[MovieTalk มูฟวี่ชวนคุย] MovieTalk มูฟวี่ชวนคุย: เสพสมให้สาสม โดย หมอชอ ช่ำชอง ฉบับที่ 1

สำรวจ
ลงทุน
คำถาม

มีบัญชีอยู่แล้ว?หรือ

MovieTalk มูฟวี่ชวนคุย

•

26 พ.ค. 2021 เวลา 14:48 • ความคิดเห็น

MovieTalk มูฟวี่ชวนคุย:

เสพสมให้สาสม โดย หมอชอ ช่ำชอง

ฉบับที่ 1

Cr. elle.fr

หมอชอ: สวัสดีแฟน ๆ รายการ "เสพสมให้สาสม"

วันนี้อาหมอชอ จะตอบจดหมายแฟน ๆ ที่เขียนกันเข้ามานะจ๊ะ

จดหมายฉบับนี้มาจาก น้อง มอ เมืองนนท์

หนูมอ: สวัสดีค่ะอาหมอชอ

หนูชื่อ มอ ค่ะ ติดตามคอลัมน์ "เสพสมให้สาสม" ของอาหมอมาโดยตลอดค่ะ

จริง ๆ มีคำถามอยากถามอาหมอชอนะคะ แต่ไม่กล้าค่ะ อ๊าย...อาย...

แต่วันนี้ตัดสินใจว่าเป็นไงเป็นกัน จะเล่าให้อาหมอฟัง แต่ไม่อยากให้อาหมอ

อ่านออกอากาศนะคะ ขอล่ะค่ะ กลัวที่บ้านรู้ เดี๋ยวแม่ตีตายเลยค่ะ

หมอชอ: อ้าว...ตายโหง...นี่อาหมออ่านออกอากาศไปเสียแล้ว

เอ่อ...เลยตามเลยละกันนะหนูมอ

หนูมอ: หนูมีแฟนอยู่คนหนึ่งค่ะ เขาเป็น ด.ต. ค่ะ

หมอชอ: อ้อ...ดาบตำรวจสินะครับ

หนูมอ: ไม่ใช่ค่ะ ด.ต.คือ ดาต้าค่ะ

หมอชอ: อ่ะ...ครับ...คุ้น ๆ วุ๊ย...

หนูมอ: ต่อนะคะ...ด.ต.เป็นแฟนหนูค่ะ เอาการเอางานมาก แถมยังเอา...เอาหูไปนา

เอาตาไปไร่ค่ะ... เป็นคนดีมาก ขนาดหนูขอออกไปเที่ยวตอนสี่ทุ่ม ด.ต.ยังไม่ว่าอะไรเลยค่ะ แค่บอกว่าให้รีบกลับ หนูก็นึกในใจ จะรีบกลับได้ไงไปตอนสี่ทุ่ม แบบนี้ก็ต้องมีถึงตีสองหรือเช้าล่ะค่ะ

หมอชอ: ท่าทางหนูมอ จะขาเที่ยวไม่เช้าไม่กลับนะครับ

หนูมอ: พอหนูเมากลับมา ก็จะมีเพื่อนผู้ชายมาส่งที่บ้าน อุ้มเข้ามาเพราะหนูเมาน่ะค่ะ ด.ต.เห็นก็ไม่ว่าอะไรสักคำ แถมขอบคุณเพื่อนชายที่มาส่งด้วย

หมอชอ: ช่างใจกว้างโดยแท้....

หนูมอ: อย่าขัดสิคะ ทีนี้พอกลับมา หนูก็อยากให้ด.ต.ทำการบ้านไงคะ แต่ ด.ต.บอกว่า การบ้านทำเสร็จหมดแล้ว ต้องรอพรุ่งนี้ให้ครูสั่งก่อน เป็นแบบนี้ทุกทีเลยค่ะ สุดท้าย ด.ต.ก็ทำการบ้านเสร็จตั้งแต่ที่โรงเรียนทุกที

หมอชอ: อ้อ...ทำการบ้านเสร็จตั้งแต่ที่โรงเรียนนะครับ ครับ ๆ ๆ

Cr. Rain

หนูมอ: แต่มันมาเกิดเรื่องขึ้นตรงที่ เมื่อเดือนที่แล้ว มีผู้ชายอีกคนเข้ามาในชีวิตหนูค่ะ สมมุติว่าชื่อ เสกนะคะ เป็นคนเหนือค่ะ รุ่นพ่อเลยค่ะ หนูขอเรียก ป๋าเสกนะคะ

หนูเจอกับป๋าเสกที่น้ำตกค่ะ ตอนหนูนั่งซ้อนท้ายมอไซด์ไปเที่ยวกับเพื่อน เจอป๋าเสกกำลังเอ่อ...ถอดกางเกงลงไปเล่นน้ำตกค่ะ หนูเห็นก็อายเลยค่ะ หน้าแดงเลย

หมอชอ: หนูมอเห็นอะไรเหรอครับเลยหน้าแดง

หนูมอ: เห็น...เห็น...เอ่อ...เห็น...

