หมาเจ้ากรรม
ผู้เขียน ให้ความช่วยเหลือ ผู้คนมามากมายด้วยการเจรจาต่อรองกับเจ้ากรรมนายเวร หากแต่ ไม่นึกว่า วันนึง จะต้องมาคุยเจรจากับ .. หมา
ผู้เขียนเป็นคนที่ชอบเลี้ยงหมา ทั้งรักทั้งเอ็นดู ที่บ้านเคยมีหมาตัวที่เลี้ยงไว้คู่กันยาวนานเป็นสิบปีอยู่คู่หนึ่ง สองตัวนี้เป็นทั้้งคู่หูและคู่แค้นกัน คือ เจ้าโม่ และ เจ้าแก้ว
เจ้าโม่เป็นหมาโกลเด้นรีทรีฟเว่อร์ มันใจดี ไม่ชอบสู้กับใครหรอก แต่ในขณะที่เจ้าแก้ว หมาไทยขี้อิจฉา มันเห็นเจ้าโม่มาใกล้ชิดเจ้านายไม่ได้เลย มันต้องขู่หรือกระโดดเข้ากัดเจ้าโม่อยู่เรื่อย จนเจ้าโม่ หมาที่มีนิสัยอ่อนโยน ต้องลุกขึ้นสู้ปกป้องตัวเองบ้าง แต่ด้วยสายพันธุ์ของมัน ไม่ได้มีฟันและปากที่เหมาะกับการกัดต่อสู้ มันก็เลยต้องเจ็บตัวอยู่เรื่อย เลยทำให้มันเป็นหมาขี้กลัว เพราะโดนเจ้าแก้วคอยขู่และข่มอยู่ทุกเรื่อง เป็นที่น่าสงสารเพราะทำให้เจ้าโม่เป็นหมาขาดความอบอุ่นไปเลย ทั้งที่จริงๆเจ้าโม่จะรักการอยู่กับคน แต่ก็ทำไม่ได้ ไอ้เราจะไปเล่นกับมัน ก็กลายจะเป็นเหมือนไปหาเรื่องให้มันโดนกัดอีก
จนมาถึงวันที่เจ้าโม่ไม่สบาย เราก็ไม่ทันได้สังเกต จนเมื่อพาไปหาหมอ เจ้าโม่ก็อาการหนักเกินไปเสียแล้ว เจ้าโม่จากเราไปที่โรงพยาบาล ก่อนที่เราจะไปถึงแค่เพียงไม่กี่นาที
มีเรื่องน่าพิศวง แทรกนิดนึงคือ ตอนที่เจ้าโม่จากไป มีเพื่อนบ้านเห็นว่า เจ้าโม่มายืนอยู่หน้าบ้าน เพื่อนบ้านยังทักว่า โม่มายืนทำไรหน้าบ้าน 😮😮😮
ณ วันนี้ เจ้าโม่จากไปเป็นเวลาราว7ปีแล้ว เจ้าแก้วก็กลายเป็นหมาชรา ที่ชรามากๆอายุเกือบจะ20ปี
วันหนึ่งเจ้าแก้วโดนรถชน นอนล้มเจ็บ ร้องโอดโอยอยู่หลายวัน จนผู้เขียนต้องมานั่งเฝ้าไม่เป็นอันหลับอันนอน เพราะเกรงใจเพื่อนบ้าน กับเสียงร้องของเจ้าแก้ว
และในคืนนั้นเอง เจ้าแก้วมันร้องมากกว่าปกติ ในใจผู้เขียนก็คิดว่า คงจะถึงคราวของมันแล้วกระมัง เพราะ สิ่งที่ผู้เขียนได้เห็นคือ
ผีเจ้ากรรมนายเวร มายืนล้อมเจ้าแก้วเต็มไปหมด ทั้งในลักษณะของทั้งคน และสัตว์
สิ่งที่ทำให้ผู้เขียนประหลาดใจ และรู้สึกเศร้าใจเป็นอย่างมาก คือ หนึ่งในนั้น มีเจ้าโม่ ยืนอยู่แถวหน้าสุดเลย 😮
