22 มิ.ย. 2021 เวลา 03:30 • ความคิดเห็น
#ผู้นำ กับ ผู้ตาม
ในทุกๆสังคม ไม่ว่าจะเป็นสังคมขนาดเล็กหรือขนาดใหญ่ ต่างก็มีทั้งผู้นำและผู้ตาม
คนที่เป็นผู้นำและคนที่เป็นผู้ตาม ต่างก็มีบทบาทหน้าที่ของตัวเองในสังคมนั้นๆ
Image by Reimund Bertrams from Pixabay
คล้ายๆกับในทีมฟุตบอลที่จำเป็นต้องมีหลายๆตำแหน่งอยู่ในทีม ไม่ใช่มีแค่ Striker หรือผู้เล่นที่ทำประตูให้กับทีมเท่านั้น แต่ทีมต้องการทั้งผู้เล่นที่คอย assist ให้กับ Striker ผู้เล่นที่คอยสกัดฝ่ายตรงข้ามทั้งในแดนกลางและแดนหลัง รวมถึงผู้รักษาประตูที่คอยปัดป้องลูกฟุตบอลที่พุ่งเข้ามาที่ประตูของทีม
ไม่มีใครสำคัญไปกว่าใคร ผู้เล่นทุกคนต่างก็สำคัญไม่แพ้กันในบทบาทของตัวเองต่อทีม ในสังคมก็เช่นเดียวกัน ที่ทั้งผู้นำและผู้ตามต่างก็มีความสำคัญในคนละบทบาทหน้าที่
เราเห็นผ่านตาบ่อยๆกับโฆษณาคอร์สสอนเด็กให้เป็นผู้นำ มันให้ความรู้สึกราวกับว่าถ้าเด็กคนไหนเป็นผู้ตาม เด็กคนนั้นจะไม่ได้พัฒนาไปในทางที่ควร
สมมุติว่า ถ้าทุกคนเป็นผู้นำกันหมด ถามว่า จะเกิดอะไรขึ้นกับสังคมนั้น?
คงจะเละเทะน่าดูใช่ไหมคะ คงไม่มีใครฟังใคร ต่างคนต่างออกกฎของตัวเองและไม่ปฏิบัติตามกฎของคนอื่น
เพราะฉะนั้นผู้ตามจึงมีบทบาทสำคัญต่อสังคมมากเลยทีเดียว เปรียบเสมือนกองทัพที่คอยขับเคลื่อนสังคมโดยมีผู้นำเป็นคนจัดการและวางแผน ผู้ตามจึงมีส่วนสำคัญในการที่จะให้สังคมนั้นๆเดินหน้าไปตามแผนที่วางไว้
แต่การที่เป็นผู้ตามนั้นก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องก้มหัวงุดๆทำและปฏิบัติตามผู้นำอย่างเดียว ผู้ตามที่ดีควรแย้งหรือให้ความคิดเห็นถ้าคำสั่งที่ได้มามันไม่สมเหตุสมผล หรือ มีวิธีอื่นที่ดีกว่า
ส่วนการเป็นผู้นำที่ดีนั้นก็ต้องเป็น listener (ผู้ฟัง) ด้วย ไม่ใช่ planner (ผู้วางแผน) เพียงอย่างเดียว
ก่อนที่ผู้นำที่ดีจะพูดอะไร จะสั่งอะไร หรือจะออกกฎอะไร มันต้องผ่านกระบวนการทางความคิดอย่างรอบคอบและถี่ถ้วน เพื่อนำผู้ตามไปบนทางที่ขีดไว้ และเพื่อให้อนาคตของสังคมเป็นไปในทางที่ดีที่สุดสำหรับทุกคน
หากวันนี้สั่งอย่าง พรุ่งนี้สั่งอีกอย่าง หรือ ยกเลิก มันก็คือการ discredit ตัวเองดีๆนั่นเอง ความศรัทธาจากผู้ตามก็จะลดน้อยลงไปเรื่อยๆ หากว่าสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำอีก
ถึงแม้ว่าจะมีคอรส์ต่างๆเปิดสอนมากมายเพื่อเพิ่มศักยภาพในการเป็นผู้นำ แต่ใช่ว่าทุกคนจะสามารถพัฒนาศักยภาพของตัวเองให้เป็นผู้นำที่ดีได้
ต้องยอมรับความจริงว่า บางคนเกิดมาเพื่อเป็นผู้นำอย่างแท้จริง ในขณะที่บางคนมิได้เป็นเช่นนั้น
เราต้องรู้จักตัวเราให้ดี ว่าเราควรเล่นบทบาทไหน เพราะทั้งสองบทบาทต่างก็มีความสำคัญด้วยกันทั้งคู่ในหน้าที่ที่ต่างกัน
เสมือนน้ำพึ่งเรือ เสือพึ่งป่า เพราะถ้าไม่มีผู้ตาม ผู้นำก็อยู่ไม่ได้ และถ้าไม่มีผู้นำ ผู้ตามก็ระส่ำระสายได้เหมือนกัน
ทั้งนี้มันขึ้นอยู่กับความเหมาะสมกับตัวตนของเรา ว่าเราควรเป็นผู้นำ หรือ ผู้ตาม
อะไรที่มันไม่ใช่ ฝืนไปมันก็ไม่ใช่อยู่ดีนั่นแล
#สมองสองช้อน ขอบคุณผู้อ่านทุกคนที่แวะมานะคะ

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา