ตอนนี้ละคร "มนต์รักหนองผักกะแยง" กำลังดัง แม่มณีเลยขอนำเสนอละคร "มนต์รักอาหารถิ่นเมืองจันท์"บ้างค่ะ
รับรอง ทั้งสนุก... ทั้งฟิน... แถมอิ่มอร่อย... อย่างแน่นอนค่ะ😊
ณ. ดินแดนแห่งท้องถิ่นเมืองจันท์ มีเมนูอาหารท้องถิ่นที่เอ่ยชื่อมา ใครๆก็ต้องรู้จัก นั่นคือ "หมูชะมวง"นั่นเองและแน่นอนต้องยกให้นางเป็นนางเอกของเรื่องเพราะคุณสมบัติที่ดีงาม ทั้งรูป รส กลิ่น ครบถ้วนค่ะ...
นี่ค่ะ คือ "หมูชะมวง" หน้าตาดูดีสมเป็นนางเอกเลยใช่มั้ยคะ😂
ภาพจากAbout Chan
วันนี้นางมานั่งรอคนรักค่ะ...
" ป่านนี้ละ...ทำไมพี่หมูป่าผัดเผ็ดกระวาน ยังไม่มาอีกนะ" หมูชะมวงบ่นเบาๆ
" มาแล้วจ้า น้องหมูชะมวง พี่หมูป่าผัดเผ็ดกระวานมาแล้วจ้ะ"
" ทำไมมาช้าจัง น้องมารอตั้งนานแล้ว"
" ก็พี่มัวแต่แต่งองค์ทรงเครื่องให้ครบ...กว่าจะโขลกข่าซอย,ตะไคร้,ผิวมะกรูด,กระเทียม, พริกขี้หนู,กะปิให้เข้ากันเป็นเครื่องแกงมาผ้ดคลุกเคล้าให้เข้ากับเนื้อหมูป่าของพี่ให้มีกลิ่นหอม...
แล้วยังต้องใส่หน่อกระวานกับใบกระวานที่หั่นไว้ลงไปผัดให้เข้ากัน...
ปรุงรสให้อร่อยแซ่บ...สมกับที่น้องหมูชะมวงรอคอยแน่นอนจ้ะ"
ภาพจาก เดินป่า อาหาร ความรู้
" บ้าจริง! พี่หมูป่า อร่อยแซ่บอะไรกัน "
" แน่ะๆ แก้มน้องนางนั้นแดงกว่าใคร เขินล่ะซิ เขินล่ะซิ"
"เขินที่ไหนกัน...ที่แก้มน้องแดงน่ะเพราะเครื่องหมูชะมวงที่มี พริกแห้ง,ข่าซอย,กระเทียมซอย,หอมแดงซอย, กะปิ, พริกไทย, เกลือ...
มาผัดรวมกับน้ำพริกแล้วใส่เนื้อหมูของน้องตามลงไปคลุกเคล้า ปรุงรสด้วยน้ำตาลปี๊บและน้ำปลา แล้วใส่ใบชะมวงลงไป...
เคี่ยวด้วยไฟอ่อนๆจนเนื้อหมูเปื่อยนุ่มและมีน้ำพอขลุกขลิกตะหากล่ะพี่หมูป่า"
ภาพจาก เพจเด็กต่างจังหวัด
" อ้าว พี่ก็นึกว่าน้องหมูชะมวงเขินพี่ซะอีก ยิ่งดูยิ่งน่ารักจิงจิ๊ง... น้องหมูชะมวงของพี่"
"ปากหวานจริงนะพี่หมูป่าเนี่ย!!"
ขณะที่พระเอกกับนางเอกกำลังหยอกล้อกันตามประสาคู่รัก...
ก็ต้องมีมารมาผจญจนได้...
"มาอยู่กันที่นี่เองเรอะ น้องหมูชะมวงกับไอ้หมูป่า"
เสียงหาเรื่องแบบนี้ จะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากผู้ร้ายแน่ๆ...