หมอชอ: ถ้าลำบากก็ไม่ต้องเล่านะหนู (เริ่มรำคาญ)

หนูมอ: เล่าค่ะ ๆ หนูเห็นผมของป๋าเสก แกไว้ผมยาวค่ะ แล้วรวบผมยาวใส่ในหมวกอาบน้ำ หนูนึกว่าป้าพาค่ะ เข้าเรื่องนะคะ ป๋าเสกเจ้าคารมมากค่ะ พอเจอหนูก็ทักทายอย่างกับรู้จักกันมานาน มีหยอดมุกตลอดค่ะ มุกเสี่ยวท้ายรถสิบล้อน่ะคะ

หมอชอ: หนูมอข้ามตรงนี้ไปก็ได้นะคะ เอาไปคำถามเลยดีกว่า

หนูมอ: ได้ค่ะ...งั้นหนูขอถามว่า แล้วน้าข้าวจะคิดยังไงคะ

หมอชอ: หือ...น้าข้าว?...เอ่อ...งั้นกลับมาเล่าต่อก็ได้จ้ะ

หนูมอ: ค่ะ ๆ ป๋าเสกก็ขอซ้อนท้ายมอไซด์มาบ้านหนูค่ะ หนูเลยถีบเพื่อนของหนูลงข้างทาง แล้วก็ให้ป๋าเสกเป็นคนขี่ โดยมีหนูนั่งซ้อนท้ายค่ะ

พอรถจอดหน้าบ้านเท่านั้นล่ะคะ หนูใจหายวาบ

เพราะด.ต.กำลังนั่งเล่นอยู่หน้าบ้าน

พอด.ต.เห็นหนูมากับผู้ชายรุ่นพ่อ ด.ต.ก็ปรี่เข้ามาทันทีเลยค่ะ

หมอชอ: มีวิวาทกันแน่เลย

หนูมอ: ด.ต.ยกมือซ้ายขึ้นแล้วตามด้วยมือขวา ประกบกันแล้วพนมมือไหว้ป๋าเสกค่ะ

หมอชอ: ถุยยยยย...

หนูมอ: อาหมอถุยอะไรเหรอคะ?

หมอชอ: เปล่า ๆ ค่ะ พอดีสำลักน้ำลาย เล่าต่อ ๆ กำลังมัน

หนูมอ: ด.ต.นึกว่าป๋าเสกเป็นพ่อของหนูค่ะ อ้อ...หนูลืมเล่า หนูอยู่กับแม่ค่ะ พ่อหายไปนานแล้ว แม่บอกว่าพ่อไปทำงานซาอุค่ะ

หมอชอ: คุณพ่อไปเป็นแรงงานที่ประเทศซาอุสินะ

หนูมอ: ไม่ใช่ค่ะ พ่อไปปล้นเพชรซาอุแล้วหนีไปค่ะ โดนหมายจับ ไม่กลับมาอีกเลย

หมอชอ: ฟฟฟฟ

หนูมอ: หนูเลยตามน้ำไปเลยค่ะ บอกว่าเป็นพ่อที่หายไป เพิ่งกลับมา

ทีนี้พอถึงตอนเย็น เรานั่งล้อมวงทานข้าวค่ะ มีหนู ด.ต. แล้วก็ป๋าเสก

หมอชอ: อ้าว...แล้วแม่หนูไปไหนล่ะ เขาจะไม่สงสัยเหรอ ไอ้ป๋าเสกมันไม่ใช่ผัว...เอ๊ย...สามีเขานี่

หนูมอ: อ้าว..หนูลืมเล่าอีกแล้ว...คือแม่หนู...

