ทางเลือกใหม่
[เรื่องสั้นทันเล่า โดย ทางหอม]
ในซอยแยกจากสายรอบเมืองที่เป็นถนนหลวงแปดเลน เข้าไปราวร้อยเมตรเศษ… นับจากมุมรั้วบ้านหลังติดถนนใหญ่เข้าไป บ้านหลังที่สาม นั่นล่ะๆ เป็นบ้านของเขา
ซอยที่ว่า ไม่ได้เป็นปัญหาในหารเข้าออกบ้านของเขา แม้มันจะพอให้รถปิ๊กอัพสี่ประตูคันที่เพิ่งหมดงวด เข้า-ออกสวนกับคนเดินตัวลีบได้เพียงแค่นั้นก็ตาม ซอยนี้ใช้เฉพาะบ้านเขาแค่นั้น บ้านสองหลังด้านหน้าเขาก็เป็นบ้านในรั้วเดียวกัน หลังติดทางหลวง เจ้าของคืออดีตผู้อำนวยการโรงเรียนกหลังด้านในที่มีแค่รั้วกั้นกับบ้านเขา หลังนี้คือบ้านที่ท่านปลูกให้ลูกสาว ที่กำลังเดินตามเส้นทางรอยเท้าพ่อ แบบไม่ทิ้งห่าง ส่วนบ้านตรงข้ามซอย ที่เป็นบ้านเดี่ยว พื้นที่กว้างขวาง ปลูกต้นไม้ร่มรื่น นั้นคือบ้านของผู้มีอันจะกิน ข่าวว่าเป็นเจ้าของร้านทำป้ายโฆษณาที่ลูกค้าหลักเป็นหน่วยงานของรัฐ ที่เขาไม่รู้จักหน้าค่าตา
เขาตั้งชื่อซอยส่วนตัวนี้ ว่า “ซอยบรรจบพร” บรรจบ นั่นชื่อเขา พร ชื่อเมีย มันเหมาะสำหรับการเข้าออกดีแล้วและลับตาคนดีด้วย โดยเฉพาะคนที่อยากมาหาเขาแบบไม่นัดล่วงหน้า ประเภทเพื่อนร่วมงานขาจรที่มาพร้อมกับกิจการงานจ้อจั้นเอย ญาติมิตรไกลห่างที่หวังจะมายืมเงินเอย คนรู้จักที่จะมาขอให้ทำโน่นนี่ให้แบบไม่คำนึงถึงน้ำจิตน้ำใจบุคคลอื่นเอย โดยเฉพาะพวกเดินขายสินค้าและบริการประเภทจู่โจมที่เขาไม่ชอบใจเอาเสียเลย
แต่ตอนนี้ เขาชักจะทนไม่ไหวจริงๆ เพราะซอยเข้าบ้านกลายเป็นอ่างเก็บน้ำ นับตั้งแต่บริษัท ส.เขมราฐ-ผู้รับเหมาเริ่มลงมือทำโครงการอุโมงค์-สะพานทางข้ามสี่แยกดงอู่ผึ้ง ที่อยู่ห่างไปทางทิศใต้บ้านเขาไม่ถึงห้าร้อยเมตร และสี่แยกวนารมย์ที่ไกลออกไปทางตะวันออก ราวๆ สองกิโลเมตร
ถนนหลวงแปดเลนใกล้สี่แยก ถูกยกระดับและเทคอนกรีต สูงเกือบเท่ากำแพงบ้านผอ.ออ.เก่า ฝนตกจริงจังทุกครั้ง น้ำจากถนนใหญ่ก็ไหลมาออเอ่อกันในซอยบรรจบพร จนล่าสุด ขากลับจากที่ทำงานค่ำๆ เขาเลี้ยวรถลงซอยแบบใจไม่ดีเลย รถยกสูงของเขาค่อยเลื้อยลุย ระดับน้ำปริ่มขอบล้อขนาด 265 วงล้อ 17
เลี้ยวซ้ายขึ้นเนินตัวบ้าน จอดรถเสร็จ ลงมาเปิดสวิตช์ไฟรั้วบ้าน เดออกมาดูซอยบรรจบพร ระลอกคลื่นจากแรงรถวิ่งผ่าน ยังเหลือทยอยกระทบกำแพงรั้วสองฝั่ง สะท้อนแสงไฟจากรั้วและจากทางหลวงแปดเลน เป็นประกายวาวหม่น…
***
“อยากขายก็ขายเดอ บ้านน่ะ” คำพูดเมียก่อนเสียชีวิตเมื่อเดือนแปดปีก่อน ยังดังก้องในสำนึก
“บ่ดอก” เขาตอบตามจริง เพราะกว่าสิบปีที่เมียที่ป่วยเป็นมะเร็ง คอยเป็นเพื่อนทุกข์ ผลัดกันประคองชีวิตจิตใจกันมา จอบซอมพิจารณาสังขารอยู่เนืองๆ มิขาด ประกอบกับชีวิตที่เดินทางมาผ่านสู่ปีที่ครึ่งร้อย มันทำให้ไม่อยากได้อยากดีอยากมีอยากเป็นอะไรๆ เป็นความสัตย์จริงที่เขาเห็นเด่นชัดข้างใน
***
แต่หลังจากภารโรงคนคุ้นเคย ป่นเห็ดแกงเห็ด หาข้าวปลามาสู่กินกันกว่ายี่สิบห้าปี มาให้ข่าวว่าบ้านน้องสาวผู้ไปอยู่ต่างประเทศ ที่สร้างทรงโมเดิร์นหลังเล็กอยู่กลางทุ่งนา ร่มรื่นด้วยพุ่มใบมันปลาทางซ้ายและหว้าใหญ่ทางขวา ซึ่งเขารู้สึกผูกพันมากขึ้นๆ ขณะขับรถมองไป ทั้งขาไปและขากลับ
“แมนอิหลีตี้อาวโส” เขาถามย้ำ “ครูสนใจบ่ล่ะ คันสนใจ เข้าไปอยู่ก่อนได้เลย กุญแจอยู่นำผมเด”
***
รถด้ำสี่ล้อสีเทาๆ ทยอยเทดินถมซอยบรรจบพรให้สูงขึ้น อีกไม่กี่รถก็จะจรดเท่ากันกับทางหลวง แล้ว เขายื่นพิจารณาอยู่ที่ประตูรั้ว …คอยคิวว่าง กว่าเขาจะยอมขนดินมาถมให้ นี่จะเป็นปีแล้ว!
แสงแดดยามเที่ยงเจิดจ้า เขาหยีตา ตอนแสงฟ้ากับกระจกมองหลังรถด้ำทำมุมกันเป็นแสงวาบๆ
พรุ่งนี้เช้า เขานัดลุงภารโรงโส ที่บ้านกกไม้คู่หลังน้อยนั่น และคืนนี้ เขาต้องปรึกษากับรูปเมียในห้องนอน เป็นครั้งสุดท้าย.
ป้าย ทางเลือกใหม่ โดย ทางหอม
✅ ติดตามผลงานเราเพิ่มเติมที่
YouTube : บ่าวทิ ยางชุมน้อย
Facebook page : บ่าวทิฅนคำแต้ม
Blogger : คำแต้ม
Blockdit page :
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