เห็นหน้าตาแล้วล่ะก็...ผู้ร้าย 100% ทั้งหนวดเฟิ้มปานนั้น และยังดำดีสีไม่ตกอีกต่างหาก
ภาพจาก About Chan
" ไอ้หมึกต้มน้ำดำ แกจะมาหาเรื่องอะไรข้าอีกวะ"
หมูป่าผัดเผ็ดกระวานพระเอกของเราถามออกไป
" ข้าไม่ได้มาหาเรื่องเอ็งโว้ย ข้ามาหาน้องหมูชะมวง"
"มาหาชั้นทำไมเหรอพี่หมึกต้มน้ำดำ"
"ก็พี่คิดถึง อยากเห็นหน้าน้องหมูชะมวง ชอบแก้มแดงๆของน้อง ถ้าได้หอมซักฟอดก็คงจะชื่นใจ"
หมึกต้มน้ำดำพูดลอยหน้าลอยตา...
"มันจะมากเกินไปแล้วนะไอ้หมึกต้มน้ำดำ แกเองก็รู้ว่าน้องหมูชะมวงเป็นคนรักของข้า เอ็งมาพูดจาแบบนี้มันดูหมิ่นทั้งข้าและน้องหมูชะมวงนะโว้ย"
"ทำไม ก็แค่คนรัก ยังไม่ใช่เมียซักหน่อย ข้าก็มีสิทธิ์โว้ย"
"ไอ้หมึกต้มน้ำดำ แกนี่มันหน้าด้านสุดๆ "
พระเอกของเราชักมีน้ำโหขึ้นมาแล้ว😡
ฝ่ายผู้ร้ายก็หัวเราะลอยหน้าลอยตายั่วโมโหสุดๆ😝
หมูชะมวงนางเอกของเรากลัวจะทะเลาะกันบานปลายเลยพูดกับผู้ร้ายว่า...
"พี่หมึกต้มน้ำดำจ๊ะ ที่จริงชั้นก็รักพี่นะ...แต่รักแบบพี่ชายนะจ๊ะ"
หมึกต้มน้ำดำทำหน้าเสียใจ😪
"พี่ไม่อยากเป็นพี่ชาย...พี่อยากเป็นคนรักของน้องหมูชะมวง...ทำไมพี่สู้ไอ้หมูป่ามันไม่ได้ตรงไหนกัน"
" พี่ก็ดีนะจ๊ะ แต่ชั้นรักพี่แบบคนรักไม่ได้เพราะชั้นรักพี่หมูป่าไปหมดหัวใจแล้วจ้ะ "
หมูชะมวงพูดจบก็หันไปยิ้มอายๆให้หมูป่าผัดเผ็ดกระวาน ซึ่งพระเอกของเราก็ส่งสายตาและรอยยิ้มหวานตอบกลับมาเช่นกัน...
เห็นเขาส่งสายตากับรอยยิ้มหวานให้กันมันช่างบาดใจหมึกต้มน้ำดำยิ่งนัก...
" ทำไม! ทำไม! พี่น่ะแสนจะจริงใจไม่เสแสร้ง ถึงพี่จะหน้าตาดูธรรมดา...บ้านๆ..แต่พี่ก็ไม่เคยศัลยกรรม เพราะพี่น่ะต้มไปทั้งตัวแบบสดๆไม่ได้ควักไส้ออกต้มรวมไปกับหอมแดง และน้ำปลา...
รสหวานของเนื้อพี่ก็ไหลออกไปรวมกับน้ำต้ม ทั้งหอม ทั้งหวาน ทั้งเค็ม...ไม่ต้องปรุงแต่งมากมายเหมือนไอ้หมูป่า แล้วทำไมน้องหมูชะมวงไม่เห็นใจพี่บ้างล่ะ"
"ชั้นรู้ว่าพี่น่ะจริงใจไม่เสแสร้ง ...แต่ความรักมันบังคับกันไม่ได้นะพี่ "
" พี่หมูป่าจ๋าาาาาาาาาาาา"
อ้าว! แล้วเสียงแหลมๆ แสบแก้วหู มาจากไหนกัน อีกล่ะเนี่ย
ความหมึกยังไม่ทันหาย... ความไก่เข้ามาแทรกอีกแล้ว...
