เข็มแรก... ของฉัน!! มีอาการทันที...
"บอกแล้วงัยไม่ใช่เรื่องของฉัน.ธุระก็ไม่ใช่สักนิด"
(คุณจำประโยคนี้ให้ดีนะ) ขอบคุณนะ... เราเคยรู้จักกันมาก่อนมั้ย!!
วันนี้ปากกาชีวิตได้มาฉีดวัคซีนเข็มแรก
ฉีดไปก็มีอาการไป...อยากรู้แล้วสินะว่ามีอาการเป็นยังงัยบ้าง??
อาการแรก... ทำไมคนพวกนี้พยายามเดินมาดูแลเราสะอย่างดีเลยนะ เราเคยรู้จักกันมาก่อนมั้ย!
อาการสอง....ทำไมทุกคนแย่งกันบอกฉันว่าเดินไปตรงนี้นะ กรอกประวัติก่อนนะ วัดความดันก่อนนะ ทำไมดูห่วงใยฉันจัง เราเคยรู้จักกันมา
ก่อนมั้ย!
อาการสาม.... พอจะเริ่มฉีดถามฉันอีกแระนะว่าฉันกลัวเข็มมั้ย? ฉีดเสร็จแล้วกลับไปทานน้ำเปล่าเยอะๆนะ พักผ่อนเยอะๆนะ นี่เราเคยรู้จักกันมาก่อนมั้ย!
อาการสี่..... หลังจากฉีดเสร็จแล้วต้องรอดูอาการ
ใครก็ไม่รู้จักอีกแระมาแย่งกันพาฉันไปนั่ง แล้วบอกจะคอยสังเกตุอาการให้ฉัน 30 นาที ฉันก็นั่งๆไป (นึกขึ้นได้วันนี้มีเวลานั่งเฉยๆตั้ง 30 นาที)
เขียนอะไรสักอย่างบอกเพื่อนๆ ผ่านปากกาชีวิต
ดีกว่า
อาการห้า.... เปิดเพลงบรรเลงให้ฟังเพราะจัง
เพลงบรรเลงเบาๆแล้วก็มีใครอีกแระที่ไม่รู้จัก
มาคอยพูดออกไมล์ว่ากลับไปแล้วอย่าลืมทานน้ำเยอะๆนะ พักผ่อนเยอะๆนะ ดูห่วงใยฉันจัง นี่เราเคยรู้จักกันมาก่อนมั้ย!
และเมื่อครบ 30.นาที เดินออกมาจากประตูก็มีใครไม่รู้จักอีกแระมาบอกฉันว่ารับน้ำอะไรก็ได้
(มีให้เลือกหลากหลาย) ให้เอากลับไปทานที่บ้านเชิญหยิบได้เลยนะ นี่เราเคยรู้จักกันมาก่อนมั้ย!
นี่เราเคยรู้จักกันมาก่อนมั้ย!
5 อาการที่ฉันเดินไปรับการฉีดวัคซีนเข็มแรก
วันนี้คือ....เจ้าหน้าที่ทุกคนพยายามที่จะดูแลฉันและดูแลทุกๆคนที่มารับการฉีดวัคซีนเป็นอย่างดี นี่คือสิ่งที่ทุกคนได้รับในวันที่มีทั้งความกลัว... และความกังวลใจว่าเราฉีดแล้วจะเป็นอะไรมั้ย!
ฉันไม่เคยรู้จักพวกเธอมาก่อน! พวกเธอได้ทำให้พวกฉันรู้สึกอบอุ่นใจ พวกเธอดูแลพวกฉันเปรียบเหมือนคนหมดกำลังใจ คนที่กำลังหวาดระแวง....และกังวลใจโดยต้องลุ้นว่าอีก 30.นาทีหลังฉีดจะเจอกับอะไร?
ขอบคุณนะ ขอบคุณนะ ขอบคุณนะ พวกเธอดูแลพวกฉันและทุกๆคนได้อบอุ่นใจจริงๆ...เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน....พวกฉันไม่ใช่ญาตเธอ พวกฉันไม่ใช่คนรักของเธอ .แต่พวกเธอก็ดูแลเอาใจใส่พวกฉันเป็นอย่างดี(มาก) ฉันรู้นะว่าพวกเธอเหนื่อยมาก..........
พวกเธอต้องปฏิบัติงานในหน้าที่ที่เป็นภารกิจที่ยิ่งใหญ่จริงๆ เพราะอะไรเหรอ? พวกเธอจะไม่เหนื่อยได้ยังงัยล่ะ เพราะสถานการณ์แบบนี้พวกเราทุกคนก็ต่างไม่เคยเจอกันมาก่อน.... ภารกิจครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก.... ถึงเวลาแล้วล่ะที่พวกเราทุกคนต้องถูกสอนให้คิดถึงคนอื่นๆด้วย.... ขอบคุณพวกเธอมากนะที่ทำให้ฉันได้รู้จัก
คำว่า"บอกแล้วงัยไม่ใช่เรื่องของฉัน.. ธุระก็ไม่ใช่สักนิด" Covid ครั้งนี้คือบทเรียนสอนชีวิตถึงเวลาแล้วล่ะที่เราทุกคนต้องถูกสอนให้คิดถึงคนอื่นๆด้วยและก็ต้องนึกถึงส่วนรวม... และสังคม
เราทุกคนบนโลกใบนี้ก็จะได้อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข......
อ๊ะๆ! อาการหกมาสะงั้น! ใครก็ไม่รู้จักบอกฉันเสียงดังตรงทางออกที่จอดรถใส่ชุดเครื่องแบบแต่ไม่มียศไม่มีตำแหน่ง..... ยืนตัวตรงแล้วพูดเสียงดังฟังชัดว่า...ดูแลสุขภาพด้วยนะ... ขับรถดีๆเดินทางปลอดภัยนะ... เอาเข้าไปธุระไม่ใช่ของเธอสักนิดมาคอยบอกฉันทำไม
"บอกแล้วงัยไม่ใช่เรื่องของฉัน ธุระก็ไม่ใช่สักนิด"
ประโยคนี้ ใช้ไม่ได้แล้วล่ะกับยุค Covid.แบบนี้
เพราะเจ้าหน้าที่ทุกๆคนพยายามทำหน้าที่กันอย่างเต็มที่ ปฏิบัติภารกิจด้วยความระมัดระวังอย่างสูง.... โดยจะต้องทำให้พวกเราทุกคนรู้สึกอบอุ่นใจ สบายใจ ไม่กังวลใจ.. ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ.... แต่พวกคุณทุกคนก็ทำได้อย่างดีเยี่ยมจริงๆ.... ขอบคุณนะ ขอบคุณนะ ขอบคุณนะ
คำแนะนำ.. ก่อนเดินทางกลับหันไปยิ้มให้พวกเขาสักนิด... กล่าวคำขอบคุณสักหน่อย... ก็เป็นกำลังใจให้พวกเขามีพลังในการปฏิบัติภารกิจอันใหญ่หลวงนี้ต่อไป... เพื่อพวกเราจะได้กลับมามีชีวิตที่สดใสกันทุกคนเหมือนเดิม.....สิ้นสุดการรอคอย
ปากกาชีวิต: ขอขอบคุณเจ้าหน้าที่ทุกหน่วยงานที่ช่วยกันปฏิบัติภารกิจฉีดวัคซีนในครั้งนี้........
ขอส่งกำลังใจให้กับเจ้าหน้าที่ทุกๆท่านด้วยนะคะ
ขอให้การฉีดวัคซีน 2.เข็มนี้แล้วทุกคนปลอดภัยนะ
- 8
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
