อะดรีนาลีนกำลังพวยพุ่ง อย่ากระนั้นเลย เขียนอะไรซักหน่อยก่อนนอนตอนตีหนึ่งดีกว่า
วันนี้ไปสิงอยู่ที่ห้องของน้องสาวร่วมแก๊ง เพิ่งกลับมาถึงบ้าน อาบน้ำขึ้นเตียงเนี่ย นางคนนี้เป็นลูกศิษย์เขียนบทละครรุ่นแรก ความสัมพันธ์ตอนนี้ซับซ้อนมาก รู้จักกันครั้งแรกเฉียด 20 ปีมาแล้วในฐานะลูกศิษย์ ต่อมาก็เป็นน้องร่วมแก๊ง ขยับมาเป็นเพื่อน บางทีก็ตกกระป๋องไปเป็นนางทาส แต่บางทีก็เลื่อนปรู๊ดปร๊าดไปเป็นเจ้าขุนมูลนายขึ้นมาเฉยเลย ที่ว่ามานี่หมายถึงนางนะ ไม่ใช่ฉัน
ที่ต้องไปสิงอยู่หัองนางเพราะตั้งใจจะไปนั่งปั่นงานสำคัญ นัยว่าจะได้ช่วยเป็นเพื่อนคู่คิด แต่สิ่งที่เกิดขึ้นนั้น ประมวลพอสังเขป ใส่ไข่นิดๆ พอเป็นกระสายเหมือนน้ำราดหน้าบางเจ้า ดังนี้
ฉาก 1 ฉันนั่งพิมพ์ไฟแลบ ไม่ได้พิมพ์เร็วนะ แต่เร่งมาก นางเดินมาหยุดยืนดูเฉยๆ จู่ๆ ก็ทำลายความเงียบขึ้นมาว่า
นาง : หนูว่าเวรกรรมมีจริงนะ ตอนที่หนูทำธีซิส หนูนั่งปั่นยังงี้เลย แล้วครูก็ปรายตามอง
ฉัน : (มือยังพิมพ์ต่อ แต่ตามองหน้าเฉยเมยของนาง) นี่หล่อนแก้แค้นชั้นเหรอ?
-dissolve-
ฉาก 2 ฉันยังคงนั่งพิมพ์อยู่ที่เดิม นางนั่งบนโซฟา ตาจัองจอทีวี
ฉัน : ขออ่านให้ฟังนะ (อ่านคำพูดตัวละครที่กำลังพิมพ์) เป็นไง?
นาง : (จ้องจอทีวี) อันนี้ดีค่ะ
สว่างวาบเลยว่าฉันเคยพูดคำนี้กับนาง
-ตัด-
พรุ่งนี้ก็นัดกับนางอีก นางดูเหนื่อยอ่อน ตาปรือตอนที่ฉันกลับบ้านตอนเที่ยงคืน นางบอกฉันว่าพรุ่งนี้ครูมา 10 โมงแล้วกัน หนูจะตื่นสาย
จ้ะ ฉันตอบ
ปอลอ ความดีของนางในวันนี้ คือ จัดหาอาหารกลางวัน เย็น ฉันไม่ต้องลุกเลย นั่งพิมพ์ยาวตั้งแต่บ่ายสามถึงเที่ยงคืน ก่อนหน้านั้น เจอกันตั้งแต่ 9 โมงเช้า นั่งเม้ากันไปเรื่อย ฉันเริ่มเอางานวิจัยของลูกศิษย์ขึ้นมาตรวจตอนบ่ายโมง ตรวจไป 2 ชั่วโมงแล้วถึงค่อยทำงานตัวเอง นั่น ฉันก็ทำความดีไม่น้อยหน้าเหมือนกัน
ข้อดีที่ดีมากของนาง คือ ฉันค้นพบว่านางกินอาหารไม่เป็นชิ้นเป็นอันเหมือนฉันเลย อาหารเย็นวันนี้ของฉันคือกล้วยปิ้ง ส่วนนางกินมะม่วง ในเมื่อกินอะไรไปเรื่อยทั้งคู่ สุดท้ายก็เอากล้วยปิ้งกับมะม่วงมาแบ่งกัน
สุดท้ายจริงๆ รูปประกอบไม่เกี่ยว ลงเป็นของขวัญให้นาง ในฐานะที่คลั่งไคล้การกินขนมเหมือนกัน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
