16 พ.ค. 2021 เวลา 13:24 • ปรัชญา
ทำไมถึงลาออก ทำไมไม่อดทนไปก่อน ช่วงนี้งานหายาก ออกแล้วจะไปทำอะไรต่อ????!!!!
คำถามที่ประดังเข้ามา เพื่อต้องการคำตอบหรือเพื่ออะไรก็แล้วแต่ แต่ละคนก็มีร้อยเหตุผลที่จะอยู่ และมีร้อยเหตุผลที่จะไป แต่คำตอบของคำถามเหล่านั้น มันก็อยู่ที่ตัวเรานั่นแหละ
ย้อนกลับไปเมื่อ 8 ปีที่แล้ว ตัดสินใจซื้อตั๋วรถทัวร์จากนครศรีธรรมราชขึ้นไปสัมภาษณ์งานที่กรุงเทพฯ กับบริษัทแห่งหนึ่งแถวบางซื่อ ตอนนั้นขอภาวนา ให้ตัวเองสมหวัง...และผลออกมาก็สมหวังดั่งที่ใจปรารถนา ได้งานและได้มาประจำอยู่ที่เกาะสมุย
ขอขอบคุณคนที่แนะนำให้สมัครงาน และคนที่สัมภาษณ์แล้วยอมรับเราเข้าทำงาน ขอบคุณบริษัทที่ให้งานทำ และผลตอบแทน ซึ่งคิดว่าที่ผ่านมามันคุ้มค่า เคยคิดว่าจะทำงานที่บริษัทแห่งนี้จนกว่าจะถึงอายุเกษียณ หรือจนกว่าบริษัทจะเลิกจ้างไปเลย
แต่เราไม่สามารถคาดการณ์กับวันข้างหน้าได้เลย
เมื่อปลายปีที่แล้ว ประมาณตุลาคมหลังกลับจากลาคลอดมา 3 เดือน ได้ทำเรื่องขอบ้ายกลับไปที่นครศรีธรรมราช เหตุผลเพราะเรื่องครอบครัว เราอยู่กันคนละทิศทาง ผลกระทบจาก Covid-19 ทำให้แฟนต้องย้ายจากสมุยไปอยู่กระบี่ ส่วนลูกอยู่นครศรีธรรมราช
เรื่องการโยกย้ายอยู่ในขั้นตอน มาถึง 5 เดือน ผลสรุปออกมาคือ ไม่ได้ย้าย!!! และให้รอไปก่อน ซึ่งยังไม่รู้ว่าเมื่อไหร่?
ทำให้คิดว่า บางทีที่ตรงนี้อาจจะหมดเวลาของเราแล้ว มันอาจเป็นช่วงจังหวะของชีวิตที่ต้องมีการเปลี่ยนแปลงแล้วก็ได้ ทั้งๆที่เรายังอยากทำงานตรงนี้อยู่ แต่มันไม่สามารถทำต่อไปได้แล้ว เพราะเราต้องทำสิ่งที่สำคัญกว่า
ชีวิตในตอนนี้อาจเปรียบเหมือนดั่งเรือน้อยที่ลอยอยู่กลางทะเล ไม่รู้จะไปทางใหนดี แต่คิดว่าทางที่ดีที่สุด คือทางกลับบ้าน ต้องให้ตะวันคอยนำทาง
ฉะนั้นจงมองตัวเราให้เป็นดั่งดวงอาทิตย์ คอยนำทางส่องแสงให้ตัวเราเอง มีขึ้นมีลง ชีวิตเราก็เช่นกัน....
โฆษณา