หมาแสนรู้
ผมมาขายอาหารตามสั่ง ย่านสะพานใหม่ ในปี2549ถึงปี2554 ประมาณ5ปี จะมีเพื่อน4ขา อยู่คนนึง มันชื่อว่า"ไอ้แต้ม" ที่มันมีชื่อแบบนี้ เพราะมันเป็นหมาไทยตัวเมีย ผิวขาวแต่มีจุดสีดำๆตามตัว เจ้านายของมัน จึงตั้งชื่อแบบนี้ ให้มัน
บ้านมันอยู่ตรงข้ามกับบ้านของผม เปิดประตูบ้านมาทุกวัน จะเจอบ้านเจ้านายมันก่อนใครเลย
ขายๆไป 3ชม.ก็แล้ว 4ชม.ก็แล้ว ไม่ค่อยมีลูกค้าเดินเข้ามาสักเท่าไรหรอก ขาประจำบางคน มาซื้อทีนึง3เดือนกว่า จึงเห็นหน้าสักที เพราะไม่ได้ตั้งอยู่ในทำเลย่านธุรกิจที่ดีอะไรนัก
ก็มีแต่ไอ้เจ้าตัวนี้ นี่แหละ มันจะมาอุดหนุนได้ตลอด วันนึงน่าจะ3ถึง4เที่ยวต่อวัน มันชอบกินสามชั้นทอดมากๆ พอเราเริ่มทอด ขนาดมันนอนสบายอารมณ์ มันก็ตื่นมาทำท่าจมูกยื่นมาทางบ้านเรา แล้วก็เดินข้ามมาพร้อมกับส่ายตูดส่ายสะโพกไปมา ซ้ายขวา กระดิกหางไปมา พร้อมครางเสียง งิ๋งๆอิ๋งๆ ภาษาพูดของมันอะไรนั่นล่ะ
ถ้าแปลเป็นภาษามนุษย์ ก็คงประมาณ
"หวัดดีจ้า ไอ้นุดหน้าโง่ เอาหมูทอดมาให้กูแดกเลยนะมึง กูอยากกินมั่กๆ" คิดว่ามันคงพูดแบบนี้
มาทุกที ก็ได้กินทุกที ไม่เคยได้ตังค์จากมันเลยซักกะบาท เพราะจ่ายด้วยกิริยาท่าทางน่ารักและน่าเอ็นดูของมัน ให้ยกมือไหน มันก็ยกได้หมด คุยกับมัน มันก็ตอบได้หมด แต่... ตอบเป็นภาษาสุนัขนะครับ มันจ่ายความน่ารักและแสนรู้ให้เราแทน ซึ่งเป็นความสุขทางใจ มิใช่เป็นตัวเงิน
บางวัน เราพูดว่า
"เจ้านายมึงนี่นะ กวนส้นตีนพอๆกับมึง รู้มั้ย" พอพูดว่าเจ้านายมันปั๊บ มันทำกิริยาท่าทาง หันหน้าและหันหัวไปทางบ้านมัน เหมือนรู้ว่า เราพูดถึงเจ้านายมันอยู่ ทำนองนั้น มันนี่รู้ดีจริงๆ
ที่เราว่ามันกวนส้นตีน มันมีอยู่ว่า เวลามันมาขอหมูทอดกิน บอกให้ทำอะไร มันทำหมด แต่... พอเราข้ามไปซื้อของกับเจ้านายมัน มันจะนั่งข้างๆนายของมัน เราคุยกับนายมัน เราทักมัน มันทำหูทวนลม ทำเป็นไม่ได้ยิน ไม่กระดิกหาง และแถมด้วยการมองเรา หางตาแบบเหยียดๆอีกต่างหาก
ไอ้นี่ ดูแล้ว มันน่าตบกะโหลกสักที เปล่าเลย พอมันข้ามมากินหมูทอด เราก็ให้กินเหมือนเดิมนั่นแหละ เพราะมันน่ารักและแสนรู้ นั่นเอง
