ตำนานเห็ดเออรินจิ เกิดจากซามูไรที่คุณอาจยังไม่รู้
สมัยเอโดะ มียอดซามูไรผู้มีฝีมือลือลั่นแห่งยุค นามว่ามาโนเกงะ
คู่ต่อสู้ทุกคนที่ท้าประลองกับเขาต้องพบกับความแพ้พ่ายในดาบเดียว
เอกลักษณ์ที่สำคัญจนเป็นตำนานของเขาก็คือ
คู่ต่อสู้ต้องชงชาให้เขาทานก่อน ถ้าชารสชาติไม่ดี เขาจะไม่ยอมประดาบด้วย
โกโฮกะ ซามูไรหนุ่ม ผู้ไม่เคยได้ประดาบกับมาโนเกงะ เลยสักครั้งเดียว
โกโฮกะ ซามูไรหนุ่มผู้ฮึกเหิม เขาท้าประลองกับยอดซามูไรทั่วบูรพาทิศ
พละกำลังของซามูไรหนุ่มทำให้เหล่าซามูไรในตำนานทั่วหล้าต่างพ่ายแพ้
ขาดเพียงแค่ มาโนเกงะ คนเดียวเท่านั้น
โกโฮะกะ ก็จะได้เป็นยอดซามูไรในใต้หล้า
โกโฮกะ ขอท้าประลองกับมาโนเกงะหลายครั้ง
แต่ฝีมือชงชาของเขาไม่เป็นที่น่าประทับใจเลยสักครั้ง
“หัวใจมีไว้เพื่อประชันดาบ หาใช่เพียงเพี่อดื่มด่ำกับรสชาติไร้สาระเยี่ยงนี้
หยิบดาบเจ้าขึ้นมาประลองกับข้า ” โกโฮกะกล่าว
“ปัญญาแค่ละเมียดชาให้รู้รสปราณีตยังไม่ได้
หัวใจจะรู้ประสาอะไรจับดาบให้เสียมือ กลับไปซะ” มาโนเกงะพูดสวน
ทั้งๆ ที่มาโนเกงะยังไม่ได้ชักดาบ
แต่โกโฮกะรวดร้าวเจ็บปวดดั่งถูกดาบตัดขั้วหัวใจ
เวลาผ่านไป แต่โกโฮกะ เก็บบาดแผลครานั้นไว้ในหัวใจ รอวันสะสาง
วันนึง ขณะที่โกโฮกะกำลังนั่งใช้ความคิดบนโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งในหมู่บ้านคีโมละสึ
กลิ่นชาอันหอมหวลเย้ายวน ดั่งซากุระปลิดปลิวก็ลอยพัดเข้ามาปลุกเขาจากภวังค์
โกโฮกะเห็นเกอิชานางหนึ่ง นามว่า อิโมเมะ
กำลังประกอบพิธีชงชาให้เหล่าขุนนาง
เขาสังเกตเห็น เหล่าขุนนางเมื่อทานชาของนางไปแล้ว
มีอาการ มือสั่น ตาลอยค้างขาดสติ ล่องลอยราวดั่งซากุระปลิดปลิว
โกโฮกะถึงกับก้มลงคุกเข่า ขอร้องอิโมเมะ
ช่วยสอนสุดยอดเคล็ดลับวิชาชงชาให้หน่อย
อิโมเมะนั้นเห็นโกโฮกะแล้วถูกชะตาด้วย
หยินกับหยาง
ชายกับหญิง
ศิษย์กับครู
วิธีที่จะเรียนรู้ได้เร็วที่สุด คือการประสมประสาน
นอกเหนือจากนางจะยอมเปิดเผยยกทุกเคล็ดลับวิชาให้เขาจนหมดเปลือกแล้ว
นางยังยอมเปิดเผยยกเรือนร่างให้เขาจนหมดหัวใจด้วย
“ถ้วยที่มั่นคง ช่วยคงรสชาติของชาให้ยาวนาน
หัวใจที่ปราศจากอคติ ช่วยคงให้ชาเป็นยอดชา บุรุษก็เช่นกัน”
อิโมเมะเผยเคล็ดลับสุดยอดตำนานชา
2 ปีผ่านไป โกโฮกะเรียนรู้เคล็ดลับสุดยอดวิชาชงชาจนเอกอุ
เขาเปิดสำนักชาเซนเซ ที่หมู่บ้านคีโมละสึ
ผู้คนน้อยใหญ่ทั่วสารทิศ ต่างพากันเดินทางมาที่หมู่บ้านนี้
สักครั้งในชีวิตเพื่อชิมชา ของโกโฮกะ
สุดยอดตำนานชาล่องลอยดั่งซากุระปลิดปลิว
ฤดูกาลเปลี่ยนผัน
แต่รอยแผลเป็นที่บาดอยู่ในหัวใจโกโฮกะยังคงอยู่ไม่ผันเปลี่ยน
“ฝีมือเจ้าเยี่ยมยุทธขนาดนี้ ใยไม่เก็บไว้ปราณีตชา
มัวแต่พาหัวใจไปฟาดฟันทำร้ายใครอยู่เล่า” อิโมเมะ เอ่ยขึ้นมา
โกโฮกะไม่เอ่ยอะไร มีเพียงสายตามุ่งมั่นแทนคำตอบของทุกสิ่ง
โกโฮกะ เดินทางไปที่สำนักของโมเมเกงะอีกครั้งหนึ่ง
จะด้วยวัยที่เติบใหญ่ หรือหัวใจได้เรียนรู้ ครานี้ โกโฮกะดูนิ่งสงบขึ้น
เขาค่อยๆ บรรจงบดชาอย่างนิ่มนวล
ละเมียดน้ำร้อนให้ไหลผ่านริ้วร่องไม้ด้านในของถ้วยชา
