ทำไมผู้เฒ่าผู้แก่ เรียกสีน้ำเงินว่าสีเขียว?
นี่คือประเด็นของ “ภาษาศาสตร์สังคม” ซึ่งไม่ได้พูดถึงการมองเห็นสีเพี้ยนไปแต่อย่างใด และไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องสีด้วยซ้ำ แต่เกี่ยวกับเรื่องของภาษาหรือชื่อเรียกต่างหาก
ความเป็นจริงแล้ว คุณปู่ย่าตายายของเรานั้นไม่ได้มองว่า สีฟ้าหรือสีน้ำเงิน = สีเขียว ท่านเห็นเหมือนที่เราเห็นนั่นแหละ เพียงแต่ความใกล้กันของสี ทำให้ไม่สามารถแยกออกได้ชัดเจนจึงขอเรียกเหมาไปเลยว่า สีเขียว
และอีกอย่าง “สีฟ้า” คือคำเรียกที่เพิ่งจะเกิดขึ้นใหม่ในยุคนั้น ซึ่งในสมัยก่อนนั้นยังไม่มีสีฟ้า มีแต่สีคราม สีหมอกเมฆ และสีเขียว จึงทำให้คนโบราณหรือคุณปู่ย่าตายายของเรา ใช้คำว่า "สีเขียว" แทน "สีฟ้า" นั่นเอง เหมือนที่พบในสำนวนที่ว่า "สุดหล้าฟ้าเขียว" ซึ่งแปลว่า "ไกลโพ้น" นั่นเอง
ไม่ใช่แค่เรื่องสีเขียวและฟ้าเท่านั้นนะครับ สมัยก่อนสีจริง ๆ จะมีชื่อเรียกแค่ 2 สีเท่านั้น คือสีอะไรก็ตามที่ออกโทนเย็น จะเรียกว่า สีเขียว ส่วนสีอะไรที่ออกไปทางโทนร้อน จะเรียกว่า สีแดง
เราจึงจะเห็นว่าบางครั้งคนแก่ก็จะเรียกสีส้มว่าแดง ดังที่เรามักเคยได้ยินคำพูดนี้ “ไปโกรกสีผมอะไรมาหัวแดงเชียว” ทั้งที่ความจริงคือเราทำผมออกสีบลอนด์ ถ้าพูดกันตามจริงจะออกไปทางเหลืองมากกว่า แต่เพราะโทรนสีเหลืองก็ออกสีโทนร้อนจึงกลายเป็น สีแดง ตามคำของโบราณนั่นเอง
ที่มา : phuketinnova, dek-d
- 10
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
