' ไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง '
ตอนที่ 1
วันจันทร์ที่ 26 เมษายน พุทธศักราช 2564 เวลา 14:09 น.
มันเป็นบ่ายของวันจันทร์ที่แสนจะเงียบสืบเนื่องจาก เหตุการณ์ตึงเครียดของการแพร่ระบาดเชื้อโควิด-19 ระลอกที่ 3 ซึ่งวันนี้มีผู้ติดเชื้อสูงถึง 2,048 ราย เสียชีวิต 8 คน ขอบันทึกไว้ อนาคตเรื่องราวดังขึ้นมา คนจะได้ไม่ลืมความลำบากของคนทั่วโลกในยามนี้
ผมจอดรอหน้าอาคารตึกสูง งานเด้งเข้ามาพอดีขณะที่กำลังนั่งเขียนบทความอีกเรื่องหนึ่งไว้
ผมกดแจ้งให้ทราบว่ามาถึงแล้ว ไม่เกินสองนาที ผู้หญิงแต่งกายในชุดคนทำงาน เดินมาเปิดประตูรถ "ไปตามแผนที่ได้เลยคะ มาเร็วจัง"
ผู้โยสารเอ่ยแบบงงๆ
"ครับ ผมจอดตรงนี้อยู่แล้วครับ" ผู้เขียนตอบ
ช่วงที่กำลังจะกลับรถผู้โดยสารก็ชวนคุยไปเรื่อย ผมรู้ทันทีคนนี้อัธยาศัยดีเป็นมิตร ผมเจอคนมาไม่ต่ำกว่า 5,000 คนแล้วครับ ท่าท่างน้ำเสียงหรือคำพูด แต่ก็ตอบไปแบบไม่มีสมาธิเท่าที่ควร เพราะต้องระวังรถบนถนนด้วย
หลังจากตั้งลำเสร็จเมื่อกลับรถเรียบร้อยแล้ว ผมจึงเริ่มคุย เนื้อหาประมาณว่า เธอกลัวการติดเชื้อ จุดที่กลัวไม่ใช่ตัวเชื้อนะครับ
กลับเป็นวิธีการนำพาตนเองไปเข้ารับการรักษา ด้วยข่าวที่เธอเสพมา สองสามวันมานี้ คือ ติดเชื้อแต่ไม่มีใครมารับตัว ไม่มีที่ๆจะไปให้รักษา
อย่าว่าแต่ผู้โดยสารเลยครับ ผมเองก็กังวลเหมือนกันถ้าติดขึ้นมาจะมีรถมารับไปสถานที่รักษาหรือไม่ "สุดท้ายเราก็ต้องระวังตัวเองให้ดีที่สุดครับ" ผมเอ่ยขึ้นเพื่อเป็นการหยุดหัวข้อนี้โดยปริยาย
ผมนิ่งสักพักเพื่อรอสัญญาณอะไรบางอย่าง ใช่!...เธอนิ่งและเงียบ แสดงว่าผู้โดยสารคนนี้มีเทคนิคในการเจรจา เพราะเธอไม่คุยเรื่องนี้ต่อ เมื่อจังหวะได้ ผมก็โพล่งออกไป
"ว่าแต่กระทบกับงานคุณมากแค่ไหนครับ" ผู้เขียนเอ่ยถาม
"มากเลยคะ ตอนนี้ลูกค้าขอเลื่อนจ่ายเงินออกไป
บางรายถึงกับขอส่วนลดดื้อๆ ยอดหายไปเยอะมาก" ผู้โดยสารเล่ายาวเลย
คุยไปคุยมา ถึงได้รู้ว่า สุภาพสตรีท่านนี้ มีลูกน้องเอ้ย! ขอเรียกว่า คนที่ทำงานในระดับภายใต้การดูแลของเธอเห็นจะสมควรกว่า เพราะเธอใช้คำที่น่ายกย่องมาก เมื่อผมทราบว่าเธอคือคนที่รับคำสั่งตรงจากเจ้าของบริษัท ด้วยสภาวะกดดันเช่นนี้ ผมใช้คำว่า 'ศึกรอบด้านสินะ'
ไหนจะยอดขายที่ลดลง การระบาดของโรคร้าย ยังไม่รวมถึงค่าคอมมิชชั่นที่ลดลง ประโยคนึงที่ผมประทับใจคือ "คอมมิชชั่นไม่ขอรับ เพื่อให้ลูกค้าไม่ต้องแบบต้นทุนสูง ขอให้มีรายได้เข้ามาให้เด็กๆได้มีงานทำ" ผู้โดยสารเอ่ย
"ทำงานไม่ได้เงินจะทำไปทำไมครับ" ความจริงผมรู้ว่าเธอเป็นคนแบบไหน คำถามนี้เพื่อดูกึ๋นเธอ
"สถานการณ์แบบนี้ทุกคนต้องรอดค่ะ" สุภาพสตรีตอบเสียงชัดเจน
"ในฐานะที่คุณรับคำสั่งตรงจากเจ้าของ แน่นอนเกิดความกดดัน เคยไปกดดันคนที่อยู่ใต้การบริหารของเรามั๊ยครับ" ผู้เขียนถามต่อ
"ไม่เคยค่ะ เน้นทำงานเป็นทีมสื่อสารด้วยความเข้าใจ ไม่ใช้อารมณ์" ผู้เขียนตอบ
"ผมถามจริงๆนะครับ เคยคิดจะลาออกมั๊ยครับ"
ผู้เขียนเอ่ยขึ้น
เรื่องราวจะเป็นอย่างไร
โปรดติดตามตอนต่อไป
เรื่องเล่าหลังพวงมาลัย
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
