#กาลครั้งหนึ่งสมัยเป็นเด็กเลี้ยงควาย
แดดเดือนเมษายน เริ่มส่องแสงจ้า ทะลุมาตามช่องฝาผนัง(แป้นแอ้ม)ของตัวบ้านเห็นเป็นลำแสงเล็กบ้างใหญ่บ้างเป็นลำๆส่องลงบนพื้นบ้าน ทำให้รู้ว่าเวลาเริ่มสวยสาย หลังจากเสร็จจากกินข้าวงาย(ข้าวเช้า)เปิดดูทีวีเริ่มมึหนังการ์ตูนญี่ปุ่นเริ่มมา วัวควายที่อยู่ในคอกใต้ถุนบ้านเริ่มส่งเสียง บ้างก็หายใจแรงๆ(ถั่งดัง)คล้ายจะส่งสัญญาณให้รู้ว่า”มันสายแล้วนะ พาพวกกูออกจากคอกได้แล้วกูหิวหญ้า”
พ่อถือเอาก่องข้าวใส่ลงไปในถุงย่าม ที่ทำเองโดยดัดแปลงจากกระสอบปุ๋ยเคมีตราหัววัวคันไถ สูตร 16-20-0 ที่โด่งดังมากในสมัยนั้น(สงสัยจะมียี่ห้อเดียวรึเปล่าไม่รู้)ก่อนจะไปปล่อยวัวและควายในคอก เพื่อพาเดินออกไปเลี้ยงที่ทุ่งนา จุดหมายปลายทางคือบริเวณทุ่ง”บ๋าลิ้นฟ้า”ตั้งแต่นาแม่ใหญ่อ้วนขึ้นไปจนถึงนาพ่อใหญ่จรัส นาบักมนัสเพื่อนผมประมาณนั้น
ทันทีที่ออกมาพ้นประตูคอก วัวกับควายของผมมันก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งเหมือนว่ารีบมากหิวกระหายมาก มันพากันรีบวิ่ง(ห่าวใส่)มาที่บริเวณกอไผ่ท้ายตาราง(ประตูน้ำคล้ายๆฝายน้ำล้น)ตรงฝายบ้าน(สระน้ำขนาดใหญ่ประจำหมู่บ้านกั้นลำน้ำห้วยหินลาดซึ่งมาต้นน้ำมาจากบริเวณฝายเจ็ก)
เพราะตรงนั้นเป็นบริเวณที่ชาวบ้านเอาเปลือกมะเขือเทศไปกองทิ้งไว้จำนวนมาก ซึ่งมันคงจะอร่อยและรสชาติดีมากจนทำให้วัวควายแถวบ้านผมติดใจได้ขนาดนี้ เพราะจากประสบการณ์ที่ผมเคยเลี้ยงควายมา ผมไม่เคยเห็นวัวควายทั้งหนุ่มทั้งแก่มีอาการรีบวิ่งไปกินอะไรแบบนี้มาก่อน แม้แต่หญ้าอ่อน ก็ยังไม่ปาน
สักพักหลังจากปล่อยให้กินซักพักและพยายามไล่ต้อนฝูงวัวควายออกมาจากบริเวณนั้น(ที่จริงมีวัวควายแค่7 ตัวครับ ขออนุญาตใช้คำว่า”ฝูง”555)ผมกับน้องชายก็ขี่ควายคนละตัวช่วยกันไล่ต้อนฝูงวัวไปเรื่อยๆตามทาง (ท่าทางประมาณว่าเป็นโคบาล)พ่อเดินสะพายย่ามเชือกตามหลัง น้องชายสะพายวิทยุทรานซิสเตอร์ ฟังรายการ”ขำขันหรรษา”ของชัยกมล รุ่งเรืองเวช และแป้งเย็นไอโอเดิม สนับสนุนรายการ ส่วนผมนั้นสะพายหนังสือ555
เราไล่ต้อนฝูงวัวควายให้เล็มหญ้ามาถึงบริเวณนาพ่อใหญ่หา ก็จะปล่อยให้วัวควายหาและเล็มหญ้าตามทุ่งนาและชายป่า(ดอน)ตามอัธยาศัย ก่อนที่จะเที่ยงและแดดร้อน พ่อก็จะขึ้นไปนอนพักผ่อนที่เถียงนาพ่อใหญ่หา บางวันก็นั่งสนทนากันน้าทิดวร พวกเราก็จะไปหางมปลาขี้เก่าตามสระ หรือไม่ก็เข้าดอนเข้าป่าไปหายิงแย้ยิงกะปอม และเก็บดอกกะเจียว บางวันไม่ได้อะไร และไม่มีอะไรกินกับข้าวมื้อเที่ยง(ข้าวสวย)(และส่วนมากจะไม่ค่อยได้555)ถามพ่อว่าวันนี้เราจะกินข้าวกับอะไร(เฮาสิกินข้าวกับหยังพ่อ)พ่อบอกว่า ไม่ต้องคิดยากเรายังมีมะม่วงอยู่หลังกุ้มเฟียง “ตำบักม่วงกะแซบคือกันล่ะหำ”พ่อใหญ่เตียงกล่าวไว้ 555
ก่อนเดินไปหอบเฟียงไปให้ควายที่กำลังนอนเคี้ยวเอี้ยงอยู่ใต้กอบง(ไผ่ชนิดนึง ไผ่บง)
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
