เป็นปรัชญาที่กล่าวถึง ความเรียบง่าย สมถะ ไม่ยึดติดกับความสมบูรณ์แบบ ยอมรับและยินดีกับความสันโดษด้วยจิตอันสงบ
ชื่นชมริ้วรอยและความผุกร่อนของสรรพสิ่งที่เสื่อมสลาย ชื่นชมความเก่าแก่ตามกาลเวลาของสิ่งต่างๆ เช่นเดียวกับชีวิต ที่ไม่ได้สมบูรณ์แบบเสมอไป แม้ในความอดอยาก ความสูญเสียอะไรบางอย่างในชีวิต ความเสียใจ และความผิดหวัง มันล้วนแต่ทำให้เราตะหนักถึงความสวยงาม ของตัวตนของชีวิตเรา โดยไม่ไปยึดติดกับวัตถุ หรือ ทรัพย์สมบัติใดๆ
วะบิ สะบิ นั่นแท้ที่จริงแล้วชี้ให้เห็นถึง กฏของพระไตรลักษณ์ อันเป็นคำสอนในศาสนาพุทธของเรานั่นเอง ในรูปแบบนิกาย"เซน" มันคือหลักของความไม่เที่ยง อันประกอบไปด้วย
ทุกขัง : สภาพอันทนได้ยาก ไม่มีสิ่งที่จะทนอยู่ในสภาพนั้นๆได้ตลอด
อนิจจัง : ความไม่แน่นอนของสรรพสิ่ง มีเกิด แก่ เจ็บ ตาย
อนัตตา: ความไม่มีตัวไม่มีตน ความละคลายความยึดมั่นถือมั่น ว่านั้นเป็นเรา เป็นของๆเรา
หากผู้ใดเข้าถึงหลักธรรมทั้ง 3 ข้อนี้ ก็จะเกิดปัญญามองเห็นสภาวะตามความเป็นจริง
ไม่ยึดติดกับวัตถุ ความสำเร็จ หรือ ความสมบูรณ์แบบในชีวิต รู้จักยอมรับความผิดพลาด อยู่กับความเป็นจริงที่ไม่สมบูรณ์แบบ ในแบบฉบับของพวกเราทุกคน
"ความไม่สมบูรณ์แบบ" ที่มีข้อบกพร่อง
ยังน่ายกย่องกว่า "ความสมบูรณ์แบบ" ที่มีแต่ในจินตนาการ