พระพุทธจี้กงเมตตาประทานพระโอวาทให้ไว้ ณ วันที่ 17 เดือนสิบ ปีกะจื้อ
คิดถึงพวกเธอที่ออกจากสวรรค์ ร่วงสู่โลกกิเลส ไม่ง่ายนักที่จะหาพวกเธอพบ ตอนที่อาจารย์
ผู้แนะนำรับรองพาเธอมาที่พุทธสถาน วิบากกรรมของพวกเธอท่วมกายจนกลิ่นเหม็นพวยพุ่งขึ้นฟ้า ตอนที่เธอเดินเข้ามาในห้องพระ ท่านท้าวจาตุมหาราช แปดท้าวมไหศวรรย์ไม่อนุญาตให้เธอเข้าห้องพระ หลายคนมาไม่ถึงห้องพระด้วยช้ำ หลายคนเข้ามาแล้วก็ต้องกลับออกไป ไม่ได้รับอนุญาตให้รับธรรม ขณะที่เธอกำลังจะรับธรรม รู้ไหมอาจารย์พะว้าพะวงมาก หนักใจมาก กลัวว่าจะไม่ได้ผ่านขั้นตอนนี้ หลังจากพวกเธอรับธรรมกันแล้ว พวกที่มีกรรมผูกพันกับพวกเธอก็พากันมา แล้วจะให้อาจารย์กลัวพวกเขาได้อย่างไรลูกศิษย์ของตัวไม่ปกป้องแล้วจะไปปกป้องใคร เหตุการณ์อยู่ตรงหน้าอาจารย์แล้วจะทำอย่างไรดี ลูกศิษย์มีจำนวนมาก เจ้ากรรมนายเวรของพวกเธอต่างเรียงหน้ากันเข้ามา อาจารย์ก็ต้องค่อยแก้ไข เจรจาให้ยอมความกัน พอตกลงกันได้ น้ำตาอาจารย์ก็ไหลพร้อมรอยยิ้ม ก็ใครเขาเรียกข้าให้เป็นอาจารย์พวกเธอเล่า? หนี้กรรมเหล่านี้อาจารย์ไม่แบกรับขึ้นมา ใครจะมาแบกรับเล่า?
เพราะข้ายอมรับโองการของพระแม่องค์ธรรม ให้โปรดเวไนย์สามภพ ข้าจึงต้องทำสุดใจสุดกำลังไม่ตายไม่ยอมหยุดอาจารย์เคยลงมาเกิดเป็นคน เคยเป็นพระสงฆ์ข้ารู้สึกว่าในโลกมนุษย์เป็นคนทุกข์ลำบากอาจารย์อยู่บนสวรรค์รู้ว่าบนสวรรค์สุขสบาย อาจารย์ก็เคยไปเมืองนรก รู้ดีว่านรกนั้นน่าสงสารเวทนาทนไม่ได้ที่จะให้เหล่าเวไนย์ต้องวนเวียนอยู่ในทะเลทุกข์ จมปลักอยู่ในนรก จึงสาบานตั้งปณิธานจะฉุดช่วยเหล่าเวไนย์ และก็หวังเห็นเหล่าศิษย์กลับคืนสู่สวรรค์ เสพสุขสบายบนสวรรค์ ตอนที่พวกเธอกำลังหลงไหลอยู่ในโลกีย์ อาจารย์จะปลุกเธอให้ตื่นก็กลัวว่าพวกเธอจะไม่เข้าใจจิตใจของอาจารย์ บางครั้งอาจารย์อยากจะสั่งสอนพวกเธอก็กลัวว่าพวกเธอจะอดทนต่อการเคี่ยวกร่ำไม่ไหว บางครั้งอาจารย์ก็คิดอยากจะลงโทษพวกเธอก็กลัวว่าพวกเธอจะทนรับโทษไม่ไหว แล้วก็จะสิ้นศรัทธาต่อธรรมนี้ไป แต่ละครั้งที่พบหน้าก็ได้แต่ปลอบประโลมและเร่งเร้าพวกเธอให้เกิดปีติ ให้พวกเธอได้สบาย อาจารย์เคร่งครัดไปหรือไร ? พออาจารย์เสียงดังไปหน่อย เสียงห้าวไปนิด ใจของอาจารย์ก็ไม่สบาย ตอนที่พวกเธอบังเกิดใจต้องการฉุดช่วยตนและฉุดช่วยผู้อื่นนั้น ในใจของอาจารย์ปีติยินดีเป็นอย่างมาก ตอนที่พวกเธอเกิดความขัดแย้งระหว่างหลักธรรมกับความเห็นในใจของพวกเธอ ในใจของอาจารย์ก็ไม่สบายด้วย ตอนที่พวกเธอรบชนะตนเองได้ (ชนะใจตัวเอง) คือตอนที่สว่างใจพบจิต เป็นช่วงที่ได้ผ่านความยากลำบากมากแล้ว พวกเธอออกไปโปรดคน ไม่รู้ว่าสิ้นเปลืองแรงใจและกำลังเงินไปเท่าไร ได้รับการกล่าวหาใส่ความกล่าวร้ายป้ายสีมามากแค่ไหน จึงสามารถมาสู่ความเาเร็จในวันนี้ได้ สมควรที่อาจารย์ควรจะดีใจจึงจะถูกใช่ไหม?
หวังว่าพวกเธอจะฟังคำพูดของอาจารย์ดีๆ แล้วไปปฏิบัติ ไม่ว่าคนเก่าหรือคนใหม่ก็ดี ใช่หรือไม่ที่พวกเธอต่างมีใจคิดช่วยอาจารย์ทำงาน ถ้าหากใช่ก็ควรรีบเคลื่อนไหวแสดงออก ทำก็ต้องทำอย่างสบายอกสบายใจ อย่าทำอย่างเจ็บปวด อย่างนี้อาจารย์ก็ทนไม่ได้เหมือนกัน แต่ต้องเข้าใจว่าชีวิตคนมีทั้งหวานและขม เส้นทางการบำเพ็ญธรรมก็เช่นเดียวกัน ขอเพียงเธอมีจิตใจแน่วแน่ เธอมีจิตใจมุ่งไปข้างหน้ารับผิดชอบ มีแนวคิด ก็จะบรรลุถึงปณิธาน หากว่ามีความกระตือรือร้นเพียงเล็กน้อย ทุกอย่างก็กลายเป็นความว่างเปล่า ไม่ใช่ของจริง หวังว่าจากวันนี้ไป เมื่ออาจารย์ได้พบพวกเธออีกครั้งหนึ่ง หวังได้เห็นพวกเธอกลมเกลียวสมานฉันท์มีความสุข หากพวกเธอสามารถบำเพ็ญจนสว่างไสวแล้ว อาจารย์ก็ยิ่งสดใสขึ้นความเจิดจรัสของพวกเธอก็คือความแจ่มจรัสของอาจารย์ ความสำเร็จของพวกเธอก็คือการเก็บเกี่ยวของอาจารย์ อาจารย์กับศิษย์เกี่ยวดองติดต่อกัน หวังว่าพวกเธอจะสามารถเข้าใจแนวคิดของอาจารย์ขออวยพรให้พวกเธอล้วนสำเร็จปราชญ์อริยะ (ถอยทรง)
พระพุทธจี้กง ทรงพระเมตตา
ประทานพุทโธวาท ตักเตือน
สานุศิษย์ให้รีบปฏิบัติธรรม
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
