การทำแท้งในเมืองพุทธ
กฎหมายเรื่องการทำแท้งในไทย
1) จำเป็นต้องกระทำเนื่องจากสุขภาพของหญิงนั้น
2) หญิงมีครรภ์เนื่องจากการกระทำความผิดอาญาตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา 276 277 282 283 และ284 ซึ่งมีเนื้อหาความเกี่ยวกับการข่มขืนกระทำชำเราทั้งสิ้น
จากกฎหมายที่ยกมาข้างต้นก็สื่อให้เห็นได้ว่าไทยเราที่เป็นเมืองพุทธนั้นมีทัศนะคติต่อปัญหาการทำแท้งว่าเป็นสิ่งที่ผิดศีลธรรม จริยธรรมและกฎหมาย อย่างมากและมักจะมีการประนามหญิงที่ทำแท้งว่าไม่ดี โหดร้าย ซึ่งความคิดเหล่านี้ถูกหล่อหลอมมาตั้งแต่โบราณซึ่งถือว่า การทำแท้งเป็นปัญหาของชาวพุทธเรามากว่าเป็นสิ่งที่ผิด และสื่อให้เห็นถึงสังคมไทยที่ผู้หญิงอยู่ใต้ผู้ชายอย่างเห็นได้ชัด เพราะการทำแท้งในสังคมยังเป็นเรื่องที่ผิดกฎหมาย ซึ่งเชื่อได้เลยว่าหากไม่มีความจำเป็นไม่มีผู้หญิงคนใหนอยากทำแท้งเพราะเสียทั้งสุขกายและใจ อีกทั้งเสียค่าใช้จ่ายด้วย อีกทั้งหากเป็นการท้องในขณะที่ไม่พร้อมยังจะเป็นผลเสียต่อตนเอง ครอบครัว และสังคมในอนาคต เช่น การตั้งครรภ์ในวัยเรียนหากไม่ทำแท้งแม่ที่ไม่มีความพร้อมอาจไม่สามารถเลี้ยงดูเด็กได้ภาระก็ต้องตกไปอยู่กับ ปู่ ย่า ตา ยาย ซึ่งเลี้ยงลูกไม่พอยังต้องเลี้ยงหลานอีก หรือเด็กบางคนต้องถูกส่งไปอยู่บ้านเด็กกำพร้า ซึ่ง หากทุกคนที่มีความพร้อมที่จะเลี้ยงดูลูกที่เกิดมากันได้ทุกคนจริงๆ สังคมไทยคงไม่มีสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า อีกทั้งเด็กที่เกิดมายังต้องขาดความรักความเอาใจใส่จากพ่อแม่ซึ่งอาจเป็นปมด้อยของเด็กและขาดการสนับสนุนจากพ่อแม่และขาดโอกาสหลายๆด้าน และอาจเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับเด็กคนอื่นและเป็นปมของเด็กคนนั้นไปตลอด
การทำแท้งในทัศนะของพุทธศาสนาแน่นอนเป็นเรื่องผิดศีลธรรมทางศาสนาที่การทำแท้งเป็นเรื่องของการ ฆ่าอีกทั้งยังมองว่าผู้หญิงควรที่มีความรับผิดชอบเกรงกลัวต่อบาปและกฎหมายก็มีผลมาจากความเชื่อพื้นฐานของสังคมจึงไม่มีกฎหมายที่จะให้คนทำแท้งได้อย่างเสรี แต่ถ้ามองถึงบริบท ทางสังคมไทย ความเหลื่อมล้ำยังมีอีกมาก มีหลายคนที่ไม่สามารถเข้าถึงโอกาส ได้ในหลายๆเรื่อง การทำแท้งจึงควรเป็นเรื่องที่ถูกกฎหมาย เพื่อให้ทุกคนได้ตัดสินใจเลือกชีวิตของตัวเอง อีกทั้งสถานบริบาล ควรกำหนดค่าใช้จ่ายให้ทุกคนเข้าถึงได้ ไม่ว่าจะฐานะใหน
การทำแท้งผิดศีลข้อ 1 หรือไม่ กรณีผิดหรือไม่ผิดเพราะเหตุใด
ศีลในทัศนะของชาวพุทธคือหลักธรรมขั้นพื้นฐานในการดำรงชีวิตที่ควรปฏิบัติ ก็คือ ศีล5 การทำแท้งถือว่าผิดไหมตามทัศนะ ของพุทธในศีลข้อที่1ถือว่าผิด เพราะคือการฆ่า แน่นอนถ้าเป็นตัวเราก็ไม่อยากให้มีใครมาฆ่า ทารกที่อยู่ในท้องถือว่าเป็นสิ่งที่มีชีวิตแล้ว การทำแท้งจึงเป็นสิ่งที่ผิด และผิดศีลข้อ1 ซึ่งในทัศนะของพุทธศาสนา การฆ่าไม่เกี่ยวกับปัญหาว่าสิ่งนั้นอยู่ในสติสัมปชัญญะเพราะเงื่อนไขทางกายภาพบางประการมีค่าเท่ากับการฆ่าคนที่ยังมีสติสัมปชัญญะสมบูรณ์ การฆ่าคนที่สลบหรือนอนหลับมีค่าเท่ากับการฆ่าคนที่กำลังตื่น เหตุผลคือ คนเราไม่ว่าจะอยู่ในภาวะใด ขันธ์ห้าของเขายังมีครบถ้วน คนไข้ที่หลับไม่ตื่นชั่วนิรันดรก็มีขันธ์ห้าเท่ากับคนปกติธรรมดาที่กำลังเดินอยู่บนถนน ทารกที่เพิ่งปฏิสนธิก็เช่นเดียวกัน แม้จะเป็นเพียงก้อนเนื้อ แต่พุทธศาสนาก็มองว่าก้อนเนื้อนั้นประกอบด้วยขันธ์ห้าครบถ้วน ทารกหรือก้อนเนื้อในพุทธศาสนาถือว่าเป็นสิ่งที่มีชีวิตถึงแม้ว่า ทารกหรือก้อนเนื้อในขณะนั้นไม่มีความคิดหรือความรู้สึกก็ตามเพราะเปรียบเหมือนเราฆ่าคนที่กำลังหลับอยู่หรือไม่มีสติขณะนั้น ถึงแม้เราจะรู้กันดีว่าการทำแท้งผิดศีลและความเชื่อในทางพุทธศาสนาเป็นบาป แต่คนเราก็อาจต้องเลือกทางที่เราคิดว่าดีกับตัวเราที่สุด คนเราควรมีสิทธิ์เลือกทางเราตัวเองถึงแม้บางคนที่เชื่อว่าการ ฆ่านั้นเป็นบาปต้องตกนรกและรับกรรม แต่เขาก็อาจจะยอมรับกรรมตรงนั้นก็ได้
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
