สวัสดีท่านผู้อ่านที่น่ารักทุกท่าน
ห่างหายไปนานกับการเขียนบทความในสวนตัวเอง
วันนี้มีโอกาสแวะมาทักทายทุกๆท่านอีกครั้ง
ตอนนี้ที่สวนผลของส้ม(รุ่น1)กำลังเท่าลูกมะนาวแป้นใครไม่รู้จักอาจคิดว่าเป็นมะนาวก็ว่าได้
ช่วงนี้ต้องดูแลให้น้ำใส่ปุ๋ยตัดหญ้าอยู่สม่ำเสมอและหาไม้มาค้ำกิ่งที่มีลูกดกเพื่อไม่ให้กิ่งของต้นหัก
ผลผลิตจะสุกก็อีกหลายเดือนการใช้จ่ายเรื่องปุ๋ย/ยา/น้ำมันเพิ่มมากมายยิ่งสถานการโรคระบาดแบบนี้
ไม่รู้ว่าตอนขาย(เดือนพ.ย-ธ.ค)ราคาจะเป็นอย่างไร
อยากจะสื่ออีกด้านของชาวสวนชาวไร่ชาวนาให้สังคมเมืองได้เข้าใจว่าต้นทุนการทำมันเยอะแต่พอจะขายผลผลิตราคากลับต่ำมากๆแล้วเกษตรกรไทยเราจะอยู่ได้อย่างไรซื่งภาครัฐมีสำนักงานในอำเภอก็จริงแต่ไม่สามารถช่วยเหลือประชาชนได้เลย
แล้วชาวสวนจะอยู่ได้อย่างไรยิ่งทำยิ่งขาดทุนแต่ถ้าไม่ทำก็ไม่มีแนวทางไหนที่จะทำให้ดีกว่านี่
ทุกวันนี้เกษตรกรถูกกดราคาผลผลิตอีกทั้งยังมีผลไม้นำเข้ามาตีตลาดในประเทศอีกบางทีก็ท้อในการที่จะลงทุนทำต่อ
บางทีถ้าไม่มีใครสักคนกล้าที่จะพูดเรื่องแบบนี้ก็ไม่มีใครเขารู้ว่าคนทำสวนทำนาทำไร่ที่เป็นชาวบ้านไม่ใช่สวนของนักธุรกิจระดับเงินล้านอะทำแล้วมันกว่าจะประคลองชีวิตและครอบครับให้อยู่ได้อะมันน้ำตาแทบกระเด็นยิ่งในสถานการแบบนี้แต่ท่านผู้มีส่วนเกี่ยวข้องทำเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ทิ้งนั่งกินเงินเดือนรัฐที่เพิ่มขึ้นทุกปีแต่กลับไม่สนใจใยดีเกษตรกรเลย...เเม้จะยึดหลักการทำแบบเศรฐกิจพอเพียงก็จริงอยู่แต่ท่านผู้อ่านลองคิดอีกด้านว่าราคาของ(ยา+ปุ๋ย+น้ำมัน)สูงมากเมื่อเทียบกับราคาขายของของเกษตรกรในปัจจุบันนี่คือสังคมไทยในวันนี้.
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
