รักด้วยเล่ห์-ร้อยด้วยกล
นักเขียน : คีตภา
รักด้วยเล่ห์ ร้อยด้วยกล
รักด้วยเล่ห์ ร้อยด้วยกล คำเปรยจาก Meb book
เมื่อ ‘ธีรภัทร์’ ชายหนุ่มผู้รักษาความโสดเป็นอย่างดีจนคนรอบข้างพากันเป็นห่วง ทั้งที่มีสาวๆ พร้อมจะปูพรมโรยกลีบกุหลาบให้เดินเข้าไปหามากมาย เกิดสะดุดเข้าอย่างจังกับน้องสาวของคู่อริตัวฉกาจ งานนี้นอกจากจะต้องวางแผนหลายซับหลายซ้อนอย่างรัดกุมแล้ว ยังต้องคอยสู้ศึก ‘สิงห์เหนือปะทะเสือกรุง’ จนเหนื่อยหัวใจ แต่ถึงยังไงก็ไม่มีคำว่าถอย เพราะมีไข่มุกเม็ดน้อยแสนสูงค่าเป็นเดิมพัน ที่สำคัญ... คนอย่างเขา ต่อให้ไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็ต้องขอใช้กลจนได้สิ่งที่ต้องการมาอยู่ในมือจนได้นั่นแหละ!
เรื่องนี้เป็นนิยายเก่าค่ะ เคยอ่านไปตั้งแต่ปี 2550 เป็นสิบปี (อย่าถามอายุคนอ่านนะ ตีมือนะ ฮาๆ) เคยรีวิวไว้ใน Bloggang เมื่อตอนนั้นด้วย เอามาอ่านอีกรอบความรู้สึกก็ยังไม่เปลี่ยน คือชอบ พระเอก กับพี่ชายนางเอกมาก เวลาจิกกัดทะเลาะกันคือตลก เรื่องนี้อาจจะขอรีวิวแบบมีสปอยนะคะ ใครยังไม่ได้อ่าน อาจจะข้ามไปเลย เพราะว่ามีฉากประทับใจหลายฉากที่อยากพูดถึง
เล่มนี้มีตัวละครที่เกี่ยวเนื่องจากเรื่อง ยิ่งเกลียดเธอยิ่งเจอรัก
ถ้าใครเคยอ่านคงจำธีรภัทร์ หรือ พี่ภัทร์ของยัยหนูปาย
ที่ประกาศความเป็นศัตรูคู่อาฆาตกับพิรัลได้เป็นอย่างดี
ขนาดเสือสองตัวประกาศว่าความแค้นในครั้งนั้น
จะไม่มีวันสิ้นสุดลงหากไม่มีฝ่ายในฝ่ายหนึ่งตายไปเสียก่อน
แล้วก็เหมือนดังนรกชังหรือสวรรค์แกล้งให้ผู้ชายสองคน
ต้องผูกพันกันมากขึ้นกว่าเดิม เมื่อพี่ภัทร์ของเราดันไปตก
บ่วงรักของพิสินี (ยัยหนูเพิร์ล) น้องสาวคนเดียวของพิรัล
พี่ภัทร์เราเลยถึงขั้นเหงื่อตกวางแผนการเป็นขั้นเป็นตอน
ยิ่งกว่าแผนการทางธุรกิจร้อยล้านเพื่อให้ได้ตัวหนูเพิร์ลของเรามา
โดยมีพี่ชายอย่างพี่พิคอยจิกกัดแขวะขัดขวางทุกทาง
พี่พิก็ช่างวีนโวยวาย แล้วสุดท้ายก็มักโดนพี่ภัทร์กัดกลับแบบนิ่มๆ
ให้เจ็บๆคันๆทุกทีดิ
ส่วนพระเอกของเรา พี่ภัทร์ก็ขยันโรแมนติกเหลือเกิน อ่านไปก็นั่งบิดม้วนต่วนไปหลายตลบ
ไหนจะฉากแหวนไข่มุกของน้องเพิร์ล
ไม่พอ!! ไหนจะแหวนที่พี่ภัทร์ให้ยัยหนูเพิร์ลอีก ที่มีความหมายลึกซึ้ง
จนคนอื่นจะเป็นลม ขนาดอ่านซ้ำก็ยังจะเป็นลมเหมือนเดิม ฮา
แต่ว่าที่แอบเรียกน้ำตาจากเราได้จริงๆ ในเรื่องนี้
มาจากพี่พิเพียวๆ เลย พี่พิรักน้องมาก
ถึงจะปากร้ายชอบกัด แต่ทั้งหมดก็เพราะความเป็นห่วง
สปอยนะคะ
ฉากวันที่เพิร์ลแต่งงาน สิ่งที่พี่พิพูดกับไปรยา (หนูปาย)
ทำเอาเราน้ำตาร่วง แล้วยังมาเรียกน้ำตาเราให้เปลี่ยนจากร่วง
เป็นไหลอย่างอันลิมิเต็ด ก็คือฉากใกล้ๆ จบที่พี่พิบอกว่า
"เขาจะเป็นคนไปส่งน้องสาวสู่ชีวิตใหม่ที่เลือกเอง..."
คำแรกที่เพิร์ลพูดได้ ไม่ใช่พ่อหรือแม่ แต่เป็น พี่พิ
อ่านแล้วอยากมีพี่ชายกับเค้าสักคน
เรื่องนี้ตอนแรกเราว่ามันยืดไปหน่อย
แต่พออ่านไปอ่านมาก็เพลินดี (เพลินกับความเจ้าเล่ห์ของพี่ภัทร์ดี)
พออ่านจบพี่ภัทร์ก็ถูกเก็บเข้าสต๊อกผู้ชายในนิยายที่หมายปอง
ไปอีกหนึ่งรายครับพี่น้อง!!
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
