เส้นแบ่งระหว่างนักเล่นแร่แปรธาตุและนักเคมี
#ประวัติศาสตร์เคมี
(เรียบเรียงโดย ดร.เสาวภาคย์ ชุ่มวัฒนะ)
ในสมัยโบราณ นักปรัชญาชาวกรีกพยายามทำความเข้าใจธรรมชาติด้วยความคิดในหัวล้วนๆโดยปราศจากการทดลอง แต่ในยุคต่อมา นักเล่นแร่แปรธาตุกลับทำสิ่งที่แตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง นั่นคือ การพยายามทดลอง เพื่อค้นหา 2 สิ่ง นั่นคือ
1. ยาอายุวัฒนะ (เพื่อให้เราอ่อนวัยอยู่เสมอ)
2.การเปลี่ยนโลหะไร้ค่าให้เป็นทองคำล้ำค่า
ตั้งแต่ประมาณปี ค.ศ. 600 การเล่นแร่แปรธาตุได้แพร่หลายไปยังหลายประเทศรวมถึงเปอร์เซีย (อิหร่าน), อินเดีย, จีน, กรีซ, ฝรั่งเศส, และสหราชอาณาจักร
แม้ว่านักเล่นแร่แปรธาตุไม่ประสบความสำเร็จในการสร้างทองคำ แต่พวกเขาสามารถทำให้สารหลายชนิดดูเหมือนทองได้ โดยใช้สูตรลับในการเคลือบด้วยสารอื่น ๆ พวกเขายังพัฒนาเทคนิคหลายอย่างที่ยังมีการใช้ในห้องปฏิบัติการจนถึงทุกวันนี้ เช่น การกลั่น และการตกผลึกด้วย
ไม่น่าแปลกใจที่ นักเล่นแร่แปรธาตุบางคนมีชื่อเสีย(ง)ในฐานะคนขี้โกงและฉ้อฉล ผู้หลอกเอาเงินจากเศรษฐีด้วยการสัญญาว่าจะผลิตทองคำให้
ภาพวาดเหมือนของ โรเบิร์ต บอยล์ ที่มา : Wikipedia
แต่เมื่อประมาณ ปี ค.ศ. 1600 เวลาที่ยุคของนักเล่นแร่แปรธาตุเริ่มสิ้นสุดลงและเกิดมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ที่เรียกว่า “นักเคมี”
ราวปี ค.ศ. 1661 นักวิทยาศาสตร์ชื่อ โรเบิร์ต บอยล์ ทำการทดลองบีบอัดแก๊สทำให้เขาอนุมานได้ว่าแก๊สประกอบด้วยอนุภาคมากมายที่มีช่องระหว่างพวกมัน มันจึงถูกบีบอัดได้
ภาพวาดเหมือนของ Joseph Proust ที่มา : Wikipedia
ราว 130 ปีต่อมา ในปี ค.ศ. 1799 Joseph Proust นักเคมีชาวฝรั่งเศส ได้แสดงให้เห็นว่า สารเคมีที่ชื่อ คอปเปอร์ (Il) คาร์บอเนตมีอัตราส่วนของมวลของธาตุทองแดง คาร์บอน และออกซิเจน ที่เท่าเดิมเสมอ
ไม่ว่ามันจะถูกสังเคราะห์ขึ้นมาอย่างไร ก็ต้องใช้สารตั้งต้นในอัตราส่วนทองแดง 5.3 ส่วน ต่อคาร์บอน 1 ส่วนและออกซิเจน 4 ส่วน เสมอ
ภาพวาดเหมือนของ John Dalton ที่มา : Wikipedia
ต่อมา นักเคมีชาวอังกฤษชื่อ John Dalton เสนอว่าธาตุต่างๆประกอบขึ้นจากอนุภาคที่แบ่งแยกไม่ได้เรียกว่าอะตอม (ซึ่งจะเล่าเรื่องของเขาให้ฟังโดยละเอียดในครั้งถัดๆไป)
ตอนนั้น แนวคิดเกี่ยวกับอะตอมเป็นที่แพร่หลายอย่างรวดเร็ว เพราะมันสอดคล้องกับผลจากการทดลองหลายอย่าง
ถึงกระนั้นก็ยังคงมีอีกปัญหาหนึ่ง นั่นคือไม่มีใครสามารถพิสูจน์ได้ว่าสสารประกอบขึ้นจากอะตอมจริงหรือไม่ เพราะมันเล็กเกินกว่าจะมองเห็นได้
โรเบิร์ต บราวน์ ที่มา : Wikipedia
ในปี ค.ศ. 1827 โรเบิร์ต บราวน์ นักพฤกษศาสตร์ สังเกตเห็นบางสิ่งที่แปลกประหลาด เมื่อเขาใช้กล้องจุลทรรศน์ส่องดูตัวอย่างละอองเกสรในน้ำ เขาเห็นพวกมันสั่นไหวและขยับไปรอบๆทั้งที่พวกมันไม่มีชีวิต การเคลื่อนที่แบบสุ่มของเกสรเหล่านั้นจึงถูกเรียกว่า การเคลื่อนที่แบบบราวเนียน
ต้องรอนานถึง 78 ปีต่อมา เพื่อให้อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ อธิบายว่า อนุภาคเกสรถูกอนุภาคของน้ำชน เกสรจึงขยับได้และจากการเคลื่อนไหวนี้ จึงพิสูจน์ว่าน้ำก็ประกอบจากอนุภาค
ในยุคนั้นนักวิทยาศาสตร์ทำการทดลองจนพบว่าอะตอมนั้นไม่ได้เล็กที่สุด
ส่วนจะเป็นอย่างไรนั้นโปรดติดตามตอนต่อไป
อ้างอิง
How our model of the atom developed
Complete Chemistry for Cambridge IGCSE® (3rd ed.)
Author: RoseMarie Gallagher; Paul Ingram
Imprint: OUP Oxford
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
