เป็นเสมือนวันที่ขาดอิสรภาพ ที่มาพร้อมกับควมเจ็บป่วย ที่คิดไว้ว่าซักวันจะต้องเจอกับตัวเอง เพราะทำงานกับสถานที่เสี่ยงแบบ ASQ แบบนี้
สุดท้ายก็โดนจนได้ "เจ้า Covid 19"
pixabay
ทำงานในระบบ ASQ มาครบ 1 ปี, เรื่องวัคซีน ไม่ต้องพูดถึง, คือ เงียบสนิท มีแต่ความหวังลม ๆ แล้ง ๆ มาให้ฟังเป็นระยะ ๆ กับพนักงานที่เสียสละอย่างพวกเรา ต้องรอลุ้นกันไปเป็นวัน ๆ ว่าอย่าพลาด ห้ามพลาด และ การ์ดอย่าตก
เอาจริง H เองยังไม่แน่ใจเลย ว่าไปพลาดตรงจุดไหน ทำไมถึงโดนได้, แต่จะมาขอเล่าประสบการณ์ให้ฟังดีกว่า เพราะเท่าที่ทราบมา อาการของแต่ละคนละแตกต่างกันออกไป
ครั้งแรกเลย H มีอาการไข้ขึ้น 39.5 องศา เราก็พยายามกินยาลดไข้ ตั้ง 1 เม็ด ไปจนถึง 2 เม็ด ผ่านไป 5 วัน ไข้ไม่มีทีท่าว่าจะลดลงเลย
pixabay
สุดท้าย ลองไปหาหมอที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งนึง เขาก็ให้ยามากินแล้วก็กลับ แต่แล้วไข้ก็ไม่ลดลงเลยแม้แต่น้อย
อีกวัน ลองไปตรวจ Covid-19 ดูดีกว่า, จากนั้น รอผล 1 วัน ทาง รพ.โทรมาแจ้งผลเป็นบวก จากนั้น เขาก็เตรียมรถ รพ.มารับถึงหน้าบ้าน (รอ 4-5 ชม.)
จากนั้น คือวันที่นรกมาเยือน กับการใช้ชีวิตอันโดดเดี่ยว ไร้ซึ่งอิสรภาพ (บางส่วน) ในะหว่างรักษาตัวที่ รพ.
ตั้งแต่วันที่ 1-5 ของการเข้าพัก ไข้ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะลด คุณหมอก็จ่ายยาลดไข้ ลดไอ ลดอักเสบ รักษาตามอาการไป หนาวก็หนาว กินอะไรก็ไม่ลง, ขอบอกก่อนนะครับ การรับรู้กลิ่นปกติ แต่รสชาตก็ขมๆ เค็มๆ แบบบอกไม่ถูก สรุปว่ากินอะไรไม่ได้เลย
อาหารเช้า
จากนั้น มีการ x-ray ปอด, ปรากฏพบฝ้าขึ้นแต่ไม่มาก ทางคุณหมอจึงใช้ยาต้านไวรัส ครั้งละ 9 เม็ด ทุก ๆ 12 ชั่วโมง ครบโดสประมาณ 5 วัน ในระหว่างนั้นก็จะกินยาเหมือนเดิมทุกประการ
อาหารเสริม
เมื่อครบ 5 วัน ก็กลับมา x-ray ปอดกันอีกครั้ง, ปรากฏยังมีฝ้าขาวอยู่ คุณหมอจึงให้ยาต้านอีก 5 วัน, ในระหว่างนั้น เราจะมีอาการเหนื่อยหอบ หายใจได้ไม่สุด ไม่เต็มปอด ทำให้ค่าอ๊อกซิเจนในเลือดต่ำ 91% จึงทำให้ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจ เพื่อเพิ่มปริมาณอ๊อกซิเจนในเลือดให้อยู่ในระดับปกติ (95-98%)
เพิ่มพลังงาน
จนมาถึงวันที่ 13 ของการกักตัว อาการทุกอย่างดีขึ้น ค่าอ๊อกซิเจนดีขึ้น (ต้องฝึกหายใจ กายภาพปอดตลอดเวลา เพื่อให้ปอดฟื้นตัวได้เร็ว)
หลังจาก x-ray ปอดครั้งสุดท้าย คุณหมอแจ้งว่ารอยที่ปอดจางไปแล้ว ค่าอ๊อกซิเจนในเลือดก็ 98% ฉะนั้น กลับบ้านได้ ในวินาทีนั้น ผมหละโฆตรดีใจเลย เพราะการใช้ชีวิตที่อยู่ในห้องเหลี่ยม ๆ ตื่นมาวัดไข้ตามตาราง, กินยาตามเวลา, ถึงเวลาพยาบาลก็จะไลน์มาบอก ข้าวมาส่งหน้าแล้ว ให้ออกไปเอา, ชีวิตแต่ละวันก็จะวนลูปอยู่แบบเดิม ๆ ในทุก ๆ วัน เหมือนมีชีวิตอยู่ไปวัน ๆ เครียดจนบอกไม่ถูก อิสรภาพ (บางส่วน) ที่ขาดหายไป
เหงา เฉา มาก
และนี่คือ โรคร้ายที่ชื่อ Covid-19 ที่มันจะเปลี่ยนวิถีชีวิตของพวกเราไปตลอดการ
ขอให้ทุกคนรักษาสุขภาพกันให้ดี ๆ นะครับ
ปล. ยังจะต้องกลับบ้านไปกักตัวเองต่ออีก 14 ในนะจ๊ะ แต่ก็ยังน่าจะดีกว่า การกักตัวรักษาที่ รพ. เป็นร้อยเท่าพันเท่า
- 43
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