ไก่บ้านต้มระกำนั่นเอง นางแอบหลงรักหมูป่าผ้ดเผ็ดกระวานพระเอกของเรามาตั้งแต่สมัยเด็กๆแล้ว..
" พี่หมูป่ามาอยู่ที่เอง...ชั้นตามหาพี่ซะทั่วเลย"
พูดจบ ไก่บ้านต้มระกำก็นั่งลงข้างๆและเกาะแขนหมูป่าผัดเผ็ดกระวานทันที...
หมูป่าผัดเผ็ดกระวานหันไปแกะมือของไก่บ้านต้มระกำออกจากแขน...แต่...ไก่บ้านต้มระกำไม่ยอม เกาะหนึบยิ่งกว่าตึนตุ๊กแกเสียอีก...
"เอ็งจะมาตามหาข้าทำไมกัน"
"ก็ชั้นคิดถึงพี่น่ะซิ...อยากเห็นหน้าตลอดเวลาอ่ะจ้ะ"
ไก่บ้านต้มระกำบิดตัวไปมาใส่จริตแพรวพราว...
"แต่ข้าไม่เห็นอยากเห็นหน้าเอ็งเลย เห็นกันมาตั้งแต่เด็ก เอ็งไม่เบื่อบ้างรึไง"
"ไม่เคยเบื่อเลยจ้ะ มองกี่ทีกี่ที พี่ก็หล่อดูดีตลอด ไม่เหมือนไอ้หมึกต้มน้ำดำหรอก เห็นทีไร หนวดเฟิ้มแถมยังดำดีสีไม่ตกอีกต่างหาก"
"อ้าวๆ นังไก่บ้านต้มระกำ ข้าอยู่ของข้าดีๆ เอ็งจะมาแขวะข้าเพื่อ..."
หมึกต้มน้ำดำหันไปตวาดไก่บ้านต้มระกำ...
"ก็จริงมั้ยล่ะ เจอทีไร ดำได้ดำดี หนวดก็ไม่รู้จักโกนซะบ้าง"
"บ๊ะ! นังคนนี้ แล้วเอ็งมาเที่ยวว่าคนอื่นเค้า ตัวเอ็งน่ะดีนักเรอะงัย สวยตายละ ซีดเป็นไก่ต้มแบบนี้"
หมึกต้มน้ำดำ หัวเราะที่ได้ด่ากลับไก่บ้านต้มระกำไปบ้าง เขาจะไม่ยอมโดนด่าฝ่ายเดียวแน่นอน...
" เชอะ! ชั้นซีดขาวเพราะชั้นสะอาดย่ะ แถมเนื้อตัวชั้นยังหอมเพราะก่อนชั้นจะถูกต้ม ต้องโขลกหอมแดง...กะปิ และพริกไทยป่น ให้แหลกพอประมาณ รอให้น้ำเดือดแล้วใส่เนื้อของชั้นลงไป พร้อมด้วย ข่าอ่อน และเนื้อระกำ ปรุงรสเปรี้ยวหวาน ให้รสชาติกลมกล่อมนะยะ"
ไก่บ้านต้มระกำ
"ดำๆแบบข้าดีกว่า ขาวซีดแบบเอ็งไม่ไหวจะเคลียร์ให้เพลียหัวใจ 555"
ไก่บ้านต้มระกำตรงเข้าไปผลักอกหมึกต้มน้ำดำ...
"อะไรๆ เถียงสู้ไม่ได้แล้วพาลเหรอวะ... เดี๋ยวสวยแน่ นังไก่บ้านต้มระกำ"
หมึกต้มน้ำดำชักมีน้ำโห ตรงปรี่เข้าไปหาไก่บ้านต้มระกำทันที...
" หยุดๆ เดี๋ยวนี้ ไอ้หมึกต้มน้ำดำ และ นังไก่บ้านต้มระกำ หยุดทั้ง2 คนเลย"
เสียงดังทรงอำนาจมาจากไหนกัน อ้อ!..เสียงพ่อกำนันน้ำพริกปูไข่นั่นเอง
น้ำพริกปูไข่
พ่อกำนันน้ำพริกปูไข่มาพร้อมกับสารวัตรกำนันทั้งสอง
ลุงแตงกวา กับ น้าถั่วพู นั่นเอง...
