อดีตที่ฝังจำ อดีตที่ฝังใจ (ep.2)
เที่ยงของวันหนึ่ง ขณะที่ผมกำลังทำงานอยู่ในแผนกที่ห้าง ก็มีน้องพนักงานมาบอกว่ามีคนมาหาผม เมื่อผมลงไปหา ก็พบว่าเป็นน้าของผมเอง น้าบอกว่าได้รับโทรเลขด่วน(ชึ่งสมัยนั้นถือว่าโทรเลขเป็นวิธีการสื่อสารที่ด่วนมาก เพราะโทรศัพท์มือถือสมัยนั้นยังไม่มีใช้กันมากถึงทุกวันนี้ คนที่มีมือถือต้องถือว่ามีเงินเลยละครับเพราะแพงมาก) บอกว่าพ่อผมไม่สบายมากตอนนี้นอนอยู่ที่โรงพยาบาลในตัวจังหวัดที่บ้านให้ผมรีบเดินทางกลับบ้านด่วน
ให้รีบลางาน แล้วไปเก็บกระเป๋าที่ห้องเลย เพราะน้าจะขับมอเตอร์ไซด์ไปส่งที่หมอซิต
จะได้ไม่เสียเวลา
ตอนนั้นความรู้สึกผมมึนไปหมดเพราะเป็นห่วงพ่อมาก รีบขึันไปเขียนใบลางานกับหัวหน้าแล้วชวนน้ากลับห้องเพื่อไปเก็บเสื้อผ้า อีกใจก็กังวลว่าจะบอกละมัยวิธีไหนดี เพราะทำงานอยู่คนละห้างกว่าละมัยจะกลับถึงก็ดึกแล้วแน่ๆ
ผมก็รอไม่ได้เพราะจะรีบกลับบ้านเลย จึงตัดสินใจเขียนโน๊ตสั้นๆติดทิ้งไว้ในห้องว่า "กลับบ้านด่วนนะพ่อไม่สบาย แม่โทรเลขมาบอก แล้วจะรีบกลับมาหานะ"(ถ้ามีโทรศัพท์กันเหมือนสมัยนี้คงดี)แล้วผมก็รีบขึ้นซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์น้าไปหมอซิตทันที
ผมถึงสถานีขนส่งที่บ้านในเช้าวันรุ่งขึ้น ก็รีบนั่งวินต่อไปเยี่ยมพ่อที่โรงพยาบาลในตัวจังหวัดเลย เหตุการณ์ครั้งนั้นพ่อต้องนอนอยู่โรงพยาบาลสองอาทิตย์กว่า เพราะผ่าตัดเปลี่ยนข้อเข่าใหม่ด้วยและผมคงต้องอยู่ช่วยแม่ดูแลพ่อต่ออีกจนกว่าแกจะอาการดีขึ้น
สรุปผมต้องอยู่บ้านเกือบสองเดือนเต็มๆสิ่งที่เป็นกังวลที่สุดคือติดต่อละมัยไม่ได้ เพราะที่หอไม่มีโทรศัพท์ จะเขียนจดหมายไปหาก็จำที่อยู่หอพักไม่ได้เพราะพึ่งพักได้ไม่กี่วันเองเลยไม่ได้จดไว้ ผมโทรเลขไปบอกกน้าให้แวะไปหาละมัยให้หน่อย แกก็พยายามไปให้แต่ก็ไม่เคยเจอเลย ผมทำได้แค่นั่งนับวันนับคืนทีจะกลับไปกรุงเทพอีกครั้ง คิดถึงเขามากไม่รู้จะทำไงดี บางครั้งแอบร้องให้คนเดียวเพราะคิดถึงและไม่รู้ว่าเขาจะรู้สึกยังไง ที่จู่ๆผมก็หายไปเลย ไม่กลับไปหาเขาสักที ทั้งๆที่พึ่งตัดสินใจใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันเพียงไม่กี่วัน คิดขึ้นมาทีไรอดสงสารเขาไม่ได้จริงๆ
พอพ่อเริ่มดีขึ้นผมรีบกลับเข้ามากรุงเทพอีกครั้ง แต่มันก็คงสายเกินไป ละมัยคืนหอพักไปเแล้วหลังจากที่อยู่ได้แค่เดือนเดียว ผมจึงออกตามหาเธอตามที่ต่างๆที่ละมัยเคยไปทำงาน ถามตามเพื่อนที่เคยร่วมงานกับเขาก็ได้คำตอบว่าเธอลาออกไปแล้ว จนในที่สุดผมก็ไม่รู้ว่าจะตามหาละมัยได้จากที่ไหน ได้แต่นั่งคิดถึงเรื่องราวเก่าๆของเรา และเพียงอยากขอโทษเขาสักครั้ง และอยากบอกว่าผมไม่เคยที่จะลืมเธอคนนี้ได้เลย จนถึงทุกวันนี้
#ขอบคุณที่ติดตามความทรงจำดีๆ
#ขอบคุณที่ กดกดติดตาม กดไลด์ กดแร์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
