“ตลาดร่มหุบ” ตลาดสดเส้นทางสายรถไฟไทย
ก่อนที่จะมีถนนเข้าถึงอย่างทุกวันนี้ รถไฟคือพาหนะอย่างหนึ่งที่ผู้คนใช้สัญจร
รถไฟสายแม่กลอง-บ้านแหลม คือรถไฟสายสั้นๆ วิ่งระหว่างสถานีแม่กลอง ต.แม่กลอง อ.เมืองฯ จ.สมุทรสงคราม และสถานีบ้านแหลม ต.ท่าฉลอม อ.เมืองฯ จ.สมุทรสาคร
ก่อนที่ตลาดร่มหุบ จะโด่งดังอย่างเช่นวันนี้ ผู้คนต่างจับจ่ายซื้อของตลอดทางรถไฟโดยมีแม่ค้าแม่ขายที่มาจับจองแผงข้างรางรถไฟ ซึ่งเป็นวิถีที่คุ้นชินสำหรับชาวตลาดแม่กลอง
เรื่องราวหนหลังจากความทรงจำของแม่คือ ก่อนที่จะกลายมาเป็นตลาดอย่างในปัจจุบันนี้ ที่ทางตรงนั้นคือที่ของรถไฟ ชาวบ้านเอาของมาวางขาย ด้วยความเกื้อกูลกันระหว่างชาวบ้านกับเจ้าหน้าที่รถไฟ จึงเกิดพื้นที่ขายของย่อมๆ จากไม่กี่คนที่เอาของมาวางขาย พื้นที่เริ่มขยายตัวขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นตลาดอย่างในปัจจุบัน
บรรยากาศยามเช้า
ร่มยังคงต้องหุบต้องกางออกเหมือนดังเดิม จะต่างกันก็ตรงที่เมื่อก่อน แม่ค้าต่างรีบหุบร่มโดยเร็วพลันเมื่อหวูดรถไฟดังขึ้น เป็นสัญญาณว่าม้าเหล็กกำลังจะเคลื่อนตัวผ่านแผงร้านค้าในไม่ช้า ต่างจากในปัจจุบันที่ใช้ล้อเลื่อนซึ่งสะดวกต่อการหุบและกางร่มกว่าแต่ก่อนมาก
เมื่อความแปลกและแตกต่างของสถานที่แห่งนี้เริ่มเป็นที่รู้จักแก่ชาวโลก ใช่ ไม่ผิดหรอก เพราะเดี๋ยวนี้มีทั้งนักท่องเที่ยวชาวจีน ฝรั่ง อินเดีย แอฟริกา เกาหลี ญี่ปุ่น ต่างข้ามน้ำข้ามทะเล เพื่อให้ได้มายลความแปลกของตลาดสดแห่งนี้ ก่อนจะเดินทางไปดูวิถีของตลาดน้ำอัมพวากันต่อ
แน่นอนว่าวิถีชีวิตบางอย่างเปลี่ยนแปลงไปพร้อมกับการท่องเที่ยวที่มาถึง ร้านค้าหลายร้านเน้นขายของฝากนักท่องเที่ยวโดยเฉพาะ แม่ค้าแม่ขายเริ่มหัดพูดภาษาต่างประเทศมากขึ้น ทั้งภาษาอังกฤษและภาษาจีน เมื่อเม็ดเงินเริ่มไหลทะลักเข้ามา เศรษฐกิจภายในจังหวัดดีขึ้นโดยเฉพาะร้านอาหาร ร้านขายของทะเลสด และอาหารแห้ง
เม็ดเงินมาพร้อมกับจำนวนนักท่องเที่ยวที่มากขึ้นในแต่ละวัน สิ่งที่เกิดขึ้นตามคือความโกลาหล เมื่อรถไฟจะเข้าและออกจากชานชาลา เพราะทุกคนต่างวิ่งกรูเข้าไปเพื่อจะดูรถไฟ แต่ไม่มีใครห่วงสวัสดิภาพความปลอดภัยของตัวเองเชื่อว่ามีแค่ที่นี่ที่เดียวที่รถไฟต้องชะลอรถเพื่อจะเข้าและออกชานชาลา
จากการรุมกันมาดูรถไฟ ทำให้การจราจรติดขัดไปด้วย เพราะคนจำนวนมากยืนกันเต็มถนน เพื่อจะถ่ายรูปบันทึกความทรงจำ บ้างก็เดินโดยไม่ระมัดระวัง จริงอยู่ว่านี่คือวิถีชีวิต แต่การจัดระเบียบนักท่องเที่ยวและให้ความรู้ในการปฏิบัติตัว ก็เป็นสิ่งสำคัญไม่แพ้การตะโกนก้องโลกว่าเราสร้างมูลค่าจากการท่องเที่ยวได้มากน้อยแค่ไหน
มะพร้าว...เศษซากจากการท่องเที่ยว
รากและประวัติความเป็นมา สำคัญเท่าๆกับความแปลกใหม่ที่เราพบเจอ การเป็นเจ้าบ้านที่ดี สำคัญพอ ๆ กับการเป็นนักท่องเที่ยวที่ดีเช่นกันม้าเหล็กยังคงทำหน้าที่ของมันอย่างแข็งขัน และยังคงต้อนรับผู้มาเยือนหน้าใหม่ พร้อมความทรงจำที่เราเองเป็นคนสร้าง
แต่การเข้ามาเยือนของ COIVD-19 ในวันนี้ ทำให้หลายอย่างเปลี่ยนไป แม้ม้าเหล็กยังคงขนคนและของไปยังจุดหมายปลายทางเหมือนเดิม แต่เส้นทางและบรรยากาศรอบข้างกลับเงียบเหงา ร้านค้าปิดเร็วขึ้น หลายร้านทยอยปิดตัวกันไป ผู้มาเยือนลดน้อยลงจนแทบไม่มี ชาวบ้านปรับพฤติกรรมไปตามสถานการณ์
อีกไม่นาน ความคึกคักคงจะกลับมาเหมือนเดิม
บรรยากาศบ่าย 3 โมง ตอนนี้เงียบมาก
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