หมึกต้มน้ำดำกับไก่บ้านต้มระกำ หันไปไหว้พ่อกำนันน้ำพริกปูไข่ และสารวัตรกำนันทั้งสองทันที
" เออ! ไหว้พระเถอะ... แล้วนี่เอ็งสองคนทะเลาะอะไรกันวะ เสียงดังออกไปถึงปากซอยเลย"
"ก็นังไก่บ้านต้มระกำน่ะซิ ..อยู่ดีๆมันก็มาว่าชั้นว่าดำ หนวดรกรุงรัง ก็ชั้นก็เป็นของชั้นแบบนี้ แล้วมันไปหนักอะไรของมันด้วยล่ะ"
หมึกต้มน้ำดำรีบบอกพ่อกำนันน้ำพริกปูไข่...
"มันก็มาว่าชั้นว่าขาวจนซีดเป็นไก่ต้มอ่ะพ่อกำนัน"
ไก่บ้านต้มระกำรีบบอกบ้าง...
" เอาล่ะๆ เอ็งสองคนฟังข้านะ ไม่มีใครที่อยากโดนว่าหรอกนะ...แต่ละคนก็มีดีกันไปคนละอย่าง...ไม่มีใครที่จะดีทั้งหมดหรือแย่ทั้งหมดหรอกนะ
อย่างไอ้หมึกน้ำดำ ถึงมันจะดำจริง แต่มันก็จริงใจ ไม่เสแสร้ง แล้วมันก็ไม่ได้ดำสกปรกซะหน่อย กลิ่นมันก็หอม เนื้อมันก็นุ่ม...
อย่างเอ็ง นังไก่บ้านต้มระกำ เอ็งก็ขาวจนซีดเป็นไก่ต้มเหมือนที่ไอ้หมึกน้ำดำมันว่าจริงๆนั่นล่ะ"
"อ้าว! พ่อกำนัน พูดแบบนี้ก็เข้าข้างไอ้หมึกต้มน้ำดำมันน่ะซิ"
ไก่บ้านต้มระกำรีบโต้แย้งพ่อกำนันน้ำพริกปูไข่...
"อุบ๊ะ! ข้ายังพูดไม่จบเลย เอ็งก็แทรกมาละ เอ็งก็เป็นเสียอย่างนี้ล่ะ...
ที่ข้าบอกว่าเอ็งขาวจนซีดเป็นไก่ต้มก็จริง แต่เอ็งก็เนื้อหอม มีความเปรี้ยวปนหวาน ไม่น่าเบื่อ "
ไก่บ้านต้มระกำยิ้มแป้น😊
"พวกเราชาวอาหารถิ่นเมืองจันท์ล้วนมีดีกันไปคนละอย่าง...
อย่างนังหมูชะมวง ก็รสชาติกลมกล่อม แถมใบชะมวงยังมีคุณสมบัติในการช่วยฟอกโลหิต,ช่วยถอนพิษไข้,ช่วยย่อยอาหารและยังมีสาร"ชะมวงโอน" (Chamuangone)ซึ่งสารนี้มีฤทธิ์ในการต้านมะเร็งได้ดี และยังช่วยต้านเชื้อแบคทีเรียที่ก่อโรคทางเดินอาหารอีกด้วย
หมูชะมวง
ไอ้หมูป่าผัดเผ็ดกระวาน มีรสชาติเผ็ดแซ่บถึงใจและกระวานยังมีคุณสมบัติช่วยขับลม,บำรุงกำลัง,ช่วยให้เจริญอาหารอีกด้วย...
หมูป่าผัดเผ็ดกระวาน
ไอ้หมึกต้มน้ำดำ ถึงจะดูดำไปนิด แต่ก็แฝงไว้ด้วยความสดเป็นธรรมชาติ ความหวานของเนื้อไม่ต้องปรุงแต่งมากมาย มีความหอมของหอมแดงผสมน้ำปลา และรสชาติกลมกล่อมลงตัว...
