เมื่อคิดจะก้าวเป็นผู้บริหาร
จงตอบคำถามว่า
"จะเป็นผู้บริหารที่ไปต่อให้ถึงปลายทางได้อย่างไร?"
EP.2."ชีวิต..มีจังหวะ ขึ้น..ลงและ หนัก..เบา เสมอ"
อุบัติ..เหตุ อุบัติ..ภัย ทั้งทางเศรษฐกิจ สังคม และการเมือง ย่อมมีได้เป็นธรรมดา
เพราะล้วนแล้วคือผลพวงของการเกิดขึ้นมาของเหตุ..และภัยต่างๆ ที่มีพื้นฐานมาจากรากฐานที่ไม่มั่นคงของความเป็นมนุษย์ทั้งสิ้น
เมื่อใดที่คนเราขาดซึ่งการมี การรักษา และการปฏิบัติ ตามวินัยในตนเอง Discipline ย่อมพบกับเหตุให้ต้องพิสูจน์ตนเองอยู่เสมอ
สิ่งล่อ สิ่งลวง จูงใจคนทุกรูปแบบมักพัฒนากลายพันธุ์..ให้มีพลังรู้สึกบาดตาบาดใจอย่างรุนแรงมากยิ่งขึ้น จนหวั่นไหวได้โดยง่ายเสมอ
จงอย่าตั้งตนประมาท..คิดว่าคงไม่มีเหตุการณ์ใดมาสร้างให้เราพลาดพลั้งได้
ชีวิตคนเราที่ดูเป็นเสมือนรถไฟที่มีอนาคตอันสดใส..วิ่งด้วยความสง่างามรวดเร็ว..หลายขบวนรถไฟ..กลับต้องมาวิ่งตกรางระหว่างทางด้วยความชะล่าใจ มีให้เห็นมากมายยิ่งนัก
ช่างน่าเสียดายยิ่งนัก...
ดังนั้นจงเรียนรู้ที่จะสร้าง"ความอด"ให้เป็นสมรรถนะสร้างภูมิคุ้มกันที่สำคัญในตนเอง เพื่อสร้างเป็นโปรแกรมปรับเปลี่ยนชีวิตที่ดีกว่า
การอด..คือการเว้นวรรค รักษาจังหวะ ของชีวิต เพื่อการสร้างความแข็งแกร่งที่ยั่งยืน
สี่พื้นฐานของการอด ที่จำเป็น มีดังนี้คือ
(1)อดทน...ลดอุปสรรค...เพื่อก้าวข้ามสู่"ความสำเร็จ"
ยิ่งอดทน ยิ่งสลัดหลุด เรื่องราวให้ลดน้อยลง ชีวิตคนเรานั้น ไม่มีใครไปสู่จุดหมายโดยไม่มีรอยขีดข่วนใดๆ
(2)อดกลั้น..ปรับอารมณ์..เพื่อมีสติ
ความท้ายทายของชีวิต มักกระตุ้นให้คนเรารู้สึกอ่อนไหวจนต้องระเบิดระบายอารมณ์ออกมา ซึ่งถือว่าคือความพ่ายแพ้ภัยตนเอง
เมื่อคนเราไร้อดกลั้น จึงเท่ากับเลือกกดปุ่ม"ทำลายตนเองอัตโนมัติ"
(3)อดใจ...รู้จักพอ...รู้จักรอ เพื่อความสงบ
ความสุขความสำเร็จนั้นช่างหอมหวล ชวนหลงใหลเสมอ หากไร้การยับยั้งชั่งหัวใจตน ชีวิตย่อมพบความวุ่นวายจากวังวนการแสวงหาและตักตวง
เมื่ออดใจได้ ใจย่อมสงบลง มองเห็นสิ่งที่เข้ามาในชีวิตอย่างมีเหตุมีผลเสมอ
(4)อดออม...สะสมไว้..เพื่อมั่งมี
ความมั่นคงในชีวิตของคนเรานั้น ขึ้นอยู่ที่วิธีคิด และวิธีที่เลือกสร้างชีวิตเสมอ
เมื่อคนเราเลือกวิถีที่พอเพียง ย่อมมีเหลือเสมอ เพราะเลือกที่จะแบ่งปันไว้สะสมก่อนคิดใช้จ่าย
ไม่ว่ามีมากมีน้อยเพียงใดก็ใช้เท่าที่พอเพียง จึงมีไว้สะสมสู่วันข้างหน้าอย่างมั่งมี
มิใช่เชื่อว่ามีน้อยใช้น้อย มีมากก็ใช้มาก ย่อมไม่หลงเหลือสู่อนาคต
ชีวิตคนเราไม่ได้มีเพียงมิติใดมิติเดียวเท่านั้นอย่างน้อยควรคำนึงถึงในมิติของ" ความสำเร็จ สังคม จิตใจ การเงิน "หากไม่สามารถรักษาความสมดุลของทุกมิติได้
ย่อมมีชีวิตที่แปรปรวน ผันผวน ไม่แน่นอน จนยากคาดเดา..เหลือเพียงแค่ขึ้นอยู่กับชะตากรรมที่เคยทำมาเท่านั้นเอง
แต่คนเราสามารถเลือก..ให้แตกต่างได้ จงเป็นเสมือนรถไฟที่รู้จังหวะในการเดินทางเพื่อไปถึงจุดหมายแต่ละสถานี จนกระทั่งไปถึงปลายทาง.."LL&L14/5/64
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