ในใจตอนนั้น ก็คิดแปลกใจอยู่ว่า เท่าที่ผู้เขียนรู้มาคือ วิญญาณของสัตว์เมื่อตายไป เราก็จะเห็นมันในรูปร่างแบบมนุษย์มิใช่หรือ .. แต่ก็คิดว่าคงเป็นเพราะ มันคงเป็นเพราะว่าเราเคยได้รู้จักมันในรูปสภาพนั้น มันจึงมาให้เห็นแบบนั้น ไม่งั้นก็คงจะไม่รู้จักกัน
โถ เจ้าโม่ ตอนที่มีชีวิตอยู่มันคงมีความเจ็บแค้นเจ้าแก้วมาก
มันเจ็บ มันแค้น จนตายไปยังต้องมาเป็นวิญญาณที่มีแต่ความโกรธ ทำให้มันไม่ได้ไปผุดไปเกิด ..ที่ต้องทรมานกว่าเดิม
เจ้าโม่ และผีเจ้ากรรมนายเวรอื่นๆ มายืนรุมเจ้าแก้วเต็มไปหมด ผู้เขียนเอง ด้วยความที่รักเจ้าแก้วมาก ก็สงสารมันจับจิต จึงได้เอ่ยกล่าวบอกเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายนั้น ว่าการจองเวรมันมีผลเสียอย่างไร เค้าต้องมาทุกข์ทรมานกับความรู้สึกโกรธแค้นอยู่ตลอดเวลาแบบนี้เป็นชั่วอายุของเจ้าแก้ว ต่างๆนานาที่ผู้เขียนจะพร่ำพรรณนาสอนสั่ง เตือนสติพวกเค้าและเจ้าโม่ไปได้ ก็ไม่ได้ง่ายเลย พร้อมกันนั้นผู้เขียนยังได้บนบานสานกล่าว ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ช่วยชีวิตของเจ้าแก้วเอาไว้
จนถึงเช้า ปรากฏว่า เจ้าแก้วก็รอดคืนนั้นมาได้ และหลังจากนั้น อาการของเจ้าแก้วก็กลับค่อยๆดีขึ้นๆอีกด้วย
แต่เรื่องมันก็ไม่ได้จบลงอย่างสวยงาม
เพราะจนถึงทุกวันนี้ เจ้าแก้ว ก็ยังมีชีวิตอยู่ จนอายุเข้า 20ปีแล้ว
...หลายปีที่ผ่านมา เจ้าแก้วก็อยู่อาการป่วยต่างๆ กระเสาะกระแสะ เดี๋ยวเป็นนั่น เดี๋ยวเป็นนี่ ตามอายุที่แก่มากแล้วของมัน
และกรรมไม่อยู่ที่แค่มัน เพราะกรรมนั้น ยังตกมาถึงผู้เขียน ซึ่งเป็นผู้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับวิถีกรรมของเจ้าแก้วเอง เลยทำให้ ผู้เขียน ต้องพลอยตกระกำลำบาก อุ้มเจ้าแก้ว พาเยี่ยว พาอึ ป้อนข้าวป้อนน้ำ และคอยหวาดระแวงอยู่กับเสียงร้องของมันอยู่ทุกค่ำคืน จนแทบไม่ได้หลับได้นอนมาเป็นปีๆ กลัวว่ามันจะร้องรบกวนเพื่อนบ้าน
แบบนี้ ก็ไม่ได้เรียกว่าเป็นการรับกรรมแทนกันหรอกนะคะ คนเรารับกรรมแทนกันไม่ได้ แต่สิ่งที่ผู้เขียนต้องรับ นั้นมันคือ การที่ เข้าไป "เกี่ยวกรรม "กับเค้าเองต่างหากล่ะ
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