ความร้อนทำให้เคล็ดลับที่ซ่อนอยู่ในถ้วยชา
ผสมผสานกลายเป็นกลิ่นชาหอมหวลเย้ายวนใจ
โมเมเกงะ ถึงกับเก็บอาการไม่อยู่
แม้เขาพยายามเก็บจริต ทำตัวให้เหมาะสมกับตำแหน่งสุดยอดซามูไรในตำนาน
แต่ความหอมดั่งซากุระปลิดปลิว
ก็พัดหัวใจเขาลอยสูงขึ้นไปบนผืนฟ้า ก่อนทิ้งดิ่งตกลงมากองบนผืนดิน
โมเมเกงะลืมตัว ยกแก้วชาซดจนรวดเดียวหมด
ไม่หนำใจยังพยายามเอาลิ้นเลียทั่วจนน้ำชาในถ้วยแห้งเหี้ยน
“เจ้าใส่อะไรลงในชา” โมเมเกงะพยายามฝืนดึงสติกลับคืนมา
มือดึงดาบออกจากฝักกำไว้แน่น
“ปัญญาแค่ละเมียดชาให้รู้รสปราณีตยังไม่ได้
หัวใจจะรู้ประสาอะไรจับดาบให้เสียมือ เจ้าจำคำๆนี้ได้ไหม” โกโฮกะพูดสวน
คมคำพูดโกโฮกะบาดขั้วหัวใจโมเมเกงะ โดยไม่ต้องชักดาบออกมาด้วยซ้ำ
ดาบของโมเมเกงะล่วงตกลงสู่พื้น
ก่อนที่ร่างของเขาจะทรุดลงตาม
“เคล็ดลับที่ทำให้ชาเป็นยอดชา คือถ้วยที่ใส่ไงล่ะ อยากได้อีกไหมล่ะ”
โกโฮกะกล่าว
“เออ...รินสิ” โมเมเกงะ ดวงตาเบิกกว้าง
ล่องลอยดั่งซากุระปลิดปลิว ยกถ้วยชาในมือขึ้น
“ไม่เคยมีใครทานชาของข้าเกิน 2 ถ้วย แล้วมีชีวิตรอดต่อไปได้ เจ้าแน่ใจนะ”
โกโฮกะขู่
“เออ..รินสิ” โมเมเกงะ ยังครวญครางอยู่อย่างนั้น
“เจ้าไม่คู่ควร” โกโฮกะทำลายความหวัง
“เออ..รินสิ เออ...รินสิ เออ...รินสิ” โมเมเกงะนอนร้องครวญครางอยู่อย่างนั้น
“เห็ดที่ข้าเพาะไว้ในถ้วย ละลายกับความร้อนคือเคล็ดลับกลิ่นหอมยั่วยวนใจไง 555”
โกโฮกะ ชายหนุ่มผู้ไม่เคยประดาบกับโมเมเกงะ หัวเราะลั่นแล้วเดินจากไป
เหล่าบรรดาลูกศิษย์โมเมเกงะที่อยู่ในเหตุการณ์
ทนกลิ่นหอมหวลยั่วยวนใจไม่ไหว
ต่างพากันเก็บเห็ดที่เหลืออยู่ในแก้ว เอาไปต้ม ทำน้ำซุปกินกัน
เพื่อให้ได้ล่องลอยดังดั่งซากุระปลิดปลิว
สักครั้งแม้จะต้องตายก็ยอม
คนเหล่านั้น กล่าวขาน ตำนานยอดเห็ดนี้ว่า เห็ดเออรินสิ
ตามเสียงร้องครวญครางของโมเมเกงะ
เรื่องถูกเล่าขานต่อกันมา จนเพี้ยนเสียงเป็น เห็ด เออรินจิ
ชื่อของ โมเมเกงะ ก็เพี้ยนเป็น โมเมเก่งอะ
ชื่อของ โกโฮกะ ก็เพี้ยนเป็น โกหกอะ
ชื่อของ อิโมเมะ ก็เพี้ยนเป็น อีโมเม
ชื่อหมู่บ้าน คีโมละสึ ก็เพี้ยนเป็น ขี้โม้ละสิ
จบตำนาน ยอดเห็ดเออรินจิ
เรื่องที่เกิดขึ้นเกิด ไม่ได้มีอยู่จริง แต่เกิดจากความเมาเห็ดของผู้เขียนทั้งสิ้น
จะด้วยความรู้เท่าราชบุรี ไม่ถึงกาญจน์!!!
หรือ ความคึกซุปไก่ คะนอ!!!
ต้องขอบคุณทุกท่านที่อ่านมาจนจบถึงบรรทัดนี้
หวังว่าทุกท่านจะมีรอยยิ้มล่องลอยดั่งซากุระปลิดปลิว
09/05/21
#คำ_สาระ_ภาพ15
#คำสาระภาพ
#ทาเล่นโชว์
#ยิ้มแป้นยิ้มป้านยิ้มปรี่
เรื่องจริง :
เห็ดออรินจิ มีชื่อภาษาอังกฤษว่า Pleurotus Eryngii (King Oyster Mushroom) เป็นเห็ดในตระกูลเห็ดนางรม มีต้นกำเนิดมาจากแถบทะเลเมดิเตอร์เรเนียน
เป็นเห็ดที่ชาวเอเชียนิยมนำมาปรุงอาหาร เนื่องจากคุณค่าทางโภชนาการสูง สามารถใช้แทนเนื้อสัตว์ได้ อีกทั้งยังมีกลิ่นหอม
จึงทำให้เป็นที่นิยมอย่างมากในกลุ่มคนที่ชอบรับประทานเห็ดและผู้ที่รักสุขภาพ
- 23
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
