเห็นแก่ตัวก็ช่วยให้ชีวิตเรารอด”แต่ควรเป็นความเห็นแก่ตัวที่ไม่ได้ทำร้ายทำลายใคร มันฝังในใจแค่ว่าเราไม่อาจช่วยเพื่อนร่วมรบได้เลย...ลาก่อน
ชีวิตบทที่สองของผมกำลังจะเริ่มขึ้นที่นี่ สถานที่นี้มีประวัติศาสตร์มีที่มามีที่ไป และไปแบบไม่กลับมาสถานที่มีนามว่า “ห้างสรรพสินค้า สยามจัสโก้ สาขาหลักสี่ “ แล้วเราค่อยมาเจอกันในฉบับหน้า..
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
