“....เมื่อความรู้สึกไร้ตัวตน และไม่ได้เป็นผู้หนึ่งผู้ใดของสังคม อยู่กับเราตลอดมา การเล่าถึงตัวตนจึงเป็นเรื่องยาก การสร้างตัวตนนั้นยากยิ่งกว่า.....”
สวัสดีค่ะ เกือบ 6 เดือนเต็ม ๆ ที่เราไม่ได้มาอัพอะไรเลย หวังว่าผู้ที่ติดตาม คงยังไม่ลืม “เราเองเราไง” ใช่ไหมคะ แน่นอนว่าหลายเดือนที่เราหายไปนั้น มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นกับชีวิต มีทั้งเรื่องที่ทำให้ดีใจ และเรื่องที่ทำให้ทุกข์ใจจนแทบไม่มีกำลังใจทำเรื่องนั้นต่อ แต่เราก็ผ่านมาได้ ขอบคุณตัวเองที่กล้ายอมรับบางสิ่งบางอย่างและเลือกที่จะเป็นตัวของตัวเอง.....
เข้าเรื่องเลยละกันนะคะ เรื่องมีอยู่ว่าเราบังเอิญไปเจอหนังสือเล่มนึง เลยตัดสินใจซื้อมาโดยที่ไม่ได้คาดหวังอะไร แค่อยากหาอะไรอ่านเล่น ๆ เท่านั้น มาเจอหนังสือเล่นนี้ “ SOMETHING IN BETWEEN บางอย่าง ระหว่าง ระยะห่าง ” ความคิดแรกคือ ชื่อหนังสือดูเก๋ดี เลยซื้อมา แค่นั้นเลยค่ะ
หลังจากที่อ่านจบ ไม่สิ....หลังจากที่ฟังจบ เรารู้สึกว่าหนังสือเล่มนี้ได้เติมเต็มอะไรบางอย่างภายในช่องว่างของใจเรา เหมือนกำลังฟังเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งที่เข้าใจความรู้สึกของเราราวกับว่าเข้ามานั่งในใจเราอย่างไรอย่างนั้น ถ้อยความที่แสนธรรมดาแต่มีกลับตีแผ่ความเหลื่อมล้ำในสังคมในอย่างตรงประเด็น
เราชอบที่ผู้เขียนสะท้อนเรื่องราวต่าง ๆ ถ้าเราเข้าใจไม่ผิด ผู้เขียนใช้ถ้อยคำที่สะท้อนและเสียดสีสังคมตรงไปตรงมา ไม่ซับซ้อน แม้ว่าต้องใช้การตีความจากบริบทร่วมด้วย แต่เราในฐานะผู้รับสารกลับเข้าใจสิ่งที่ผู้เขียนต้องการสื่อได้อย่างไม่รู้สึกอึดอัด เรื่องรางต่าง ๆ ล้วนเป็นเรื่องในชีวิตประจำวัน เรื่องใกล้ตัวที่เราต่างก็เคยตั้งคำถามกับมัน ครอบครัว ศาสนา ชนชั้นทางสังคม ความรัก อารมณ์ความรู้สึก อันเป็นเรื่องสามัญในวงจรชีวิตที่มนุษย์ต้องประสบพบเจอ เราต่างรู้ทั้งรู้ว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นไร แต่บางครั้งเรากลับเลือกที่จะทำร้ายตัวเอง
“ฉัน” “คุณ” หรือ “เรา” คือใครสักคนหรือมากกว่านั้น ที่ล้วนเคยอยู่ในสถานการณ์ใดสถานหนึ่งเช่นเดียวกับเรา
หนังสือเล่มนี้เปรียบเสมือนเพื่อนคู่คิดที่ทำให้เราย้อนกลับมาตอบคำถามตัวเองว่า เราต้องการให้ชีวิตเดินไปทางไหน อะไรคือสิ่งที่เป็นเรา เป็นเราโดยแท้จริง อันปราศจากสิ่งปรุงแต่งที่เป็นแค่เปลือก....
มนุษย์มักคิดว่าเรานั้นรู้ดี รู้ไปเสียทุกอย่าง แท้จริงแล้ว....เรายังตื้นเขินต่อโลกใบนี้นัก
มนุษย์เชื่อมั่นในตัวเอง เชื่อว่าตัวเองเก่งที่สุด แท้จริงแล้ว....สิ่งที่รู้เทียบไม่ได้กับความกว้างใหญ่ของจักรวาล
มนุษย์ทำร้ายและทำลายทุกสิ่ง แต่....มนุษย์กลับไม่เคยโทษตัวเองและผลักไสความผิดให้อะไรต่อมิอะไรอยู่ร่ำไป
เราประทับใจหนังสือเล่มนี้ เพราะเรารู้สึกว่าผู้เขียนไม่ได้ยัดเยียดหรือพยายามป้อนความรู้สึกนึกคิดของเขามาให้เรา ตรงกันข้าม ถ้อยความแต่ละถ้อยความ มีจังหวะและระยะห่างมากพอที่จะให้เวลาเราได้คิดและอยู่กับสิ่ง ๆ นั้นเท่าที่เราต้องการ อีกสิ่งหนึ่ง คือ การที่เราได้ฟังเสียงของผู้หญิงที่เห็นคุณค่าของผู้หญิงด้วยกัน และเชื่อในตัวตนของเรา การอยู่ในสังคมที่ไม่แม้จะเห็นค่าและให้ความสำคัญกับความฝันของคนรุ่นใหม่ หนังสือเล่มนี้คือคำตอบความผุพังบางอย่างระหว่างระยะห่างที่คนในสังคมไม่แม้แต่จะมองเห็นมัน.....
และนี่คือหนังสือที่เราอยากแชร์ให้เพื่อน ๆ ได้ลองอ่านกันนะคะ ความรู้สึกของเพื่อน ๆ หลังจากที่อ่านหนังสือเล่นนี้อาจไม่เหมือนเรา เพื่อน ๆ อาจได้คำตอบบางอย่าง หรืออาจจะไม่ได้คำตอบบางอย่าง แต่เราเชื่อว่าระหว่างที่อ่านหรือฟังเสียงของผู้หญิงคนนี้ “วรวรรณ” เพื่อน ๆ จะสัมผัสได้ถึงความรู้สึกอันท่วมท้นตั้งแต่พลิกกระดาษหน้าแรก.......
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
