ALBUM REVIEW : Dream theater - Distance Over Time (2019)
Album Cover
หลังจากที่ได้ฟังแบบเต็มๆทั้งอัลบั้ม ไม่พูดถึงคงไม่ได้สำหรับหนึ่งในโปรเกรสซีฟร็อคเมทัลอัลบั้มของปี 2019 อย่างวง Dream Theater ของลุงๆ ที่เดินทางมาถึงชุดที่ 14 แล้ว ซึ่งถือว่ายาวนานและตราตึงเสมอมาในการทำผลงานออกมาแต่ละครั้ง บอกเลยว่าตื่นเต้นตลอด หลังจากที่ทิ้งช่วงนานถึง 3 ปี ต่อจาก The Astonishing (2016) ก็ถือฤกษ์ดีปล่อย Distance over time มาให้สดับรับฟังกัน และทำขึ้นในวาระฉลองครบรอบ 20 ปี อัลบั้ม Metropolis pt.2 – Scenes from a memory อีกด้วย โดยกลับมาครั้งนี้คงถูกใจสาวกเก่าๆอยู่บ้าง หลังจากที่วงได้ทดลองทำมหากาพย์อัลบั้ม ชุดที่แล้วกันอย่างบ้าคลั่ง อัดแน่นอย่างจุใจถึง 34 เพลง แต่ใช่ว่าเพลงเยอะแล้วจะดีเสมอไปครับ เพลงชุดนั้นออกแนวบัลลาดเพลงช้าเยอะพอควรที่ต่างจากยุคกลางโดยมีคีย์บอร์ดชูโรงและเสริมวงออร์เคสต้าเป็นพระเอกเสียส่วนใหญ่ อีกอย่างได้ลดทอนความมันส์และความหนักแน่นลงไปแต่แทนที่ด้วยความงดงาม ซึ่งบางครั้งการฟังอะไรที่ยาวนานเกินไปก็พาลน่าเบื่อไปได้สำหรับผู้ฟังผู้ฟังบางราย ทั้งนี้ก็เพราะหัวไอเดียครีเอทของลุง John Petrucci ที่อยากทำงานสเกลใหญ่ๆดูบ้างแหละ ถือเป็นความ ท้าทายและพัฒนาขีดความสามารถของวงไปอีกขั้น หลังจากที่เคยลองทำคอนเซ็ปต์อัลบั้มในปี 1999 อย่าง Metropolis pt.2 ซึ่งมันเวิร์คมากแต่ไม่ใช่กับ The Astonishing ทางวงจึงต้องทบทวนใหม่แล้วว่าถึงคราวต้องกลับมาทำเพลงสไตล์ที่หมู่เฮาคุ้นเคยอีกรอบ พูดได้ว่าเป็นการเรียกศรัทธากลับคืนก็ไม่ผิดนัก ความเปลี่ยนแปลงหลายอย่างจึงบังเกิด ทั้งรูปแบบการทำเพลงที่หวนสู่รากเหง้าแบบเดิมให้หายคิดถึง อย่างตอนทำ Image & Word (1992) , Train of thought (2003) เป็นต้น ที่สับหูคนฟังเป็นช่วงๆอีกครั้ง และชุดใหม่นี้ทางวงก็ได้ย้ายบ้านไปอีกแล้วจาก Roadrunner record สู่อ้อมกอด Insideout ค่ายเพลงสายโปรเกรสซีฟร็อคเมทัล
- โดยชุดนี้ได้จัดเต็มแบบเน้นๆไปกับ 9 บทเพลง บวกกับแทร็กพิเศษอีกหนึ่งเพลง รวมความยาวประมาณ 60 นาที ที่หลังจากปล่อยมา 3 Single และก็เป็น 3 เพลงจั่วหัวของอัลบั้มที่กลับมาปลุกกระแสการทวงคืนบัลลังก์เจ้าพ่อโปรเกรส ซีฟของโลกอีกหน ถือว่าได้รับคำวิจารณ์และผลตอบรับในทางบวกพอสมควร คุ้มค่ากับการรอคอยและกลับมาอย่างสมศักดิ์ศรี ในการเรียบเรียงและความละเมียดที่ใส่ในงานชิ้นนี้ให้กระชับ น่าฟัง ไม่ชวนเยิ่นเย้ออีกแล้ว และยังคงเป็นลุง John Petrucci เจ้าเดิมอีกแหละ ที่เป็นแกนหลักกุมบังเหียนในการโปรดิวซ์และแต่งเพลง ซึ่งมาตรฐานการบรรเลงและถ่ายทอดบทเพลงของแต่ละท่านยังคงสุดยอดเช่นเดิม ไม่มีใครเด่นเกินใครจริงๆ โดยเฉพาะลุง James LaBrie ที่ได้ร้องแบบไม่กดดันอีกครั้งหลังจากคอนเซ็ปอัลบั้มที่ได้ปั้นตัวละครอันหลากหลายในการถ่ายทอด และใน Distance over time ที่ผลักสลับกันไปมากับซาวน์ที่ดุดันแบบฉบับเฮฟวี่และความร็อคแบบอ่อนโยน ได้อย่างไหลลื่นและสวยงาม ผ่อนคลายรูหู แทรกเสริมความเป็นแฟนตาซีลงไป นำพาสู่ความตื่นเต้นกับการผจญภัยไปตั้งแต่ต้นจนจบที่ได้รับฟัง สนุกและน่าจดจำเป็นอย่างยิ่ง ทำให้บรรยากาศโดยรวมๆเกิดอารมณ์แบบล่องลอย เคลิบเคลิ้ม ออกอวกาศกันเลยทีเดียว
- โดยรวมถึงแม้จะไม่ได้อัดแน่นในความยุ่งเหยิงของสัดส่วนทางดนตรีเหมือนเช่นยุคเก่าๆ แต่ถือด้วยความที่ฟังง่ายและรายละเอียดชัดเจนเสมอต้นเสมอปลาย ของงานโปรเกรสซีฟร็อค เมทัลชิ้นเอง ที่อัดแน่นด้วยความสมดุลย์ของสุ้มเสียงและทักษะที่หาใครเทียบยากแบบพระกาฬ เชื่อว่าต้องส่งให้เป็น Best album of 2019 ได้อย่างแน่นอน จึงไม่ควรมองข้ามหรือผ่านเลยได้จริงๆ สำหรับคนที่ไม่เคยฟัง DT หรืออยากลองสักครั้ง บอกเลยว่าแนะนำจริงๆ แน่นอนหากจะเรียกฐานแฟนเพลงยุคใหม่หรืออ้อมกอดจากแฟนเพลงยุคเก่านั้นไม่ใช่เรื่องยากอยู่แล้ว ที่ชอบอีกอย่างไม่แพ้กันคือการทำ Instrumental ชุดนี้ฟังเพลินเหลือเกิน
Tracklist
ขอบคุณแหล่งที่มารูปภาพ : https://www.discogs.com/Dream-Theater-Distance-Over-Time/release/13260016/image/SW1hZ2U6Mzk3NDI3MTY=
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
