9 พ.ค. 2021 เวลา 17:51 • ปรัชญา
คำพูดที่ทำร้ายจิตใจ เรื่อยๆ ก็เหมือนการตอกตะปูลงไปในกระดานไม้ ทีละอัน ๆ
เมื่อพูดทำร้ายจิตใจครั้งนึงก็ตอกลงไปครั้งนึง เมื่อตอกตะปูมันลงไปทุกวัน วันละหลายๆอัน จนกระดานไม้มันมีแต่ตะปูเต็มไปหมด
แล้ววันนึงอยากจะนำกระดานไม้นี้ไปทำฝาบ้านเผื่อว่ามันจะกันฝนได้ แต่แล้วก็ดันลืมว่าได้ตอกตะปูลงไปจนกระดานมันเป็นรูพรุนหมดแล้ว แล้วมันก็มีตะปูเยอะเกินไปจนถอนแทบจะไม่หมด ถอนหมดได้ก็ยากมากแล้ว
มันสายไปแล้วกระดานไม้แผ่นนี้ใช้ไม่ได้อีกต่อไปแล้ว ก็เหมือนกับจิตใจของคนที่โดนคำพูดทำร้ายจิตใจ เมื่อโดนมากๆเข้า มันก็ต้องพังเป็นธรรมดา จะหันกลับมาเห็นค่ามัน ก็ไม่ทันแล้ว
ไม่มีใครทนอยู่กับสิ่งที่ทำร้ายจิตใจตัวเองได้นานๆหรอก สักวันมันก็ต้องจบลง ทุกอย่างมันจะหายไปเอง อะไรที่เคยรู้สึกก็จะไม่รู้สึกอีกต่อไป มันจะกลายเป็นเรื่องธรรมดาที่แค่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป...
โฆษณา