ประมาณปี2554 เราลงทุนทำธุรกิจลูกชิ้นหมูทำเอง แรกๆทำ ยังไม่ได้สูตรที่ลงตัวอะไรนัก ปั้นลูกชิ้นออกมาแล้ว รสชาติยังไม่ลงตัว เราเคี้ยวๆเองก็รู้ว่า ยังไม่เด้งและไม่อร่อยอะไรเลย
ไอ้แต้มก็เหมือนกัน วิ่งเข้าวิ่งออกบ้านเรา เป็นว่าเล่น ไม่ว่าเราจะทำอะไร มันจะต้องสอดรู้สอดเห็นแทบจะทุกเรื่อง เราก็เอาลูกชิ้นที่ยังไม่เด้งและไม่อร่อย โยนให้มันกินตามปกติ วางที่พื้น ปรากฎว่ามันเคี้ยวไปไม่กี่คำ มันคายทิ้งในทันทีทันใด แล้ววิ่งหนีกลับบ้านมันไปเลย เพราะฉะนั้น สำนวนคำพูดที่ว่า "หมาไม่แดก" เนี่ยนะ ไอ้แต้ม มันแสดงให้เราเห็นจะๆเลยจริงๆ มันกำลังสอนเราจริงๆ
พอเรานะ ได้สูตรสำเร็จแล้ว เคี้ยวแล้วหนับๆอร่อยๆ มันมาอีก คราวนี้ หมดไปเกือบ20ลูก เฉพาะมันเพียงผู้เดียว
ความที่มันฉลาดและแสนรู้นี่เอง มันจึงเป็นหมาที่อ้วน เพราะมันไม่เคยอด มันเคยหลอกกินฟรี มันก็เคยทำมาแล้ว
บ้านใกล้ๆห่างกัน ไม่กี่คูหา บ้านแกขายอาหารอีสาน จะมีพวกของปิ้งย่าง เช่นปลาดุกย่าง ไก่ย่าง เครื่องในย่าง อะไรแบบนั้น มันคงเบื่อ ไอ้หมูทอดบ้านเรา มันไปบ้านขายส้มตำบ้านนี้ มันทำอย่างไร
มันตีบทนักแสดงได้เนียนมากๆ มันเดินยกขาหน้าเหมือนกับว่า มันบาดเจ็บมานะ แล้วเดินเหมือนว่าบาดเจ็บจริงๆ ลูกสาวแม่ค้า เห็นเข้าก็สงสาร ก็บอกแม่ ไอ้แต้มน่าสงสาร มันโดนใครกัดมาก็ไม่รู้ จึงหยิบไก่ย่างให้มันไป ไม้นึง เท่านั้นแหละ พอมันวิ่งป๋อเป็นจรวด คล่องแคล่วว่องไว คนเป็นแม่ค้าจึงต่อว่าลูกเขา แบบขำๆ ประมาณว่า เสียรู้หมาสินะ ลูกชั้น โดนหมาหลอกเข้าให้
ความที่มันเป็นหมาฉลาดแสนรู้ แต่ก็กินได้เรื่อยๆ
อยู่มาวันนึง ของเดือน มิถุนายนปี2557 ก็น่าจะ7ปีแล้วสินะ
บ้านที่เค้าขายพวกวัสดุก่อสร้าง เวลาที่เขาเปิดร้าน เขาจะเอาอาหารชุดเล็กๆวางที่พื้นถนนหน้าร้าน จุดธูปนึงดอกไหว้พวกสัมภเวสีหรือวิญญาณเร่ร่อน อะไรของเขาตามปกติ
ไอ้แต้ม มันก็ดันไปกินของเซ่นไหว้ ทั้งๆที่ธูป มันยังไหม้ไม่หมด มันคงกินของมันประจำตามปกติ ไอ้เจ้าของดันเสือก ไปไล่มันเข้า มันคงตกใจขึ้นมา รถกระบะดันวิ่งมาพอดี ก็ชนมันเข้าเต็มๆ เขาก็เบรกไม่ทันจริงๆ มันหมดเวรหมดกรรม สบายเรียบร้อย ไปเกิดใหม่
นี่คือเรื่องราวของมัน ไอ้แต้มเพื่อนรัก
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
