เบื้องต้นนี้ผมมองจาก 2 มุมมองนะครับ
ในมุมของคนพูด
.
การยื่นของให้ดี ๆ ก็คือการให้ตรง ๆ
.
การปาของให้ ก็คือการให้ตรง ๆ เหมือนกัน
.
หลายครั้งคนเราที่บอกว่าพูดตรง ๆ นั้นใช่
.
แต่เรากำลังพูดแบบปาไปอยู่หรือเปล่า? (พูดตรงอย่างไม่เห็นใจคนฟัง)
.
คนเรามีจิตใจและความรู้สึก การพูดตรง ๆ นั้นทำได้แน่นอน แต่ควรพูดอย่างเห็นใจกันด้วย ด้วยความเมตตา ยิ้มแย้ม หวังดี
.
การพูดจาเช่นนี้ได้ย่อมต้องอาศัยศิลปะการพูดที่ค่อย ๆ ฝึก ค่อย ๆ สั่งสมมา ซึ่งหลายครั้งคนเราละเลย เอาทางที่ว่าทำง่ายไว้ก่อน จึงพูดกับคนอื่นตามใจตน
.
สุดท้าย คนที่ฟังจะยอมรับความจริงได้นั้นมันเป็นธุระของเขา ในส่วนของคนพูดหากรับผิดชอบทำเต็มที่ในการพูดย่อมหมดธุระแล้ว เขาจะรับได้มั้ยนั้นมันเรื่องของเขา เขาต้องเป็นคนจัดการในส่วนของเขาเอง
ในมุมของคนฟัง
.
หลายครั้งคนที่พูดเขาปามา ทำให้รับตรง ๆ ได้ยาก จนบางครั้งไม่รับมันแล้วก็มี
.
คำพูดที่ตรง แต่แรงไป ไม่เห็นใจผู้อื่น ถึงแม้จะเป็นความจริง คนฟังที่ยังคงเป็นผู้มีความเศร้าโศกเสียใจได้ก็ยอมรับมันยากเป็นธรรมดา ต้องมีใจที่เข้มแข็งระดับนึงเลยจึงจะยอมรับได้
.
ทั้งนี้ สำหรับหลายเคส การยอมรับความจริงอันอาจดูน่าเกลียดในสายตาตนเองไม่ใช่เรื่องที่ทำได้ง่าย ๆ
.
ถึงแม้เขาจะยื่นมาดี ๆ ก็ใช่ว่าทุกคนจะรับมันได้ในทันที (เพราะคนเรามีกลไกการป้องกันตัวเอง)
.
สำคัญคือการฝึกนำคำนั้นมาตรองก่อน อย่างพึ่งด่วนตัดสินว่ามันไม่ใช่เรา
.
สุดท้ายถ้ามันไม่ใช่ก็ไม่ใช่เอง
.
ถ้ามันใช่ก็จงฝึกยอมรับความจริงนั้น แล้วน้อมนำมาแก้ไขเกลาตนเองให้เป็นคนที่ดีขึ้น
คิดเห็นอย่างไรแชร์กันได้เลยครับ 😊
ชอบคำถามครับผม ได้ขบคิดเยอะเลย 👍
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
