ช่วงเวลา….ที่ข้ามผ่านได้ยากเหลือเกิน
วินาที นาที ชั่วโมง วัน เดือน ปี ทุกสรรพนามนี้ พากันวิ่งกรูเข้ามาสู่ชีวิต เวียนวน ไปอย่างรวดเร็ว จนแทบตามไม่ทัน ดีน๊ะที่มีเพื่อน 2 คนคอยส่งสวัสดีทุกๆวัน มาเตือนให้เรารู้ว่าวันนี้วันอะไร
เจ้าห้วงเวลานี้เอง ที่นำพา เรื่องราว ในแต่ละวันของช่วงชีวิต ไม่ว่าช่วงที่ก้าวข้ามผ่านมาแล้ว จนกระทั่งปัจจุบัน และเมื่อย้อนนึกถึง ทำให้มีรอยยิ้ม หรือมีหยาดน้ำตา แบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว
หากอยู่ในห้วงอารมณ์ที่ปกติดี ก็จะเห็นแต่ภาพสวยงามในอดีต ให้ยิ้มกริ่ม แต่หากว่าในเวลานั้น เกิดอารมณ์ซึมเศร้า อดีตที่มองกลับไปก็จะทำให้เกิดหยาดนำ้ตา
แล้วในวันนี้ละ ในปัจจุบัน ที่ดำรงอยู่ ดูเหมือนจะชวนให้เป็นโรคซึมเศร้า เหงาใจหนักหน่วงนัก เพราะมองไปทางไหน ก็ดูโดดเดี่ยว ไร้ที่พึ่งพิง และสิ้นหวังเสียจริงๆ
ชีวิตมันว่าง จนกระทั่ง มีเวลาไปค้นหา คนที่เราเคยปล่อยละเลยเขาไป ทิ้งขว้างเขาไป ในอดีต แค่เพียงเพราะในวันนี้ เกิดอยากหวนหา และติดตามผู้คนเหล่านั้น ว่าเขาอยู่ไหน ทำอะไรอยู่ สบายดีไหมน๊ะ
เผอิญในยุคสมัยนี้ ก็หากันง่ายเสียด้วยซิ พิมพ์ค้นหา พักเดียวก็เจอเขาเหล่านั้น เมื่อพบแล้ว ก็จะพบภาพครอบครัวที่แสนสุข รอยยิ้มที่สุขใจของพวกเขา ส่งผ่านออกมาจากภาพ ที่เจ้าของโปรไฟล์ ได้บรรจง ลงไว้ให้เข้าถึง
ค้นหาคนแล้ว คนเล่า ก็ดูจะเจอแต่ความสุข ความอบอุ่นของพวกเขา จนคนค้น ต้องละสายตาลงและหันกลับมาสำรวจดูตัวเอง
เพลงบรรเลงคลาสสิคแสนเศร้า คงดังเบาๆเป็นเพื่อนยามค่ำคืนทุกคืน ข้างกายมีแมว ที่หน้าตาคล้ายตัวแรคคูล นอนอยู่เป็นเพื่อนกัน เพื่อนคุยตอนกลางวัน เห็นจะมีแต่นก กระรอก ที่มานั่งคอยผลไม้ ที่เราคอยจัดให้ทุกๆวัน
ยามที่จิตใจเข้มแข็ง ก็ดูว่าสิ่งรอบๆตัวเหล่านี้ มีความสุขใจดีแล้ว แต่ยามนี้ ยามที่ชีวิตถูกขังอยู่กับโควิค มันยิ่งทำให้จิตตกลงทุกวันๆ เพราะไปไหนไม่ได้ พบปะผู้คนไม่ได้ ความเหงาจึงเริ่มเข้ามาคุกคามหนักขึ้นๆ
ปกติ 4 ทุ่ม เมือปีที่แล้ว ตาก็หลับลงอย่างง่ายดาย แต่มาในปัจจุบันนี้ เที่ยงคืนแล้ว ก็ไม่มีอาการง่วงนอนเลย ยิ่งร้ายกว่านั้น หลับลงได้ 2 ชั่วโมง ก็สดุ้งตื่น หลับๆตื่นๆอยู่แบบนี้ มาพักใหญ่แล้ว
พยายามค้นหาเหตุผลว่า คนที่เคยมีเสียงหัวเราะ คนที่ยิ้มเก่ง คนที่ชอบกระเซ้าเย้าแหย่ คนเดิมคนนั้น หายไปจากร่างๆนี้แล้วใช่ไหม ใครเอาเธอไป เอาเธอมาคืนด่วน แต่จนแล้วจนรอด ก็ไม่สามารถพาเธอกลับมาได้สักที
ท้ายที่สุดแล้ว ต้องพาร่าง ไปให้ผู้เชียวชาญเรียกวิญญาณ คนเข้มแข็งคนนั้นกลับคืนมา ตาที่หลับลงได้ง่ายๆ ในวันนี้มาจากฤทธิ์ยา และคำปรึกษาจากคุณหมอ สาเหตุมาจาก รับข่าวสารเรื่องโควิคมากเกินไป จนซึมเศร้านั่นเอง
ที่อธิบายมายืดยาวเนี่ย เพื่อจะบอกว่า ทำไมหายไปจาก Blockdit นานสองนาน เป็นเพราะ จิตอ่อนล้า สมองจึงไม่มีกำลังจะคิดคอนเทนท์ ได้เลย
จึงฝากเตือนเพื่อนๆ ที่มีอาการคล้ายข้างต้น อย่าห่อเหี่ยวอยู่คนเดียว ไปหาหมอกันเถอะ เพราะคุณหมอบอกว่า ตอนนี้คนเป็นกันมาก ไม่ใช่แค่คุณคนเดียว
ดังนั้นจึงพยายามคิดบวกว่า เราโชคดีแค่ไหนแล้ว เรามีอาหารเพียงพอ เราไม่มีหนี้สิน เราพอมีเงินดูแลชีวิตของเราได้อย่างไม่ลำบาก เราไม่ได้เจ็บป่วยร้ายแรง แล้วเราทำไมต้องหดหู่อย่างนี้
มีเพื่อนร่วมโลกอีกมิใช่น้อย ที่เขาต้องดิ้นรน กันอย่างหนักหนา เพื่อต้องอยู่รอดในแต่ละวัน เขายังมีพลัง ต่อสู้อยู่ได้เลย มาเป็นกำลังใจให้ผู้คนเหล่านั้นจะดีกว่า
อย่างไรก็ตาม ส่งกำลังใจถึงทุกคนที่กำลังอ่อนแอในทุกด้าน ให้มีกำลังฟันฝ่าวิกฤติครั้งนี้ไปด้วยกันและหากมันเหงา เศร้า ท้อแท้ รีบไปพบคุณหมอ โดยด่วน อย่าปล่อยให้ความซึมเศร้า มาเกาะกินหัวใจไปได้ค่ะ ✌️✌️❤️
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