หมึกต้มน้ำดำ
นังไก่บ้านต้มระกำ มีรสชาติเปรี้ยวหวาน ไม่น่าเบื่อและระกำยังให้พลังงาน,วิตามิน,แร่ธาตุต่างๆแก่ร่างกาย,ช่วยย่อยอาหาร,เป็นยาระบายอ่อนๆ,ช่วยขับเสมหะและแก้อาการไออีกด้วย...
ไก่บ้านต้มระกำ
ส่วนตัวข้าเอง พ่อกำนันน้ำพริกปูไข่ ก็เป็นน้ำพริกที่ขึ้นชื่อของเมืองจันท์สืบทอดกันมาตั้งแต่สมัยบรรพบุรุษ มีรสชาติทั้งเปรี้ยว เผ็ด เค็ม และความมันของไข่ปูอีกด้วย...
แต่ข้าก็ต้องมีลูกน้องอยู่เคียงข้างข้าด้วย คือไอ้แตงกวา กับ ไอ้ถั่วพู เพราะถ้าขาดมันทั้งสอง ข้าก็ขาดความอร่อยลงไปและไม่ครบสูตรการกินน้ำพริกปูไข่แบบเมืองจันท์...
น้ำพริกปูไข่
เพราะฉะนั้น พวกเราอย่ามาหาเรื่องว่ากันถึงสิ่งที่ไม่ดีหรือปมด้อยของแต่ละคนเลยนะ... เพราะคงไม่มีใครชอบใจหรอกที่โดนว่าในเรื่องไม่ดีหรือปมด้อยของตัวเอง...เราควรจะมองสิ่งที่ดีของแต่ละคนและชื่นชมในสิ่งดีๆจะดีกว่า...และที่สำคัญพวกเราเป็นพวกอาหารถิ่นเมืองจันท์ด้วยกันเราก็ต้องรักกันไว้...สามัคคีกัน...ไม่ทะเลาะกัน..จำไว้นะพวกเอ็งทั้งหลาย"
" สาธุ!จ้าพ่อกำนัน"
หมึกต้มน้ำดำ ยกมือไหว้ พร้อมทำหน้าทะเล้น...
" แต่ดูๆไป นังไก่บ้านต้มระกำมันก็ยิ่งขาวซีดเป็นไก่ต้มค้างคืน จริงๆนะจ๊ะ"
"อ้าว! ไอ้หมึกต้มน้ำดำที่ข้าพูดไปเนี่ยมันไม่เข้าไปกระทบข้างในหูของเอ็งบ้างเลยหรือไงวะ"
"แฮ่ะ! แฮ่ะ! มันก็เข้าอยู่จัะ แต่เห็นหน้านังไก่บ้านต้มระกำมันแล้ว... ก็อดพูดไม่ได้น่ะจ้ะ"
" เฮ้อ!"
พ่อกำนันน้ำพริกปูไข่ส่ายหน้าอย่างเอือมระอา...
" มาๆ มาถ่ายรูปเป็นที่ระลึกกันหน่อยนะจ๊ะ เดี๋ยวเดือนหน้าเขาจะมีงานประกวดอาหารท้องถิ่นประจำปี ชั้นว่าจะส่งพวกเราเข้าร่วมประกวดกันด้วยจ้ะ"
น้าถั่วพูยกกล้องขึ้นมาถ่ายรูป
" เอ้า ยิ้มกันนะทุกคน นับ 1 นับ 2 นับ 3 แชะ!.. แชะ!
🌸มนต์รักอาหารถิ่นเมืองจันท์จบบริบูรณ์ แล้วค่ะ🌸
กำกับละครโดย : แม่มณี
ขอขอบคุณทุกท่านที่ติดตามชมจนจบนะคะ😊
#🙏ขอบคุณข้อมูลและภาพบางส่วน จาก About Chan, ตามอำเภอจาน, เดินป่า อาหาร ความรู้
#แม่มณีมีเรื่องเล่า😊 มีสาระบ้างไม่มีสาระบ้าง#เอาแบบที่สบายใจ😊
- 6
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