หมอชอ: อย่าบอกนะว่า แม่หนูไปทำงานเป็นแม่บ้านที่เกาหลีใต้

หนูมอ: ไม่ค่ะ ๆ แม่หนูทำงานที่ 7-11 เข้ากะบ่ายค่ะ ไปเลิกอีกที 4-5 ทุ่ม กลับมาแม่ก็นอนเลยค่ะ ตื่นอีกทีก็ 10 โมงโน่น กลับมาเข้าเรื่องนะคะ

พอพวกเราทานข้าวเสร็จ อาบน้ำแล้ว ก็มานั่งดูทีวีกันสักพัก หนูเริ่มง่วงก็เลยจะไปเข้านอนค่ะ

ด.ต.บอกว่า หนูไม่ได้เจอกับป๋าเสกมานาน ให้นอนห้องเดียวกัน หนูเลยถามว่า ด.ต.จะไปนอนที่ไหน ด.ต.ก็บอกว่าไม่เป็นไร เดี๋ยว ด.ต.ไปนอนห้องแม่ของหนูก็ได้

หนูก็เห็นว่าดี แม่จะได้มีเพื่อนนอนด้วย ก็เลยตกลงค่ะ

หมอชอ: นึกในใจ "สนุกล่ะโว๊ย...งานนี้....อะจึ๋ย ๆ ..."

หนูมอ: พอหนูเข้ามาในห้องนอน โดยมีป๋าเสกเดินตามหลังมาค่ะ หนูใจเต้นตึ๊ก ๆ เลย ยังกลัวว่าป๋าเสกจะได้ยินสียงหัวใจหนู

หนูรีบโดดขึ้นเตียงนอนเลยค่ะ รีบนอนตะแคงหันหลังให้ป๋าเสก สักพักป๋าเสกก็ตามขึ้นมานอนบนเตียงอีกด้าน หนูรู้สึกได้เลยว่าที่นอนข้าง ๆ มันยุบตัวค่ะ อาหมอรู้ไหมคะ...คืนนั้น หนูไม่ได้นอนทั้งคืนยันเช้าเลยค่ะ

Cr. item.rakuten.co.jp

หมอชอ: บร๊ะเจ้า....ป๋าเสกอึดถึกลุยปะฉะดะขนาดนั้นเลยเหรอ

หนูมอ: ป๋าเสกพอหัวถึงหมอนก็หลับสนิท กรนดังลั่น เสียงยังกับควายถูกเชือด หนูไม่ได้นอนทั้งคืน เพราะหนวกหูมาก ๆ ค่ะ

หมอชอ: ถุยยยยย

หนูมอ: เอ๊ะ...อาหมอถุยบ่อยนะคะ สำลักน้ำลายอีกแล้วเหรอคะ

หมอชอ: ครับๆๆๆ

หนูมอ: ทีนี้มาถึงปัญหาที่หนูอยากปรึกษาอาหมอแล้วค่ะ

หมอชอ: ถอนหายใจเฮือกใหญ่ "ดีค่ะ...ถามเลย...รออยู่..."

หนูมอ: น้าข้าวจะคิดยังไงคะ ถ้าเขารู้ความจริงเรื่อง ด.ต.กับป๋าเสก

หมอชอ: อ้าว...แล้วไอ้น้าข้าวมันมาได้ไง ทำไมหนูไม่เล่าเรื่องน้าข้าวล่ะโว๊ยยย

(เริ่มมีโทสะ)

หนูมอ: อ้าว...หนูต้องเล่าเรื่องน้าข้าวด้วยใช่ไหมคะ

หมอชอ: ก็เออสิคะ...จะเล่าเรื่องด.ต.กับป๋าเสกหาพระแสงดาบง้าวทำไมคะ

หนูมอ: งั้นเล่าเรื่องน้าข้าวนะคะ อุ๊ย...ไม่ได้ละ...แม่มาแล้วค่ะ หนูต้องหยุดเขียนก่อนค่ะ แต่หนูสงสัยจัง ทำไมตั้งแต่วันนั้น ด.ต.ไม่เคยมานอนห้องหนูอีกเลย นอนห้องแม่ตลอดเลยค่ะ

ต้องไปแล้วนะคะ ขอบคุณอาหมอชอมาก ๆ เลยค่ะ อาหมอเป็นที่พึ่งให้กับหนูได้เสมอเลยค่ะ ท้ายจดหมายนี้ หนูทิ้งเบอร์ไลน์ไอดีไว้ให้ด้วยนะคะ เฟซบุ๊กก็มี ไอจีก็ให้นะคะ จะดีเอ็มหาหนูตอนไหนก็ได้นะคะ ขอบพระคุณมากเลยค่ะ

หมอชอ: พลิกดูไอดีไลน์ และมองภาพถ่ายที่น้องมอแนบมาให้

Cr. xookool.com

หมอชอ: แง่งงงงงงง

จบดีกว่า

ไอเดียนี้มาจากเห็นบทความของป้าพาจากเพจ มีอะไรลูกมาคุยกับ ป้าหมอพา

ที่เขียนถึง เสพสมบ่มิสม ผมเลยจำลองรูปแบบในคอลัมน์มาเขียนให้อ่านกันเพลิน ๆ ขำรึเปล่าไม่แน่ใจครับ