ไปสู่ที่ชอบ......
คำอวยพรหลังความตายที่คุ้นหูหนึ่ง คือการชอบผลักใสไล่ส่งไปสู่ที่ชอบ..
แปลกมะ.. หลังตายก่อนตายเรามักจะถูกเชื้อเชิญไปสู่ที่ชอบ.. แต่ไม่เคยมีใครจะแจ้งพิกัด ให้ไปสู่ที่ใช่สักราย
ในทางธรรมอาจมีช้อยส์ให้เลือกไม่มาก มีแค่ไม่นรกก็สวรรค์ หากเลือกได้คงจะมุ่งไปสู่แดนสรวงอย่างที่ชอบ
แต่กลับกัน.. อาจต้องไปสู่ที่ใช่คือนรก เพราะดันเลือกจะไปในทางที่ชอบ กะอีตอนที่ยังมีชีวิตอยู่
มันก็แค่กุศโลบาย.. ที่ต่อมาถูกสังคมบัญญัติยัดเยียด จนมิมีใครกล้าไปแตะต้อง โดนการตั้งคำถามว่านรกสวรรค์มันมีจริงหรือ มันก็บาปแล้ว
แต่ช่างมันเต๊อะ... ตายแล้วจะไปไหนก็ช่างแม่ม... หรือตายแล้วก็จบตกเป็นธาตุอาหาร ต่อชีวิตให้สรรพสัตว์อื่นก็ตามแต่
เพราะชีวิตนี้... เริ่มฝึกที่จะไปยังที่ใช่ มากกว่าชอบบ้างแล้ว
ดูสิเสียเวลามุ่งไปแต่ที่ชอบ เผลอแป๊ปเดียวอายุก็ล่วงเลยมาครึ่งคน
เลยต้องจับตนเองขังเดี่ยว.. แล้วให้ความคิดปรับทัศนคติตนเองไปเรื่อยๆทีละนิด
จนมาพบว่าไอ้ที่ชอบกับที่ใช่มันก็คือสิ่งเดียวกันนี่แหละ.. เพียงแต่เรามองความทับซ้อนมันยังไม่เห็น
ชอบเที่ยวก็เที่ยว.. แต่ต้อง ไม่ทำให้ตนเองลำบาก
ชอบแดกก็ออกไปแดก.. แต่ทุกคนต้องได้แดกเท่าๆกัน
ชอบซื้อมึงก็ซื้อ.. แต่อย่าซื้อจนสิ่งที่เพิ่งซื้อไปมันน้อยใจ ว่าอะไรว้าแป๊ปเดียวกูก็กลายเป็นของตกรุ่นไปสะแล้ว
.เราก็ใช้ชีวิตตามปกตินี่แหละ... แต่ควรใช้ความรอบคอบไตร่ตรองให้มันมากเสียหน่อย
คนมักมักจะขี้ตามช้างจนเคยชิน ดีนะที่คนยังไม่ค่อยเห็นกระจู๋ช้าง ไม่งั้นน้ำมันมะกอกคงหมดกันเป็นปี๊บๆ
เคยถามตัวเองกันบ้างไหม ขี้กองใหญ่ไปแล้วได้อะไร นอกจากไม่ได้อะไรยังจะต้องเหนื่อยเพื่อหาเอามันมาแดกอีก
คนเรายังต้องเดินทางไปสู่ในหนทาง ที่ชอบกันทุกคน มองคนที่มีมากกว่าให้เป็นพลัง อย่าไปติติงนินทาเขา เพียงเพราะเขามีเหนือกว่าเรา
ทุกวันนี้.. ก็ใช้การชำเราจิต.. ด้วยการค่อยๆเดินตาม เพื่อดมกลิ่นความสำเร็จของคนที่เคยสำเร็จไปทีละนิด
แม้กลิ่นบางกลิ่น.. มันจะเคยหอมหวนผ่านไปมากกว่า20ปีมาแล้วก็ตาม แต่นั่นก็คือความสุขที่ได้รับ กับสิ่งที่คิดว่าใช่มากกว่าชอบ
ไอ้เรื่องชอบกับใช่.. มันมีจุดตัดที่วัดกันด้วยจุลทรรศน์เพียงนิดเดียว
นั่นคือการมองคนรอบๆข้างให้มากขึ้น...
เออ.. จริงว่ะ.. แต่ก่อนกูใส่แต่ลาคอส แต่ลืมดูว่าพ่อแม่พี่น้อง กูมีแต่เสื้อเก่่าใส่กันจนราขึ้น
เมื่อคิดได้.. กลไกสมองมันจะเจียด.. ลาคอสเป็นห่านคู่ตัวใหม่.. ที่พอจะแจกจ่ายเจือจานกันได้ครบ
พักนี้.. อาจจะโพสอะไรที่ไม่ค่อยเกี่ยวกับประวัติศาสาตร์ในอย่างที่ชอบนัก... เพราะเริ่มรู้ ว่าคนที่ตามไม่ทันเขาจะไม่อินกับสิ่งที่พูด..
เช่นกัน... หากใครมาพูดเรื่องที่ชอบกับเรื่องที่ใช่.. ให้เราฟัง เมื่อสัก20ปีก่อน เราก็คงจะไม่อินเช่นกัน
เมื่อวันนี้.. เรากลายเป็นหัวเรือของคนในครอบครัว... จะให้ขับเรือเที่ยวตะเวนไปตามชายหาดกมลา เพื่อไปเดินส่องดูฝรั่งนอนแก้ผ้า ก็คงจะไม่ควร
เลยต้องพาแวะไปตามแก่ง... เพื่อชมความงามในธรรมชาติบ้าง
แต่ในทั้งนี้.. เราสามารถที่จะเดินขึ้นไปสู่เสากระโดงเรือ...
แล้วก็ใช้กล้องส่องดู ในสิ่งที่ชอบ.. เบี้ยบ้ายรายทางไปได้ตลอดดดด.......
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
